Η τέχνη του πολέμου

Στα ντέρμπι, το μόνο που έχει σημασία είναι η νίκη. Ούτε η απόδοση, ούτε η κατοχή, ούτε οι απώλειες, ούτε τίποτα άλλο. Τα ντέρμπι είναι οι ειδικές, «εμπόλεμες» καταστάσεις που μπορούν να κριθούν σε μία λεπτή γραμμή και να αλλάξουν το μομέντουμ μιας ολόκληρης σεζόν.

Ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία, μετά τις απώλειες των ανταγωνιστών του, να επανέλθει εκ νέου ενεργά με μία νίκη στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Ο φιλότιμος, «νεανικός» (με ίδιο πάντως μέσο όρο ηλικίας με τον Ολυμπιακό) Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ που δεν μπορεί να πείσει ούτε τον ίδιο της τον εαυτό ότι είναι πρωταθλήτρια αλληλοεξουδετερώθηκαν. Επίσης, αποψιλωμένος Ατρόμητος κατάφερε να κρατήσει τον ΠΑΟΚ στην ισοπαλία, σε ένα ματς-παρωδία και δυσφήμηση για το άθλημα.

Ο θεσμός των δανεικών είναι ένα αναγκαίο dessous της εμπορευματοποίησης του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Παίκτες που αποτελούν περιττή πολυτέλεια στις ομάδες τους, παραχωρούνται με τη μορφή δανεισμού σε μικρότερους συλλόγους για να κερδίσουν αυτοπεποίθηση, αγωνιστικό χρόνο και ποδοσφαιρική εξέλιξη. Τίποτα μεμπτό, τίποτα ανήθικο. Αυτό που όμως κάνει τον ΠΑΟΚ να γελοιοποιεί το ούτως ή άλλως παρηκμασμένο προϊόν που ονομάζεται ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ο όρος των συμφωνιών που επιτάσσει να μην  αγωνίζονται οι δανεικοί παίκτες στα παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων.

Αν ο Ολυμπιακός εφήρμοζε την ίδια τακτική πέρυσι με τους δανεικούς του στον Ατρόμητο Γιαννιώτη και Ρισβάνη, οι οποίοι συμπτωματικά ήταν και οι καλύτεροι στα δύο παιχνίδια που του στοίχισαν συνολικά 5 βαθμούς, ίσως να διεκδικούσε με μεγαλύτερες αξιώσεις το πρωτάθλημα. Αν έπραττε το ίδιο στη συμφωνία δανεισμού του Σιώπη, ίσως απόψε να αποδρούσε ευκολότερα από το Κλεάνθης Βικελίδης.

Στη θέα των ενδεκάδων του σημερινού παιχνιδιού, ήταν εμφανές ότι ο Μάρτινς επέλεξε στο κρισιμότερο ματς της σεζόν να ζήσει ή να πεθάνει με τους δικούς του παίκτες. Επιλογή σεβαστή. Χρειάζεται υπόσταση και θάρρος, ειδικά σε έναν σύλλογο που εδώ και μερικά χρόνια θεωρούσε τον προπονητή αναλώσιμο.

Η βαθμολογία της Super League

Στον άσσο επέλεξε τον «δικό του» Σα και δικαιώθηκε απόλυτα. Ο Πορτογάλος δεν υπερέχει θεαματικά του Γιαννιώτη σε τίποτα άλλο εκτός από ένα αγωνιστικό χαρακτηριστικό: Τις εξόδους στις στημένες φάσεις του αντιπάλου. Ο υψηλόσωμος Ίβηρας μοιάζεις ανίκητος σε αυτές τις καταστάσεις και κόντρα σε μία ομάδα με την «αερογραμμή» του Άρη, αυτό είναι στοιχείο απαραίτητο.

Ο Μπουχαλάκης επανήλθε στην ενδεκάδα, ξεσηκώνοντας τα οργισμένα σχόλια των οπαδών, ήδη από την ανακοίνωση των συνθέσεων. Δίπλα του, ο Γκιγιέρμε που έδειξε, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, ότι διαθέτει την απαραίτητη ποιότητα για να αποτελέσει τον κεντρικό πυλώνα της μεσαίας γραμμής του Ολυμπιακού με τις τοποθετήσεις και την ηρεμία του.

Στην επίθεση, ο Μάρτινς παρέταξε τον Χασάν, αγνοώντας τις ιαχές του κόσμου που τον προέτρεπε σύσσωμος να δώσει φανέλα βασικού στον λυτρωτή της περασμένης αγωνιστικής, Δημήτρη Μάνο. Ο Αιγύπτιος έδωσε μάχες, βοήθησε στην ανάπτυξη και εν τέλει σκόραρε, σε μια τέλεια ομαδική προσπάθεια.

Ο Ολυμπιακός στα πρώτα είκοσι λεπτά παρουσιάστηκε όπως πρέπει πάντα να παρουσιάζεται σε παιχνίδια με υποδεέστερες ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος. Το γρήγορο, ορμητικό του ξεκίνημα του εξασφάλισε τρεις καθαρές ευκαιρίες, ασχέτως αν δεν τις εκμεταλλεύτηκε σωστά. Ακολούθως, ο Άρης, εκμεταλλευόμενος την αστοχία του αντιπάλου του στην τελική προσπάθεια, αναδιοργανώθηκε, ανασυντάχθηκε και έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του, χωρίς πάντως να γίνεται τρομερά απειλητικός σε κανένα σημείο του παιχνιδιού.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε από εκεί που τελείωσε το πρώτο. Με κακό θέαμα, νεύρα, ένταση και αγωνιστική ισορροπία. Και εκεί που όλοι νόμιζαν ότι ο Ολυμπιακός βαίνει ολοταχώς προς μία ακόμη χαμένη ευκαιρία για νίκη σε ντέρμπι, ο Μάρτινς επηρέασε καταλυτικά το παιχνίδι από τον πάγκο, εκμεταλλευόμενος το βάθος του ρόστερ του και τις πολυδιαφημισμένες «δύο ενδεκάδες» που έχει στη διάθεση του.

Η στιγμή που πραγματικά έκρινε το παιχνίδι δεν ήταν το γκολ του Χασάν, αλλά η αλλαγή του Νάτχο, ενός παίκτη που με μπασκετικούς όρους έχει κερδίσει δίκαια τον τίτλο του «game changer». Ο Ισραηλινός είναι αναντίρρητα ο ποιοτικότερος παίκτης που διαθέτει η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού, με εξαίρεση φυσικά τον Γιάγια Τουρέ που έχει θέματα ετοιμότητας και φυσικής κατάστασης.

Μαρτίνς: «Καλή εβδομάδα επειδή κερδίσαμε»

Και αρκούσε μία έμπνευση του για να ξεκλειδώσει την άμυνα του Άρη που μέχρι εκείνη τη στιμγή ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους συμπαίκτες του. Η σαραντάρα ασύλληπτης ακριβείας και συγχρονισμού μπαλιά του είναι εκείνη που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το γκολ της νίκης, δίνοντας την ευκαιρία στους Κούτρη και Χασάν να κάνουν τις αυτονόητες για την ποιότητα τους ενέργειες.

Η συμβολή όμως του Ισραηλινού δεν περιορίστηκε στη φάση του νικητήριου γκολ. Οι τοποθετήσεις τού και οι επιλογές του με τη μπάλα στα πόδια πιστοποίησαν για ακόμα μια φορά την τακτική του υπεροχή έναντι των συναγωνιστών του και δημιούργησαν ακόμη περισσότερα ερωτήματα, με κυρίαρχο το γιατί έρχεται πάντα στα παιχνίδια από τον πάγκο.Ο μόνος που γνωρίζει την απάντηση είναι ο προπονητής του, και με διπλά σαν το σημερινό κερδίζει όλο και περισσότερο το δικαίωμα να κρατά αυτό το μυστικό για τον εαυτό του.

Κλείνοντας, η χαμένη αίγλη του πάλαι ποτέ κραταιού Άρη, δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την τεράστια σημασία της σημερινής απόδρασης του Ολυμπιακού, ο οποίος πέρασε από το Βικελίδης σαν πρωταθλητής. Άλλωστε, ο κυριότερος παράγοντας πρωταθλητισμού είναι η αποκρυπτογράφηση της τέχνης του να κερδίζεις όταν δεν παίζεις καλά. Πολλώ δε μάλλον, να καταφέρνεις κάτι τέτοιο σε παραδοσιακό ντέρμπι.

Ο αυτοκράτορας του Ελληνικού ποδοσφαίρου, θύμισε απόψε σε εχθρούς και φίλους τι σημαίνουν τα τέσσερα αστέρια στη φανέλα του και τα 44 τρόπαια στην πλούσια συλλογή του, μένοντας παράλληλα ζωντανός στη διεκδίκηση του 45^ου. Το αν είναι έτοιμος να ανακτήσει τα σκήπτρα ένα μόλις χρόνο μετά την αποκαθήλωση του, θα φανεί πιο καθαρά από ποτέ την επόμενη Κυριακή στο Φάληρο.

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο

Άρης-Ολυμπιακός 0-1: Τεράστιο διπλό με σκόρερ τον Χασάν!