Η διεύθυνση του Μεγάρου Μαξίμου είναι γνωστή τοις πάσι. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και οι επίδοξοι επενδυτές του Παναθηναϊκού θα μπορούσαν να στείλουν την επιστολή τους στον Αλέξη Τσίπρα και όχι στον Γιάννη Αλαφούζο.
Πολλές φορές, όμως, τα λες στο σαμάρι για να τ’ ακούσει ο γάιδαρος. Δεν πρόκειται για εξαίσιο δείγμα παρελκυστικής πολιτικής, αλλά μέτρο πίεσης που σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι συγγνωστό.
Τα δεδομένα είναι απτά, δεν χρειάζεται κανείς να καταφύγει σε εικοτολογίες. Ο Γιάννης Αλαφούζος επιθυμεί να πετάξει από πάνω του το άχθος της ΠΑΕ και ψάχνει τον επόμενο ιδιοκτήτη. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει παρελθόν εμπλοκών στο θέμα της ΠΑΕ που ποτέ δεν ευοδώθηκαν. Τώρα έρχεται με ένα νέο πρότζεκτ που, ας μην κρυβόμαστε, πέραν του Παναθηναϊκού έχει ως στόχο τη χρήση του ΟΑΚΑ.
Το οποίο ΟΑΚΑ, όμως, δεν είναι ελεύθερο προς διαπραγμάτευση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε δύο ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει από μόνη της μια απόφαση. Χρειάζεται να έρθει σε συνεννόηση με την Τρόικα (άλλο κεφάλαιο αυτό) και επιπλέον, η παρέμβαση του προέδρου της ΕΟΕ, Σπύρου Καπράλου στο Sportime, καταδεικνύει και μια ακόμη ουσιαστική πτυχή του θέματος.
Η Ολυμπιακή Επιτροπή και όχι η κυβέρνηση είναι ο ιδιοκτήτης του Αθλητικού Κέντρου κι αυτή ως τώρα δεν έχει ερωτηθεί από κανέναν. Σύμφωνα με τον κ. Καπράλο, αν ερωτηθεί η απάντηση θα είναι αρνητική. Μπίνγκο!
Σαν πολλά «αν» δεν μαζεύονται πάνω από μια πρόταση που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μπορούσε -δυνητικά- να αποβεί σωτήρια για τον ΠΑΟ; Πριν καν φτάσει κανείς να πανηγυρίζει για τη νέα μέρα της ομάδας και το ευτυχές της μέλλον θα πρέπει να σταθμίσει τα δεδομένα και να δει τη μεγάλη εικόνα.
Το «φιλέτο» του ΟΑΚΑ είναι ο ευσεβής πόθος και άνευ αυτού τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει.