Ο μέγιστος Μπιλ Σάκλι, για τους νεότερους μια από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της παλαιάς καλής Λίβερπουλ, έλεγε πως για να παίξεις ποδόσφαιρο χρειάζεσαι μόνο λίγο χορτάρι και μια μπάλα. Tres passe. Στην Ελλάδα χρειάζονται άλλα πράγματα.
Για τους θιασώτες μιας κάποιας άμοιρης αισιοδοξίας: το ότι το πρωτάθλημα της Superleague βγαίνει από τον προσωρινό του «γύψο», κατόπιν υπουργικής απόφασης, για να μην ξεχνιόμαστε, όχι μόνο δεν πρέπει να μας χαροποιεί, αλλά να μας προβληματίζει.
Ποιος το θέλει αυτό το πρωτάθλημα, άραγε; Ποιος επιχαίρει που υπάρχει και διεξάγεται; Εντέλει, ποιος ωφελείται από τη δημόσια διελκυστίνδα μεταξύ παραγόντων;
Ένα πρωτάθλημα στο οποίο πρωταγωνιστές είναι οι πρόεδροι, οι διαιτητές, οι δικαστές και οι δημοσιογράφοι είναι ένα πρωτάθλημα καταδικασμένο στον οικτιρμό. Αυτό του αξίζει και τίποτα περισσότερο.
Αντιλαμβάνομαι πως η ανάγκη να περιχαρακωθεί το προϊόν, από το οποίο αρκετοί ψωμίζονται, είναι δικαιολογημένη και ευεξήγητη. Δεν γίνεται να ροκανίζεις συνεχώς το κλαδί στο οποίο κάθεσαι. Όμως, αλήθεια, ποιος είναι αυτός που ξηλώνει ολόκληρο το δέντρο;
Τη στιγμή που οι ομάδες χορδίζουν ξανά τα όργανά τους για να μπουν στο γήπεδο, ο κίνδυνος του Grexit παραμένει εδραίος. Όποιος νομίζει ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα έπειτα από τη συμφωνία των προέδρων της Superleague και τη σύμφωνη γνώμη του υφυπουργού, μάλλον αγνοεί την τέχνη του να δρας παρελκυστικά και να κρύβεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.
Στην Ελλάδα το «λίγο χορτάρι και μια μπάλα» ποτέ δεν ήταν αρκετά για να επιτρέψουν στους παίκτες να παίξουν. Άλλωστε, ουδείς ενδιαφέρεται για τους παίκτες. Αυτοί υπάρχουν μόνο ως παραγεμίσματα σε ένα έργο που αναπτύσσεται ερήμην τους. Ερήμην όλων μας.
Πάντα υπήρχαν γκρίζες ζώνες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως, τα τελευταία χρόνια τα πάντα έχουν καταληφθεί από μια κιαροσκούρα απόχρωση. Παράγοντες που ελέγχονται για το ποινικό τους μητρώο, οπαδοί που έχουν προσβληθεί από την αρρώστια του μίσους, δημοσιογράφοι που δεν γνωρίζουν ούτε μια αράδα του κώδικα δεοντολογίας, λογής καταφερτζήδες που γνωρίζουν τα υπόγεια καλύτερα κι από την παλάμη τους. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές της ημεδαπής εκδοχής του ποδοσφαίρου.
Θέλετε να χαρείτε που ξεκινάει το πρωτάθλημα; Δικαίωμά σας. Καλό είναι να φτάσουμε στο σημείο να χαιρόμαστε όταν θα ξεκινάει ένα πρωτάθλημα που θα παίζεται μέσα στο γήπεδο και όλοι οι παραπάνω «πρωταγωνιστές» θα έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Δύσκολο; Σχεδόν απίθανο.