Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

2 Σεπτεμβρίου 2018. Μία πολύ όμορφη μέρα να είσαι Ολυμπιακός. Η προδιαγεγραμμένη παλιννόστηση του παγκοσμίου κλάσης Γιάγια Τουρέ και το υπερηχητικό κατά διαστήματα ποδόσφαιρο που παρουσίασε η ομάδα εναντίον των Ιωαννίνων ήταν ο ιδανικός τρόπος για να κλείσει ένα συγκινησιακά φορτισμένο, γεμάτο αγωνία, καλοκαίρι.

Και αν οι νίκες, ακόμη και με ευρύ σκορ, απέναντι σε ομάδες όπως τα Γιάννενα μέσα στο Καραϊσκάκη φαντάζουν αυτονόητες για το μέγεθος του Ολυμπιακού, το πρόσφατο παρελθόν μας έδειξε ότι δεν είναι καθόλου έτσι. Τα παιχνίδια της πρώιμης σεζόν απέναντι σε συγκροτημένες ομάδες με κλειστές άμυνες εγκυμονούν συχνά κινδύνους για τα φαβορί που πασχίζουν να βρουν ομοιογένεια και αυτοματισμούς.

Τα παθήματα των συνδιεκδικητών του τίτλου είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για το παραπάνω. Στην περίπτωση τους βέβαια, υπάρχει ένα οργανωμένο σύστημα που τους επιτρέπει να φεύγουν νικητές με πέναλτι φαντάσματα από ματς στα οποία εμφανίζονται σαφώς κατώτεροι του αντιπάλου. Με αποφάσεις που πραγματικά αποτελούν ντροπή για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν τα αντίστοιχα τέρατα συνέβαιναν υπέρ του Ολυμπιακού, οι μηχανισμοί προπαγάνδας των εφήμερων παρασκηνιαρχών θα οργίαζαν.

Στο σημερινό παιχνίδι, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε όπως μας έχει συνηθίσει από την αρχή της σεζόν: με το μαχαίρι στα δόντια. Δεν άφησε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο να αμφισβητήσει την απόλυτη και σαφέστατη υπεροχή του. Ήταν ήρεμος και αποφασισμένος ακόμη και στο πρώτο διάστημα του αγώνα, όταν ο ΠΑΣ του έβαλε δύσκολα, προσπαθώντας να περιορίσει τους δημιουργικούς παίκτες του με σκληρό και ενίοτε αντιαθλητικό τρόπο.

Στον Πέδρο Μάρτινς, πρέπει να πιστωθούν δύο πολύ θετικά στοιχεία που «βγάζουν μάτι» στα πρώιμα δείγματα της δουλειάς του. Αρχικά, έχει επαναφέρει την αξιοκρατία στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Όποιος αποδίδει καλύτερα στις προπονήσεις ξεκινά βασικός. Είναι πολύ σημαντικό για τον ποδοσφαιριστή να ξέρει πως το εισιτήριο για τη βασική ενδεκάδα είναι η σκληρή δουλειά στο Ρέντη.

Δεύτερο και εξίσου κρίσιμο είναι η ομαλή ένταξη των μεταγραφών στη βασική ενδεκάδα. Στα νευραλγικής σημασίας παιχνίδια για τα προκριματικά του Europa League και το πρωτάθλημα, η ομάδα στελεχώθηκε από τους παίκτες που «τράβηξαν το λούκι» στην προετοιμασία. Το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής δικαίωσε απόλυτα τον Πορτογάλο τεχνικό. Η ομάδα κέρδισε σε ομοιογένεια και συνοχή ό,τι έχασε στην ατομική ποιότητα.

Το ευρύ σκορ του σημερινού αγώνα δεν είναι το σημείο στο οποίο πρέπει κανείς να εστιάσει πρωταρχικά. Τα πολλά γκολ διασκεδάζουν τον κόσμο αλλά ενίοτε είναι θέμα συγκυριών. Η εξίσου καλή εμφάνιση με τον Λεβαδειακό δεν επισφραγίσθηκε από αντίστοιχο σκορ, απλά και μόνο επειδή οι περίπου 30 τελικές του Ολυμπιακού βρήκαν απέναντι τον εξαιρετικό Εμπασί.

Αυτό που στην πραγματικότητα δημιουργεί το πλατύ χαμόγελο και την αισιοδοξία στα μάτια των οπαδών του Ολυμπιακού είναι η ίδια η εμφάνιση και η διάθεση των παικτών. Οι αυτοματισμοί, οι γρήγοροι συνδυασμοί σε μικρό χώρο, τα διαρκή overlaps των πλαγίων μπακ, τα sprints του Φορτούνη με τη μπάλα, οι μπαλιές-διαβήτης του Καμαρά, η κομπίνα στο κορνερ που οδήγησε στο 5ο γκολ.

Όσο για το όμορφο και υγιές κλίμα που υπάρχει φέτος στους κόλπους της Ερυθρόλευκης οικογένειας, χρειάζεται μόνο μια εικόνα που αξίζει χίλιες λέξεις.

Ένας παγκοσμίου φήμης σταρ να πανηγυρίζει τη νίκη της ομάδας του αγκαλιά με τους νέους του συμπαίκτες.

Ο Γιάγια Τουρέ, που 12 χρόνια μετά επέστρεψε στο σπίτι του!

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο

«Πεντάρα» για(για) πλάκα ο Ολυμπιακός