Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη

Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να έχει τον χαρακτήρα της σύμπτωσης και αποκτά αυτόν της έξης. Και το σημερινό σκηνικό στο Καραϊσκάκη ήταν ακριβώς αυτό. Μια επανάληψη της ίδιας ψυχοφθόρας, ανησυχητικής παράστασης.

Ο Ολυμπιακός υπέπεσε στο πιο συνηθισμένο και πιο ολέθριο φετινό του λάθος, πετώντας το πρώτο ημίχρονο για άλλη μια φορά στα σκουπίδια. Το «δυνατό ξεκίνημα», το «γκολ στα πρώτα λεπτά» και η «κυριαρχία από το πρώτο σφύριγμα» μπορεί να φαντάζουν ενοχλητικά κλισέ των απανταχού προπονητών, όμως στην πραγματικότητα έχουν κομβική σημασία σε τέτοια παιχνίδια.

Όσο αφήνεις μικρές στη νοοτροπία ομάδες σαν τον Απόλλωνα να οχυρωθούν, να οργανωθούν και κυρίως να πιστέψουν ότι μπορούν να φύγουν αλώβητοι από το γήπεδο σου, καθίσταται δραματικά δύσκολο να μπορέσεις να διασπάσεις τις γραμμές άμυνας τους.  Και ο άνευρος και άοσμος Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου, δεν έκανε ούτε μία στιγμή τον Απόλλωνα να φοβηθεί.

Ο Πέδρο Μάρτινς προχώρησε σε ελεγχόμενο rotation, πιθανότατα σκεπτόμενος το δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί και το ήδη υπάρχον βάρος στα πόδια των ποδοσφαιριστών του από τα προηγούμενα παιχνίδια.

Ξεκινώντας από το δικό του μισό του γηπέδου, ο Πορτογάλος παρέταξε κάτω από τα γκολποστ τον Ζοζέ Σα, έναν τερματοφύλακα που με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του είχε κερδίσει το δικαίωμα να διεκδικήσει τα γάντια του βασικού.

Στην αμυντική γραμμή, αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι ένα δίδυμο που πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν αγωνίζεται μαζί από την αρχή της σεζόν. Οι Σισέ και Βούκοβιτς  μοιάζουν, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, να έχουν στοιχεία που τους επιτρέπουν να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Από τη μία η ταχύτητα, η έκρηξη και η σπιρτάδα του νεαρού Σενεγαλέζου και από την άλλη η εμπειρία και η αξιοσημείωτη ευχέρεια του Σέρβου με τη μπάλα στα πόδια. Και πράγματι το δίδυμο αυτό δεν κινδύνευσε, γεγονός που μάλλον οφειλόταν περισσότερο στην επιθετική δυστοκία του αντιπάλου.

Στον άξονα, το δίδυμο Καμαρά-Μπουχαλάκη έδενε όπως πάντα καλά, αλλά έμοιαζαν εγκλωβισμένοι από το old school πούλμαν  που παρουσίασε η ομάδα του κυνικού και έμπειρου Γιάννη Μαντζουράκη. Ο Φορτούνης ήταν η μόνη όαση ποιότητας σε μία δημιουργική ξηρασία και ο Λάζαρος, σε μία θέση που ούτε γνωρίζει ούτε αγαπάει, κυνηγούσε αβοήθητος τις δίχως προσανατολισμό καμινάδες των συμπαικτών του.

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου οι παλμοί στο Καραϊσκάκη ανέβηκαν, οι στροφές της ομάδας πολλαπλασιάστηκαν και στο σημείο που η πίεση έφτασε στην περιοχή των φιλοξενούμενων, ο Πέδρο Μάρτινς πέρασε στον αγώνα δύο άριστους χειριστές της μπάλας (Φετφατζίδη, Νάτχο) αντικαθιστώντας δύο ποδοσφαιριστές ανήμπορους μέχρι εκείνη την ώρα να κάνουν τη διαφορά.

Και το πλάνο δούλεψε από την πρώτη κιόλας φάση. Συνδυασμός υψηλού επιπέδου από Φορτούνη και Νάτχο, παράλληλη μπαλιά στον Φετφατζίδη, ο οποίος κατάφερε να σπαταλήσει μια ευκαιρία που έμοιαζε το πλασέ με την ΑΕΚ να μοιάζει πταίσμα.

Για να είμαστε ξεκάθαροι, ο Φετφατζίδης είναι παίκτης δυνητικά χρήσιμος, με συγκεκριμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Είναι όμως πλέον φανερό πως το θέμα του είναι καθαρά ψυχολογικό και όχι ικανοτήτων. Είναι δουλειά της διοίκησης, του προπονητή και των συμπαικτών του να τον συνεφέρουν από την παρατεταμένη αγωνιστική κρίση στην οποία βρίσκεται.

Στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού, με όλα τα ενδεχόμενα ακόμη ανοιχτά, ο Πέδρο Μαρτίνς τράβηξε από το μανίκι του τον τελευταίο άσσο, τον Δημήτρη Μάνο, ο οποίος υποθέτω πως μέχρι εκείνη την ώρα παρακολουθούσε το ματς από τον πάγκο σα θηρίο στο κλουβί, βλέποντας την ομάδα του να μην έχει απειλητική παρουσία μέσα στο «κουτί».

Ο Μάνος είναι ο παίκτης που έχει βιώσει μέχρι στιγμής την πιο αδικαιολόγητη αμφισβήτηση από την ερυθρόλευκη κερκίδα. Το γεγονός ότι ήρθε από την ταπεινή β’ εθνική και όχι από κάποιο πρωτάθλημα γ’ διαλογής της Ευρώπης τον κατέστησε αυτόματα τρίτη επιλογή στην κατάταξη των φορ.

Έπρεπε να τραυματιστούν οι δύο ανταγωνιστές του και ο Λάζαρος να κινδυνεύσει να πάθει αυχενικό από τις μπαλιές για να κερδίσει 15 λεπτά συμμετοχής και να αποδείξει ότι αξίζει να θεωρείται ισότιμος συνδαιτυμόνας και όχι ταπεινός συγγενής στο ροτέισον, σε μια ιστορία που θυμίζει το ξεκίνημα του Καρίμ Ανσαριφάρντ στον Ολυμπιακό. Και ο Μακεδόνας φορ εξέθεσε και ταυτόχρονα δικαίωσε τον προπονητή του που επέλεξε να τον αφήσει για 75 λεπτά στον πάγκο.

Και το κατάφερε, όχι φυσικά επειδή μεταμορφώθηκε σε Κοβάσεβιτς από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά επειδή μπήκε στο γήπεδο με το μοναδικό στοιχείο που χρειάζεται ο φετινός Ολυμπιακός για να λυτρωθεί: Με το μάτι του να γυαλίζει!

ΚυρΣάββας

#κατιμαγικο

Ο Μάνος εξέθεσε τον Μαρτίνς και έδωσε «φιλί ζωής» στον Ολυμπιακό!