Αν βγάλει αυτή τη χρονιά, θα υπάρχει για πάντα

Υπάρχουν δύο εικόνες για το κύριο στάδιο της προετοιμασίας του Παναθηναϊκού, που ολοκληρώνεται… Του Τίλμπουργκ και της Αθήνας!

Δεν χρειάζεται αναφορά τι συνέβαινε σε προηγούμενες παρόμοιες καταστάσεις. Η αποθέωση, της αποθέωσης. Οι ήττες στα φιλικά δεν πείραζαν ποτέ, η δουλειά του προπονητή ήταν η καλύτερη ever. Οι παίκτες έδιναν το 100%. Μέχρι που άρχιζε η χρονιά κι έρχονταν κάτι -37 στο τέλος, κάτι Γκαμπάλες και δεν άνοιγε μύτη.

Φέτος τα πράγματα δεν είναι έτσι. Όποιος κάνει μία βόλτα στα social media, μετά από ένα φιλικό με ομάδα που αρχίζει σε 10 ημέρες το Πρωτάθλημά της, θα έρθει αντιμέτωπος μ’ έναν μηδενισμό των πάντων, με Β’ Εθνική, λες και η χρονιά είναι ήδη κατεστραμμένη. Μήπως, όμως, αυτό συμβαίνει; Η θέση είναι ξεκάθαρη. Αν ο Παναθηναϊκός επιβιώσει και τη βγάλει καθαρή από τη σεζόν που έρχεται, τότε πραγματικά θα μιλάμε για μία σούπερ ανθεκτική ομάδα ικανή ν’ αντέξει τα πάντα. Που θα υπάρχει για πάντα…

Προκύπτουν δύο εικόνες. Αυτή του προπονητή, των ποδοσφαιριστών και του μοναδικού δημοσιογράφου που ακολούθησε την αποστολή. Όσον αφορά τους άμεσους πρωταγωνιστές προκαλεί εντύπωση, είναι η αλήθεια, η σιγουριά για το τι συμβαίνει. Διότι το ρόστερ είναι νεανικό και οι μεταγραφικοί περιορισμοί, μέγγενη. Ουδείς, φυσικά, θα έλεγε Ιούλιο μήνα «τι χάλια που θα πάμε» και ότι «δεν υπάρχει ελπίδα». Εδώ μπαίνει στην εξίσωση ο παρατηρητής. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το πιστεύουν. Αποτυπώνεται στο βλέμμα τους κάθε φορά που ακούν ότι ο Παναθηναϊκός είναι αουτσάιντερ στόχων. Καθρεπτίζεται στη δουλειά τους στην προπόνηση.

Η άλλη εικόνα είναι της Αθήνας. Ό,τι πρόβλημα υπάρχει με τον Αλαφούζο ή με τον Παϊρόζ δυστυχώς βγαίνει στην ομάδα. Η απαισιοδοξία είναι μες στο πρόγραμμα. Είναι αντιληπτό κάποιος που δεν έχει δει ως τώρα, ούτε μία προπόνηση να μην πείθεται. Αυτό, όμως, από την απαξίωση και τη χλεύη απέχει πολύ. Η αλήθεια, μάλλον, βρίσκεται κάπου στη μέση. Τα τέσσερα φιλικά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα και η εξήγηση είναι απλή. Βρίσκεται, μάλιστα, στο φύλλο αγώνα καθενός εξ αυτών.

Δεν μπορεί να κριθεί ο ρυθμός ενός αγώνα, η δυναμική του Παναθηναϊκού εν προκειμένω – διότι αυτή μας απασχολεί – από 90λεπτα που αγωνίστηκαν 22 ποδοσφαιριστές. Μπορούν να κριθούν τα καλά 20λεπτα των γκολ, των τρεξιμάτων, των αυτοματισμών, και τα τραγικά 5λεπτα όπου ο Γιώργος Δώνης είδε τους ποδοσφαιριστές του να δέχονται μαζεμένα γκολ και να υποπίπτουν σε σοβαρά ομαδικά και ατομικά σφάλματα.

Το ιδανικό θα ήταν να έρθει ένας ποδοσφαιριστής σε κάθε θέση στον άξονα. Τερματοφύλακας, στόπερ, μέσος με επιτελικές ικανότητες και φορ. Δεν θα γίνουν, μάλλον, όλες αυτές οι κινήσεις κι αν γίνουν δεν θα έρθουν οι παίκτες (πλην του επιθετικού), οι οποίοι θα κάνουν τη σούπερ διαφορά. Το γιατί έφθασε ο σύλλογος εδώ είναι μία συζήτηση που έχει γίνει από το βήμα αυτό. Με άρθρα, σχόλια, ρεπορτάζ, πρωτοσέλιδα. Κόντρα στο ρεύμα. Όπως και τώρα, κόντρα στο ρεύμα, η θέση είναι κρυστάλλινη. Ο Παναθηναϊκός έχει τον καλύτερο προπονητή που θα μπορούσε να έχει και τον καλύτερο τεχνικό διευθυντή.

Το -6 και η ευμετάβλητη ψυχολογία του νεανικού δυναμικού του, αποτελούν σοβαρά εμπόδια. Το σοβαρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Και τον Λεβαντόφσκι, που λέει ο λόγος, να φέρει αύριο το «τριφύλλι» η όλη ατμόσφαιρα πάλι για Β’ Εθνική θα λέει. Ξανά θα καλεί τον Ερασιτέχνη να πάρει το σήμα και τη Λεωφόρο από το ποδοσφαιρικό τμήμα (η ανοησία χτυπάει κόκκινο!), πάλι θα παροτρύνει Παναθηναϊκούς να… χορέψουν Παναθηναϊκούς κι όλα αυτά τα όμορφα που την τελευταία 10ετία δεν άφησαν ούτε τα πόμολα στον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο!

Ντεν Χάαγκ-Παναθηναϊκός: Η ατμόσφαιρα μέσα στο γήπεδο (vids)

Δώνης στο Sportime: «Έχουμε το χρόνο να εκπαιδεύσουμε τους παίκτες»