Αποτυχία από το πολύ ταλέντο

Η αθλητική τους ζωή ακολουθεί τη συμμετρία μιας ταυτοχρονίας. Ή, τουλάχιστον, η ακολουθία των γεγονότων που τους συνέχουν είναι συνήθως αρμονική. 

Ο Λιονέλ Μέσι δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τον Κριστιάνο Ρονάλντο και το αντίστροφο. Φαίνεται, δε, πως ο παράλληλος βίος τους ακολουθεί και τη σχέση που έχουν με την επιτυχία και την αποτυχία. Αμφότεροι, το βράδυ του Σαββάτου, αποχαιρέτησαν τη Ρωσία με σκυμμένο κεφάλι. Αποτυχημένοι, δαχτυλοδειχτούμενοι, κουβαλώντας τις «αμαρτίες» μιας ολόκληρης ομάδας πάνω τους.

Η ζωή αποδεικνύει πάμπολλες φορές ότι υπεράνθρωποι δεν υπάρχουν. Μπορεί ένας ηγέτης να κουβαλήσει στις πλάτες του μια ομάδα, αλλά δεν γίνεται, είναι πέραν πάσης αθλητικής λογικής, να την οδηγεί μονίμως στην επιτυχία μόνο και μόνο με την παρουσία του. Είναι εύκολο να πέσει το ανάθεμα στον Λίο και τον Κριστιάνο επειδή δεν κατάφεραν να σηκώσουν το βαρύτιμο τρόπαιο του Μουντιάλ.

Τείνουμε να υποσκάπτουμε την παρουσία τους στις εθνικές ομάδες αποδεχόμενοι εξαρχής πως το κύριο μέλημά τους είναι τα κλαμπ που αγωνίζονται και ο πακτωλός χρημάτων που απορρέει από τα συμβόλαιά τους. Αν ίσχυε αυτό, τότε δεν θα διακινδύνευαν πιθανό τραυματισμό ή, τώρα, εξοστρακισμό ως αποτέλεσμα μιας αποτυχίας. Θα κάθονταν στα «χρυσά» αυγά τους και δεν θα έτρεχαν κατακαλόκαιρο στη Ρωσία.

Επίσης, υποθέτουμε βάσιμα πως η δική τους παρουσία θα εξασφαλίσει a priori την επιτυχία στις εθνικές τους ομάδες. Πώς τα καταφέρνουν στις ομάδες τους; Ούτε κι αυτή η προϋπόθεση ισχύει. Τα κλαμπ στα οποία αγωνίζονται οι μεγάλοι σταρ είναι εντελώς άλλος κόσμος από τις εθνικές ομάδες.

Τα πρώτα είναι δομημένα να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, τη στιγμή που οι εθνικές ομάδες λειτουργούν καθ’ εκάστην. Τα κλαμπ δομούν τις αρχές τους πάνω στον ηγέτη, τον προστατεύουν, του παρέχουν τα πάντα για να δράσει. Η εθνική ομάδα δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Περιμένει εξαρχής από τον ηγέτη να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη προσφέροντάς του μόνο ηθική υποστήριξη και μια κάποια αγωνιστική βοήθεια. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ηγέτης θα χρειαστεί να υπερβεί τον εαυτό του για να είναι αντάξιος των προσδοκιών.

Επιπροσθέτως, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι τα Μουντιάλ δεν είναι μόνο το συναπάντημα των αστέρων, αλλά και η αγωνιστική ευκαιρία μικρότερων αστεριών και, φυσικά, ομάδων με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Αλήθεια, ο Μέσι έχει τους ίδιους συμπαίκτες και σύστημα στην Αργεντινή όπως έχει στην Μπάρτσα; Ο Ρονάλντο ακολουθεί την ίδια νόρμα στην Πορτογαλία όπως στη Ρεάλ; Οι διαφορές είναι ευδιάκριτες.

Για τους ίδιους, η αποτυχία είναι προφανής. Πήραν πάνω τους την ελπίδα ενός ολόκληρου λαού και αποδείχθηκαν κατώτεροι. Ο Μέσι ακόμη περισσότερο, καθώς τον βαραίνει η συνολική αποτυχία σε Μουντιάλ. Στην περίπτωσή τους, το ταλέντο είναι το θείο δώρο όταν προσφέρει επιτυχίες και κατάρα όταν δεν καταφέρει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ζουν με αυτό, αμείβονται πλουσιοπάροχα εξ αυτού και μαθαίνουν να βιώνουν όλες τις εκδοχές. Όπως η τωρινή που είναι πικρή και δεν καταπίνεται.