«Η μπάλα είναι πόρνη». Αυτό το τσιτάτο του Ίβιτσα Όσιμ αναπαρήχθη όσο τίποτα άλλο μετά το ντέρμπι της περασμένης Κυριακής με τον ΠΑΟΚ. Απόψε όμως, η μπάλα δεν ήταν πόρνη. Απόψε επαναλήφθηκε το έργο που παίζεται εδώ και περίπου ένα χρόνο στα ντέρμπι με την ΑΕΚ.
Μοιρασμένα, κλειστά παιχνίδια, με τον Ολυμπιακό να προηγείται χάρη στην ατομική κλάση των ποδοσφαιριστών του και την πονηρή, κυνική ΑΕΚ των Μπακασέτα, Γιακουμάκη και Μπάρκα να του παίρνει τη μπουκιά από το στόμα, στερώντας του νίκες τις οποίες άξιζε.
Για να είμαστε ξεκάθαροι, απόψε ο Μαρτίνς παρέταξε μια ομάδα ορθολογική, σοβαρή και σωστά προετοιμασμένη. Χωρίς πειραματισμούς και αχρείαστο ροτέισον. Με μοναδική πιθανή ανορθογραφία την χρησιμοποίηση του βαρύ Χασαν απέναντι στους αργοκίνητους και αδέξιους σέντερ μπακ της ΑΕΚ. Πιθανόν, ο ευέλικτος Γκερέρο να ήταν μια πιο ενδεδειγμένη επιλογή υπό αυτές τις συνθήκες, όμως ακόμη και ο χειρότερος προπονητής, γνωρίζει περισσότερο ποδόσφαιρο από οποιονδήποτε δημοσιογράφο ή blogger.
Η υπεροχή των ερυθρόλευκων ήταν εμφανής με εξαίρεση το εικοσιπεντάλεπτο 15-40. Εφόσον ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγει αλώβητος από εκείνο το εφιαλτικό διάστημα υπεροχής της ΑΕΚ, μετά δεν κοίταξε πίσω. Έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του, κατάφερε να προηγηθεί χάρη στην κλάση του κορυφαίου ποδοσφαιριστή του Ελληνικού πρωταθλήματος και κρατούσε σχετικά άνετα το αποτέλεσμα, μέχρι τη φάση του 90ου λεπτού.
Τα ντέρμπι είναι παιχνίδια ιδιαίτερα. Συνήθως οι τακτικές, τα συστήματα και οι αυτοματισμοί πάνε περίπατο. Εκείνο που ως επί το πλείστον τα κρίνει είναι οι προσωπικότητες. Αρνητικοί και θετικοί πρωταγωνιστές γεννιούνται μέσα από αυτά τα παιχνίδια. Σχέσεις μεταξύ οπαδών, ποδοσφαιριστών και διοικήσεων φτιάχνονται ή καταστρέφονται μέσα σε αυτές τις ειδικές καταστάσεις.
Αναλύοντας τους θετικούς πρωταγωνιστές του Ολυμπιακού, οφείλει κανείς να μείνει στον Κώστα Φορτούνη. Ανέκαθεν, υπήρξε ο πιο ταλαντούχος μεσοεπιθετικός Έλληνας ποδοσφαιριστής. Η διαφορά στη φετινή του εκδοχή είναι η κλάση, η στόφα του ηγέτη. Η περσινή δύσκολη χρονιά φάνηκε να του έκανε καλό. Πήρε τις ευθύνες που του αναλογούσαν, φόρεσε το περιβραχιόνιο και κάνει μια εντυπωσιακή αρχή στη σεζόν, με αποκορύφωμα το σημερινό γκολ που σπάνια βλέπει κανείς στα Ελληνικά γήπεδα. Ακόμη και ο πανηγυρισμός-σφαλιάρα στην πολιτική ορθότητα του ποδοσφαίρου της εξυγίανσης, κάτι δείχνει.
Πανάξια δίπλα του στάθηκε και ο Γιασίν Μεριά. Ο Τυνήσιος αποτελεί αξιοπρόσεκτη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Είναι γρήγορος, με καλές τοποθετήσεις και δένει εξαιρετικά με τον αρχοντικό Βούκοβιτς. Η περίπτωση του αποτελεί ισχυρό τεκμήριο για το γεγονός ότι όλα στο ποδόσφαιρο είναι θέμα σκάουτινγκ και διάθεσης. Όταν έχεις μεράκι, λογική και επιμονή, μπορείς να χτίσεις ένα ρόστερ με ισορροπία και ποιότητα, ακόμη και ρίχνοντας το μπάτζετ.
Και έχοντας αναλύσει τους θετικούς πρωταγωνιστές, περνάμε στη φάση του 93ου λεπτού. Ο Ποντένσε περνά σα σταματημένη ολόκληρη την αριστερή πλευρά της ΑΕΚ, μεταβιβάζει ψύχραιμα τη μπάλα στον Γκερέρο, και εκείνος βρίσκει με τη μια τον Φετφατζίδη με ασίστ-μισό γκολ.
Ο βραχύσωμος εξτρέμ έχει το χρόνο και το καθαρό μυαλό να κάνει κοντρόλ, να ανάψει τσιγάρο, να διαβάσει εφημερίδα, να ζυγίσει το πλασέ και να χαρίσει στον Ολυμπιακό τη νίκη. Αντ’ αυτού, κάνει ένα άψυχο, τρισάθλιο τελείωμα ερασιτεχνικού επιπέδου χωρίς κοντρόλ, στέλνοντας τη μπάλα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ.
Τα υπόλοιπα, είναι ιστορία. Η ιστορία των ντέρμπι Ολυμπιακού-ΑΕΚ τον τελευταίο χρόνο. Με έναν Ολυμπιακό να είναι συνολικά ανώτερος και να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του στα τελευταία λεπτά.
Τα ελαφρυντικά, πολλά. Μια ισοπαλία στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ στις αρχές Οκτωβρίου, πολλώ δε μάλλον με τέτοια εμφάνιση, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ούτε καν του φετινού πρωταθλήματος.
Όμως σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση. Δύο τραγικά λάθη στις καθυστερήσεις του αγώνα ήταν αρκετά για να καταστρέψουν το σωστό στήσιμο του Μαρτίνς, την ενενηντάλεπτη αξιέπαινη προσπάθεια των παικτών του Ολυμπιακού και το χαμόγελο στα μάτια των οπαδών του. Που αν κάτι δεν μπορούν να κάνουν ποτέ, είναι να πανηγυρίζουν τις ισοπαλίες.
ΚυρΣάββας
#κατιμαγικο