Ο Γουίνστον Τσέρτσιλ διατεινόταν πως ο ορισμός της επιτυχίας είναι να πηγαίνεις από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου.
Η ΑΕΚ φέτος όδευσε από επιτυχία σε επιτυχία λες και ήταν το αλεξικέραυνο που μπορούσε να αποκρούσει κάθε αρνητικό φορτίο που εμφανιζόταν στο δρόμο της. Αίφνης, η πρωταθλήτρια ΑΕΚ, η ευφορική ΑΕΚ, αυτή που ζει με το νέκταρ της κατάκτησης του τίτλου έπειτα από τόσα χρόνια, βιώνει μια ασύγγνωστη εσωστρέφεια.
Είναι τυχαία; Προέκυψε ωσάν επιλόχειος κατάθλιψη; Στο ποδόσφαιρο το τυχαίο είναι παράδρομος παράγοντας. Μπορείς να βάλεις ένα γκολ κατά λάθος, αλλά δεν μπορείς να προσδοκάς πως θα συμβαίνει για πάντα. Πάντως, σίγουρα δεν χάνεις προπονητή και παίκτες επειδή έτσι έτυχε.
Η Ένωση, αντί να χτίσει πάνω στον επιτυχημένο κορμό της και να τον ενισχύσει αποψιλώνεται σε επικίνδυνο βαθμό. Έχασε πρώτα τον Χριστοδουλόπουλο, ο Αραούχο τσεκάρει τα εισιτήριά του για Ισπανία και τώρα ήταν η σειρά του Χιμένεθ να κουνήσει μαντίλι.
Όλα αυτά είναι αποφάσεις του Μελισσανίδη. Δική του είναι η επιτυχία να ξαναφέρει την ΑΕΚ στην κορυφή, δική του και η απόφαση να κατεβάσει ταχύτητα. Διότι ας μην κρυβόμαστε: οι πρώτες κινήσεις του δείχνουν πως δεν επιθυμεί να πατήσει γκάζι, αλλά να κρατηθεί στα κεκτημένα. Μόνο που έτσι δεν βαστιούνται τα κλέη.
Δεν υπάρχει καμία μομφή για την αξιοσύνη του Μαρίνου Ουζουνίδη, αλλά Μανόλο Χιμένεθ δεν είναι. Ανέλαβε τον Παναθηναϊκό σε μια δύσκολη φάση της ιστορίας του και τουλάχιστον προσπάθησε να κρατήσει τα μπόσικα. Άρα, έχουμε να κάνουμε με έναν προπονητή ειδικών καταστάσεων που δεν έχει δοκιμαστεί σε ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή και φιλοδοξεί να παραμείνει σ’ αυτήν. Μπορεί και να τα καταφέρει, ποιος μπορεί να του αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα στην ελπίδα; Όμως πρόκειται για πιθανολόγηση και όχι για σιγουριά.
Ο Μελισσανίδης είναι γνωστός για τη σφιχτή πολιτική που ακολουθεί. Πολλές φορές αυτή η τακτική τον έχει σώσει από λανθασμένες κινήσεις. Σε αυτή τη φάση, όμως, που βρίσκεται η ΑΕΚ με τις απαιτήσεις να είναι αυξημένες και το Τσάμπιονς Λιγκ να βρίσκεται επί θύραις, θα έπρεπε να αλλάξει δόγμα. Αν ο Χιμένεθ έφευγε για να πάει σε μεγάλη ομάδα της Ισπανίας, αυτό θα ήταν κατανοητό. Αλλά να φεύγει για την Λας Πάλμας είναι κάτι που μόνο ως αποτυχία της διοίκησης μπορεί να μεταφραστεί. Όπως και η φυγή του Χριστοδουλόπουλου για τον άμεσο ανταγωνιστή Ολυμπιακό.
Οι μεταγραφές τώρα αρχίζουν και ουδείς μπορεί να προγράψει την ΑΕΚ και τα νέα αποκτήματά της. Δεν τα έχουμε δει, άλλωστε, για να έχουν πλήρη εικόνα. Οι αποχωρήσεις της, όμως, είναι ηχηρές και σηματοδοτούν κάτι.