Χωρίς μια τελική

Στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν νίκες που πρέπει να σε ανησυχούν και ήττες που πρέπει να σε καθησυχάζουν. Κι αν μέχρι τώρα με τον Ολυμπιακό βλέπαμε την πρώτη εκδοχή, σήμερα γίναμε ιδίοις όμμασι μάρτυρες της δεύτερης.

Τα καπνογόνα στην είσοδο του ομάδων στον αγωνιστικό χώρο θύμισαν άλλες εποχές και σάστισαν τους soft παίκτες του ΠΑΟΚ, οι οποίοι εμφανίστηκαν φανερά τρομαγμένοι από την ατμόσφαιρα του συγκλονιστικότερου γηπέδου στην Ελλάδα. Ο μόνος που έμεινε ψύχραιμος και πνευματικά έτοιμος, ήταν ο άνθρωπος που κράτησε τον ΠΑΟΚ ζωντανό με τις επεμβάσεις του: ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης.

Γενικότερα, αν οι ασπρόμαυρες φανέλες δεν έφεραν το έμβλημα του δικεφάλου στο στήθος, όποιος έβλεπε το πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού θα πίστευε ότι ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει μία ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Οι καθυστερήσεις στα πλάγια άουτ και στα ελεύθερα χτυπήματα, οι θεατρινισμοί και οι διαμαρτυρίες δεν ανταποκρίνονταν σε εικόνα ομάδας Superleague. Πολλώ δε μάλλον, σε εικόνα ομάδας που διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή.

Η αρχικά αλγεινή εντύπωση που άφησε ο ΠΑΟΚ, βελτιωνόταν αισθητά όσο η ώρα περνούσε και ο Ολυμπιακός δεν μετουσίωνε την εκκωφαντική υπεροχή του σε γκολ. Η απερισκεψία των επιθετικών του γηπεδούχου στις τελικές επιλογές, η θεά τύχη και ο προαναφερθείς Πασχαλάκης, διέσωσαν τον ΠΑΟΚ από ένα εις βάρος του γκολ και από μια ενδεχόμενη συντριβή.

Διότι με αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο γήπεδο και με τη διαιτησία να μην του κάνει τα συνηθισμένα χατίρια, τα φτερά που θα έδινε στα πόδια των παικτών του Ολυμπιακού ένα ενδεχόμενο προβάδισμα σε εκείνο το χρονικό σημείο, θα τον οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε μια ενδεχόμενη συντριβή.

Αντίθετα, όπως συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο, ο ΠΑΟΚ ευτύχησε να προηγηθεί κόντρα στη ροή του παιχνιδιού, από ένα εγκληματικό λάθος του κατά τα άλλα σταθερού Βούκοβιτς. Τα αυτογκόλ είναι μια περίεργη ιστορία. Πέρα από το προφανές μειονέκτημα που δημιουργούν σε επίπεδο σκορ, κοστίζουν απίστευτα στη συνολική ψυχολογία της ομάδας.

Κι όμως, ο Ολυμπιακός από εκεί και πέρα ανέκτησε εκ νέου μια καθολική, πλην αναποτελεσματική υπεροχή.

Ο Μάρτινς, με είκοσι λεπτά να απομένουν για το τέλος του αγώνα, χρησιμοποίησε τη γνωστή πλέον σύνθεση των ειδικών καταστάσεων. Με τον «ελαφρύ» Γκερέρο δίπλα στον «βαρύ» Χασάν, η ομάδα έγινε πιο χωροταξικά προωθημένη, αλλά όχι απαραίτητα πιο επικίνδυνη.

Βλέποντας τη μεγαλύτερη εικόνα του παιχνιδιού, η ομάδα που παρήγαγε ποδόσφαιρο, έβαλε τη μπάλα κάτω, συνδυάστηκε και δημιούργησε πολυάριθμες τελικές προσπάθειες μετά από οργανωμένες επιθέσεις, έφυγε από το γήπεδο χωρίς βαθμό.

Υπάρχει όμως κάποιο κέρδος από το σημερινό παιχνίδι; Φυσικά.

Ο Ολυμπιακός και όλη η Ελλάδα είδαν για πρώτη φορά την πραγματική εικόνα του φετινού ΠΑΟΚ. Του ΠΑΟΚ που νομίζει ότι η εφήμερη παρασκηνιαρχία και το μιντιακό μελόδραμα εξασφαλίζουν από μόνα τους τον τίτλο του πρωταθλητή το Μάιο. Του ΠΑΟΚ που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού παιχνιδιού μέσα στην περιοχή του, προσευχόμενος να αστοχήσουν οι ερυθρόλευκοι στα τετ α τετ. Του ΠΑΟΚ που σήμερα στο Καραϊσκάκη, δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μία τελική.