Σήμερα, θα ξεκινήσουμε υποθετικά. Φανταστείτε πως το 2014, μετά την απομάκρυνση του Φερνάντο Σάντος από την Εθνική, ανακοινώνεται ξαφνικά ως διάδοχος του στον πάγκο ο Τάκης Λεμονής. Σκεφτείτε τις αντιδράσεις των οπαδών της «εξυγίανσης», τις κατάρες στην «πουλημένη ΕΠΟ», τους «εντολοδόχους της παράγκας» και και και…
Στην πραγματικότητα όμως, η υπόθεση αυτή πέρα από αβάσιμη και ανούσια, είναι και υποτιμητική για τον Τάκη Λεμονή. Διότι εν αντιθέσει με τον ήρωα της σημερινής μας ιστορίας, Άγγελο Αναστασίαδη, ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού έχει να επιδείξει ως πρωταθλήματα, κύπελλα και μεγάλες Ευρωπαϊκές νίκες.
Ο Άγγελος είναι μια φυσιογνωμία διφορούμενη, με το πρόσημο να είναι μάλλον θετικό στα μάτια των περισσότερων Ελλήνων φιλάθλων. Από τη μία, δεν μπορεί κανείς να μην σεβαστεί την ντομπροσύνη του και την αξιόλογη δουλειά που κατά καιρούς παρουσίασε σε ορισμένες ομάδες που εργάστηκε. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα «αντρίκεια» συγχαρητήρια που έδωσε ιπποτικά στον Ζιοβάνι, μετά το γκολ ποίημα του τελευταίου στο παιχνίδι με τον Ηρακλή το 2001;
Από την άλλη πλευρά, οι εμμονές του με την «Παναγιά» και άλλους υπερφυσικούς παράγοντες που αγγίζουν τα όρια του κωμικού, οι προετοιμασίες στο Άγιο Όρος, οι προστριβές του με διάφορους παίκτες ανά τα έτη και το πάμφτωχο παλμαρέ του, είναι παράγοντες που κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει. Παράγοντες αποτρεπτικοί, που τον καθιστούν εκ πρώτης όψεως ακατάλληλο για το δύσκολο έργο της «Ανάστασης» της εθνικής ομάδας.
Όμως ο κύριος Αναστασιάδης δεν οφείλει να απολογηθεί για τίποτα από τα παραπάνω, πολλώ δε μάλλον πριν δείξει τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Αυτός είναι και σε όποιον αρέσει. Εκείνοι που οφείλουν όχι να απολογηθούν, αλλά να εξηγήσουν το σκεπτικό με τον οποίο τον προσέλαβαν, είναι οι ιθύνοντες της ομοσπονδίας.
Με ποιο σκεπτικό δηλαδή, ο κύριος Γραμμένος και οι συν αυτώ θεώρησαν ότι ο κατάλληλος υποψήφιος για μία εθνική ομάδα σε αποσύνθεση είναι ένας 65χρονος, άνεργος επί δύο έτη προπονητής, άρρηκτα συνδεδεμένος σε όλη την πορεία του με τον ΠΑΟΚ, που η μονη του διάκριση σε 28 χρόνια καριέρας είναι ένα κύπελλο Ελλάδος;
Αν κρίνουν ότι η παλιομοδίτικη, αυστηρή προσέγγιση του Άγγελου θα είναι το εφαλτήριο αφύπνισης για τους soft, αδιάφορους και «καλομαθημένους» παίκτες της Εθνικής, έχει καλώς. Είναι άλλωστε η μοναδική εκδοχή που βγάζει νόημα. Διότι ο Άγγελος της γραφικότητας, της αυστηρότητας και της μονοκόμματης προσέγγισης αρέσκεται να δουλεύει με κακές συνθήκες, κόντρα στη ροή των πραγμάτων.
Εκεί λοιπόν, μπορώ να βρώ τη μοναδική λογική στην πρόσληψη του. Δεν θέλω να πιστέψω, όπως κανένας υγιής φίλαθλος, ότι η ΕΠΟ δεν μπαίνει στη διαδικασία να αναζητήσει έναν προπονητή με κύρος, επιτυχίες και υπόσταση αδιαφορώντας για την τύχη της Εθνικής, μόνο και μόνο για να ξεχρεώσει τα ανεξόφλητα γραμμάτια και άδικες συμπεριφορές συκγκεκριμένων συλλόγων. Άλλωστε αυτά συνέβαιναν παλιά, με τους «άλλους».
Εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν αποκλείει, και ακόμη περισσότερο κανείς δεν επιθυμεί την αποτυχία του Άγγελου στον πάγκο της Εθνικής. Μία ακόμη αποτυχία πρόκρισης της ομάδας σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, θα βυθίσει το ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένο Ελληνικό ποδόσφαιρο σε ακόμη εντονότερη εσωστρέφεια και μιζέρια από αυτή που βρίσκεται τώρα.
Στο τέλος της ημέρας, η Εθνική ομάδα είναι ακόμη ένα case study της ψυχοσύνθεσης του Έλληνα. Όλοι διαρκώς γκρινιάζουμε, όλοι θέλουμε να έχουμε άποψη και κρίση αλλά κανείς δεν θέλει να τη δει να αποτυγχάνει στο κρίσιμο σημείο.
Επομένως, όλοι θέλουμε να δούμε τον Άγγελο να επιτυγχάνει στην Εθνική. Ακόμη και αν σε όλη του τη ζωή, δεν έκρυψε ποτέ τη λατρεία του για την οικογένεια του ΠΑΟΚ. Σε γαλανόλευκα θέματα, δεν χωρούν οπαδικά.
Ακόμη όμως κι αν αποτύχει, ας αποτύχει με τον δικό του τρόπο. Και ας αποτύχει χωρίς να αφήσει κανέναν άλλον να παρέμβει στο έργο του. Ας μην επιτρέψει σε κανέναν να του επιβάλλει πρόσωπα και πράγματα σε βάρος της Εθνικής ομάδας.
Εκτός από την αγαπημένη του Παναγιά!
ΚυρΣάββας
#κατιμαγικο