Αν πέρυσι τέτοια εποχή, ρωτούσες οποιονδήποτε φίλαθλο για την κατάληξη του τροπαίου του πρωταθλητή, εκείνος δίχως πολλή σκέψη, σχεδόν αντανακλαστικά θα απαντούσε: «Ολυμπιακός».
Ο φιλόδοξος και σπάταλος ΠΑΟΚ είχε μόλις αλλάξει προπονητή έχοντας ήδη αποκλειστεί από κάποια Σουηδική «ας πούμε» ομάδα και η ΑΕΚ κέρδιζε διαρκώς έδαφος σε ποιότητα και ομοιογένεια, κουβαλώντας όμως ακόμη τους δαίμονες των αγροτεμαχίων της Γ Εθνικής.
Από την άλλη πλευρά, ο μόνιμος πρωταθλητής Ολυμπιακός του διφορούμενου Χάσι, των πολυδιαφημισμένων Εμενίκε, Οφόε και Καρσελά και της πανάκριβης πώλησης Ρέτσου προήλαυνε στα προκριματικά του Champions League και εξέπεμπε προς πάσα κατεύθυνση την εξής βεβαιότητα: «Εύκολα ή λιγότερο εύκολα, το 45ο είναι δικό μας»
Ποιος άραγε μπορούσε τότε να φανταστεί την ανατρεπτική κατάληξη του περσινού κωμικοτραγικού πρωταθλήματος;
Φέτος, τα δεδομένα παρουσιάζονται εντελώς διαφορετικά. Ο ΠΑΟΚ, επενδύοντας αγωνιστικά, εξωαγωνιστικά και κυρίως επικοινωνιακά, έχει καταφέρει να πείσει την πλειονότητα του φιλάθλου κοινού ότι ο τίτλος του ανήκει δικαιωματικά. Το συμπαθητικό ποδόσφαιρο που κατά καιρούς παρουσιάζει, η (εφήμερη) παραγοντική παντοδυναμία του Ιβάν Σαββίδη και τα δακρύβρεχτα show που διεξάγει σε κάθε επίπεδο, τον καθιστούν φαβορί για τον τίτλο, πριν καν την πρώτη σέντρα της Superleague. Με δύο λέξεις: Πρωταθλητή Αυγούστου.
Από την άλλη πλευρά, ο οργανισμός της ΑΕΚ κατάφερε επιτέλους να ξορκίσει, έστω πρόσκαιρα, το φάντασμα του κατατρεγμένου κερδίζοντας, με τη βοήθεια των συγκυριών, το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια. Τα αναμφίβολα πλήγματα που δέχτηκε με την αποχώρηση του προπονητή, του πρώτου σκόρερ και του MVP της, καλύφθηκαν με αρκετά πειστικό τρόπο, ιδιαίτερα για τα δεδομένα φιλαργυρίας του μεγαλομετόχου της. Στα μάτια μου, η ΑΕΚ του άκρως υποτιμημένου Μαρίνου Ουζουνίδη στο ιδιότυπο πρωτάθλημα Αυγούστου που διεξάγεται κάθε χρόνο στα ελληνικά social media, θα είχε ηχηρό προβάδισμα έναντι του ΠΑΟΚ.
Περνάμε λοιπόν στην τρίτη μεταβλητή της εξίσωσης του φετινού πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός, μετά την περσινή εφιαλτική σεζόν, διήνυσε το μεγαλύτερο μέρος του φετινού καλοκαιριού κάτω από ένα βαρύ σύννεφο αμφισβήτησης. Ξαφνικά και αυθαίρετα, ο προπονητής βαφτίστηκε «Παράσχος της Πορτογαλίας», οι υπάρχοντες παίκτες «ξοφλημένοι» και «σαπάκια» και ο νέες μεταγραφές «βύσματα μανατζαρέων» και «λύσεις ανάγκης».
Σύσσωμο το club (διοίκηση, προπονητής, παίκτες) αντέδρασε υποδειγματικά στη γενικευμένη και έντονη κρίση, δούλεψε με ψυχραιμία και κατάφερε να γυρίσει το αόρατο τσιπάκι της ψυχολογίας. Τα πρώτα Ευρωπαϊκά μάτς γέμισαν τον κόσμο με αισιοδοξία και με όρεξη να έρθει στο γήπεδο. Κατέστη σαφές με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι η σεζόν που έρχεται δεν θα μοιάζει σε τίποτα με την προηγούμενη.
Υπάρχει όμως έστω η παραμικρή ελπίδα κατάκτησης του τίτλου από τον Ολυμπιακό; Θα μπορέσει να παρουσιάσει σε βάθος 30 αγωνιστικών το καλό πρόσωπο των Ευρωπαϊκών προκριματικών;
Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη: ΦΥΣΙΚΑ!
Το πρωτάθλημα ξεκινάει με 33,3% πιθανότητες για τον κάθε διεκδικητή. Ο ΠΑΟΚ έχει το παρασκήνιο και τους παίκτες, η ΑΕΚ έχει τη χημεία και το momentum, όμως ο Ολυμπιακός έχει στο DNA του κάτι σημαντικότερο από όλα αυτά μαζί: Την καρδιά του πρωταθλητή.
Και αν στα μάτια των περισσοτέρων μοιάζει με βαρετό δημοσιογραφικό κλισέ, σκεφτείτε απλά το παρακάτω στατιστικό. Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης, ο τέταρτος τη τάξει κεντρικός χαφ του Ολυμπιακού, έχει στην τροπαιοθήκη του τρία μετάλλια πρωταθλητή Ελλάδος, περισσότερα από όσα ο σύλλογος του ΠΑΟΚ σε ολόκληρη την ιστορία του!
Ο πρωταθλητισμός είναι τεχνογνωσία, έξη. Είναι ο αστάθμητος παράγοντας που μετατρέπει ένα ημιδιαλυμένο συνονθύλευμα αδιάφορων παικτών σε πρωταθλητή χειμώνα μέσα σε οκτώ αγωνιστικές. Χρειάζονται χρόνια για να γίνει κομμάτι του χαρακτήρα μιας ομάδας, όμως είναι αδύνατον να το ξεριζώσεις από την ιστορία της.
Ο ισχυρότερος σύμμαχος του φετινού Ολυμπιακού στη δύσκολη και επώδυνη μάχη του τίτλου, θα είναι τα αστέρια στη φανέλα του…
Καλή μας σεζόν!
ΚυρΣάββας
#κατιμαγικο