Αφορμή για το σημερινό ερυθρόλευκο παραλήρημα, στάθηκε μια δημοσίευση στο Κάτι Μαγικό, που αφορούσε την κρίσιμη απόφαση μπροστά στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο αγωνιστικό πρότζεκτ του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια, ο Ιωάννης Παπαπέτρου.
Τόλμησα λοιπόν, με παρρησία και αφέλεια, να γράψω ότι αν ήμουν ο Ιωάννης Παπαπέτρου θα πήγαινα στον Παναθηναϊκό. Τις αντιδράσεις, μπορείτε να τις φανταστείτε. Σωρεία διαγραφών, αναφορών και υβριστικών σχολίων. Η ανάρτηση αναπόφευκτα μετά από λίγα λεπτά κατέβηκε. Ποτέ άλλωστε οι δύσκολες αλήθειες δεν αρέσουν.
Το καλό της ομάδας
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η προφανής επιλογή είναι να σκεφτείς ως οπαδός του Ολυμπιακού. Με αυτόν τον παρονομαστή λοιπόν, θέλω πολύ να παραμείνει ο Παπαπέτρου στην ομάδα. Είναι ένας παίκτης εξαιρετικά προσοντούχος, που με σωστή καθοδήγηση από τον νέο προπονητή μπορεί να κάνει θαύματα, δημιουργώντας με τον Παπανικολάου ένα από τα πιο ισχυρά δίδυμα στην Ευρώπη στη θέση τρία. Επίσης, ο Ιωάννης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αρραγούς και πολυδιαφημισμένου Ελληνικού κορμού, ο οποίος αποτελεί εχέγγυο σταθερότητας και ηρεμίας στο κλίμα των αποδυτηρίων της ομάδας. Όλα αυτά αποτυπώνονται στην κουβέντα που ξεστόμισε ο διόσκουρος του, Κώστας Παπανικολάου, αμέσως μετά την τριετή ανανέωση της συνεργασίας του με τους αδερφούς Αγγελόπουλους: «Έμεινα με τα φιλαράκια μου». Αυτά τα φιλαράκια λοιπόν, περιτριγυρισμένα από ποιοτικούς ξένους και τον Ντέιβιντ Μπλατ, είναι ο μόνος ασφαλής και δοκιμασμένος τρόπος για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός εκεί που ανήκει. Στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Το μεγάλο «αλλά»
Με την ελευθερία που μου δίνει η απουσία του συγκεκριμένου blog αλλά και του ηλεκτρονικού οικοδεσπότη του από το payroll του Ολυμπιακού, οφείλω να πω τα πράγματα όπως είναι. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έχει αδικηθεί από τον Ολυμπιακό. Αγωνιστικά πρώτα απ όλα. Το συχνότερο λάθος που γίνεται με τον συγκεκριμένο παίκτη, είναι η λανθασμένη ανάλυση της σχέσης αιτίου-αιτιατού ανάμεσα στην εξέλιξη του παίκτη και του ρόλου του στην ομάδα.
Και εξηγούμαι. Οι περισσότεροι ωρύονται: «Ο Παπαπέτρου δεν είχε ποτέ ρόλο στην ομάδα γιατί δεν εξελίχθηκε αγωνιστικά και παρέμεινε στάσιμος». Σκεφτείτε όμως λίγο καλύτερα. Πώς μπορεί ένας παίκτης να εξελιχθεί αγωνιστικά αν δεν έχει συγκεκριμένο ρόλο στην ομάδα. Αν ανατρέξετε προσεκτικά, θα θυμηθείτε ότι ένα παίκτης που αποτελεί τον ορισμό του small forward, έχει παίξει τα περισσότερα παιχνίδια του, ως εναλλακτική λύση του συνήθως αβοήθητου Πρίντεζη στη θέση 4. Από την άλλη πλευρά, η προηγούμενη γενιά Ελλήνων, στην ηλικία του είχε θέση αναντικατάστατου, με σταθερό ρόλο και σαφή προσανατολσιμό.
ΥΓ. Εξηγώντας αναλυτικά παραπάνω το σκεπτικό του κειμένου, ζητώ συγγνώμη από όσους έθιξε η ανάρτηση. Στα σχόλια που μας αποκαλούν «πληρωμένους» ή «γαυροβάζελους», δεν βρίσκω τον λόγο να απαντήσω. Η σελίδα έχει δώσει πολλάκις τα ερυθρόλευκα διαπιστευτήρια της.
ΥΓ2. Εύχομαι όσο ποτέ να διαψευσθώ πανηγυρικά, αλλά ο Ολυμπιακός δεν θα έρθει σε συμφωνία με τον Παπαπέτρου. Ελπίζω, ο επόμενος σταθμός του παίκτη να είναι το εξωτερικό.
ΚυρΣάββας
#κατιμαγικο