H νύχτα του Κώστα

Τον τελευταίο ενάμιση περίπου χρόνο, τα εικοσάλεπτα στον ηλεκτρικό μετά το γήπεδο, είναι συνήθως μαρτυρικά. Γκρίνια, αναλύσεις, απογοήτευση, απαισιοδοξία. Έχω την αίσθηση λοιπόν, ότι απόψε έγινε το πρώτο βήμα για την έξοδο από αυτό το, μακροσκελές για τα δεδομένα του Ολυμπιακού, τούνελ.

Η δεοντολογία επιτάσσει το κεφάλι να μείνει χαμηλά, η αισιοδοξία να παραμείνει συγκρατημένη και τα μειδιάματα της Λουκέρνης να μην γίνουν ακόμη πλατιά χαμόγελα, τουλάχιστον πριν οριστικοποιηθεί η πρόκριση στους ομίλους του, συνήθως υποτιμημένου, Europa League.

Σήμερα, όποιος βρέθηκε στο γήπεδο είχε την αίσθηση ότι ζούσε ένα happy end μιας επώδυνης, κακοσκηνοθετημένης παράστασης που κράτησε ενάμιση χρόνο. Σαν όλα να οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην αποψινή νύχτα.

Ο κόσμος ήταν πιο συσπειρωμένος και ψυχωμένος από ποτέ. Τα vibes του γηπέδου ήταν ονειρικά. Μην αμφιβάλλετε ότι στο χρονικό σημείο που ο ανεκδιήγητος Σλοβένος διέλυσε με μια αμφιλεγόμενη απόφαση-πέναλτι όλο το momentum που είχε χτίσει ο Ολυμπιακός με την καλή του απόδοση, ήταν το Καραϊσκάκη που τον κράτησε όρθιο και τον βοήθησε να σταθεί πιο γερός στα πόδια του. Η διατήρηση της αποψινής ατμόσφαιρας θα είναι κλειδί για την ψυχολογία της ομάδας στην εξέλιξη της σεζόν.

Αγωνιστικά, ακόμη και ο πιο αισιόδοξος οπαδός του Ολυμπιακού δεν θα μπορούσε να προβλέψει την αποψινή εμφάνιση. Σε ομαδικό επίπεδο, η χημεία και οι αυτοματισμοί μεταξύ των παικτών είναι παροιμιώδεις, για τα δεδομένα φυσικά της εποχής. Η συνολική ομοιογένεια και οι, σχεδόν αλάνθαστες, αλληλοκαλύψεις συνετέλεσαν καθοριστικά στο «μασκάρεμα» των αδυναμιών του κάθε παίκτη.

Η εκρηκτική ταχύτητα των ακραίων μπακ, σε πολλές περιπτώσεις απέτρεπε την εξέλιξη επικίνδυνων καταστάσεων που προκάλεσε η δυσχέρεια των κεντρικών αμυντικών αμυντικών σε αυτό το κομμάτι.

Ο «ανίκανος» και «ανεπαρκής» Μπουχαλάκης, απόψε εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο με το μάτι να γυαλίζει, πραγματοποιώντας μια εμφάνιση πραγματικά επιπέδου Ολυμπιακού. Κράτησε τη θέση του υποδειγματικά, μοίρασε το παιχνίδι ψύχραιμα και φυσικά άλλαξε εκ νέου το momentum του αγώνα, με την άψογη κεφαλιά του. Με την αποψινή του παρουσία έκλεισε στόματα, δηλώνοντας με εκκωφαντικό τρόπο ότι η θέση στο ρόστερ του αξίζει δικαιωματικά.

Για το τέλος, άφησα τον πιο αμφιλεγόμενο ποδοσφαιριστή του καλοκαιριού. Σε αυτήν εδώ τη στήλη, έγραψα στις 8 Ιουνίου 2018: «Ο Φορτούνης είναι ο πιο ταλαντούχος Ελληνας μεσοεπιθετικός ποδοσφαιριστής. Όποιος διαφωνεί και τολμά να τον συγκρίνει με πυροτεχνήματα της μίας σεζόν (Πέλκας) και με εύθραυστους ρολίστες (Μάνταλος), πρέπει να αναθεωρήσει ριζικά και σύντομα τις απόψεις του για το άθλημα. Πρέπει όμως πλέον να καταλάβει ότι το να είσαι αρχηγός και ηγέτης της μεγαλύτερης ομάδας της Ελλάδας στα 26 σου, εκτός από φήμη δόξα και χρήματα συνεπάγεται και ευθύνη, προσπάθεια και τσαγανό.

Να σκύψει το κεφάλι, να δουλέψει πιο πολύ από ποτέ, να αφήσει πίσω του αυτή την εφιαλτική διετία, και να μην κοιτάξει ποτέ πίσω του. Να γίνει επιτέλους ο παίκτης που χρωστάει σε εμάς, στον Ολυμπιακό και πάνω από όλα στον ίδιο τον εαυτό του».

Αυτές οι λέξεις, βγάζουν απόψε πιο πολύ νόημα από ποτέ. Ο ιδιάζουσας ψυχολογίας Φορτούνης, είναι απόλυτα ικανός να ηγηθεί της φετινής προσπάθειας για ανάκτηση των σκήπτρων του Ελληνικού πρωταθλήματος και φυσικά για μια καλή πορεία στο βατό Europa League.

Και απόψε, ακόμη και ο τελευταίος δύσπιστος κατάλαβε το γιατί!

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο

Στη λίστα της Λιόν ο Σισέ

Ολυμπιακός για μεγάλα πράγματα…