Γίνε ξανά… Άρης!

Οι άσχημες μνήμες είναι ακόμη νωπές: η αγωνιστική καταβαράθρωση, η κατακόρυφη πτώση σε επίπεδα ερασιτεχνικού σωματείου, η πλήρης αποψίλωση προσώπων, στόχων και προοπτικών και τα χρέη που έγιναν πραγματικό βρόγχος.

Ο Άρης έχει πονεμένη ιστορία. Έχει, όμως, και μεγάλη ιστορία. Αυτές οι δύο αντίρροπες δυνάμεις, από τη μια η σκληρή πραγματικότητα κι από την άλλη το φαντασιακό συγκρούστηκαν αρκετές φορές από το 2014 και μετά. Δεν είναι εύκολο μια ομάδα σαν τον Άρη να πέφτει και να πρέπει -παντί τρόπω- να σηκωθεί ξανά.

Άλλη ομάδα στη θέση του θα χρειαζόταν πολλαπλάσιο χρόνο για σταθεί ξανά στα πόδια της. Το ίδιο ακριβώς που συνέβη και με την ΑΕΚ όταν υποβιβάστηκε. Να είναι το DNA από το οποίο είναι φτιαγμένες; Να είναι η ιστορία τους που κανοναρχεί το παρόν τους;

Τώρα, έχοντας αφήσει πίσω μια αλληλουχία λαθών και άσχημων στιγμών, ο Άρης βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση. Θα σκεφτεί κάποιος ότι η πρόκληση είναι αμιγώς αγωνιστική: να μπει στη μύτη της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού. Να τους διεμβολίσει και να γίνει η τέταρτος ισχυρός πόλος του πρωταθλήματος.

Οι μεταγραφές που έχει κάνει ως τώρα και η εικόνα του στις πρώτες δύο αγωνιστικές του πρωταθλήματος δίνουν το έναυσμα για τέτοιες σκέψεις. Αν διατρέξει κανείς διάφορα forum οπαδών ή σχόλια που κάνουν στα κοινωνικά δίκτυα θα διαπιστώσει πως η μεγάλη αγωνία τους δεν είναι αυτή. Χαίρομαι που δεν είναι διότι έτσι θα έβλεπαν το δέντρο κι όχι το δάσος. Θα χάνονταν μέσα στην ομίχλη ενός πρόσκαιρου στόχου με αποτέλεσμα να λησμονήσουν πως το μέγιστο που οφείλει να κάνει η διοίκηση Καρυπίδη είναι να ξανακάνει την ομάδα… Άρη.

Ήτοι: να της προσδώσει το ειδικό βάρος που έχασε τα τελευταία χρόνια. Να διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες που θα μετατρέψουν το κλαμπ σε κάτι στέρεο και συμπαγές. Όχι μια φωτοβολίδα της στιγμής, όχι ένα συγκυριακό φαινόμενο, αλλά μια σταθερά που δεν θα βγάζει υγεία μόνο φέτος, αλλά και τα επόμενα χρόνια.

Κανείς δεν περιμένει από τον τωρινό ιδιοκτήτη της ομάδας να αντιπαλέψει τη δυναμική του Ιβάν Σαββίδη – πρόκειται για εντελώς άλλα μεγέθη. Όμως, όσο κι αν η Θεσσαλονίκη είναι ένας περίκλειστος κόσμος, το θέμα δεν είναι να αναμετρηθεί ο Άρης με τον συντοπίτη του. Τη μεγάλη εικόνα πρέπει να δει – σ’ αυτήν να αναζητήσει το δρόμο της καταξίωσης και της επιτυχίας.

Ποια χαρά μπορεί να βάλει ο οπαδός αν η ομάδα του τερματίσει στην πρώτη 4άδα και το επόμενο καλοκαίρι διαπιστώσει πως πίσω έχει μείνει καμμένη γη;

Κανένας Μαβράι δεν είναι το ζητούμενο. Ναι, χρειάζεται τέτοιους παίκτες ο Άρης, αλλά περισσότερο αυτό που χρειάζεται είναι σταθερότητα, εγκυρότητα, έξωθεν καλή μαρτυρία.

Αυτός είναι το μεγάλο στοίχημα, αυτό πρέπει να κερδηθεί σε βάθος χρόνου. Το κέρδος δεν θα είναι μόνο για το σωματείο, αλλά για το ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Άρης λείπει – και ο μπασκετικός Άρης λείπει (ειδικά αυτός). Οι μεγάλες ομάδες, αυτές που κουβαλούν ιστορία, αλλά δεν ζουν από αυτή, δεν την επικαλούνται ως άλλοθι, λείπουν σημαντικά από το πρωτάθλημα.

Τώρα, λοιπόν, που ήρθε η ώρα της επιστροφής, ας γίνει για καλό και με «καλό» τρόπο. Με σύνεση, προσοχή και βλέμμα στο μέλλον. Αλλιώς ο Μαβράι και ο κάθε Μαβράι θα χαθεί, θα ξεχαστεί.

Οι παίκτες έρχονται και φεύγουν, τα κλαμπ μένουν και οφείλουν να διαχειρίζονται τις ένδοξες στιγμές τους (εύκολο), αλλά και τις «μαύρες» τρύπες τους (αναγκαίο).

Ο… λάτιν Άρης εγγυάται την επιτυχία

Στο Sportime της Παρασκευής (7/9) το περιοδικό της Super League

Τόσο πήγε το deal του Μάβραϊ με τον Άρη