Θέλει άντερα να παραδεχτείς τα λάθη σου και κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν τα έχει ο Γιαννακόπουλος. Τα έχει. Όμως ο λαός λέει πως από τότε που βγήκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο.
Αρχικά είναι δεδομένα επιτυχία του sdna η συνέντευξη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Και στο Sportime έδωσε συνέντευξη και σε άλλα Μέσα κατά καιρούς, αλλά τόσο πολύ για τόσα πολλά έχει να μιλήσει χρόνια.
Ειδικά σ’ ένα Μέσο που ως πέρυσι – στην υπόθεση Μπαλτάκου – ήταν ξεκάθαρα εναντίον του κάτι που είχε σχολιάσει και ο ίδιος στα social media. Μ’ έναν δημοσιογράφο, με τον οποίο γνωρίζονται από παλιά, μάλωσαν, ξαναφίλιωσαν, πρώην εργαζόμενο σε ΜΜΕ Αλαφούζου (έχει τη σημειολογία του). Έκαναν και οι δύο τη δουλειά τους καλά. Ο ένας ρώτησε σωστά, ο άλλος απάντησε σωστά, έστω κι αν για τους γνωρίζοντες κάπου έμοιαζε με καρικατούρα να λέει ο ιδιοκτήτης Μέσων «δεν τα ελέγχω» στον συνομιλητή του που συμμετείχε σε ιστορικά πρωτοσέλιδα «ΦΥΓΕ. ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΔΥΝΑΣΤΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ, ΕΜΠΟΡΕ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΜΑΣ» κτλ. Αυτά, όμως, ανήκουν σ’ έναν μικρόκοσμο και δεν σας ενδιαφέρουν.
Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, ο Γιαννακόπουλος παραδέχτηκε μία σειρά λαθών του. Είναι σημαντικό για την οικονομία της συζήτησης να τονιστεί. Ο αντιβαρδινογιαννισμός που πούλησε οδήγησε σε χειρότερες ημέρες το «τριφύλλι». Το παραδέχτηκε. Η στήριξη στον Αλαφούζο, η οποία τον ισχυροποίησε κι έκανε τον σύλλογο επαίτη. Το παραδέχτηκε. Και δεν εξετάζω καν το προφανές με τον Σπανούλη. Είναι ηθικό και προσωπικό θέμα, εκτός Παναθηναϊκής, ποδοσφαιρικής, επικαιρότητας.
Επίσης ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ επιβεβαίωσε όσα κατά καιρούς γράφτηκαν στο Sportime για την προσέγγιση στον Γιάννη Βαρδινογιάννη (το πρώτο μου ρεπορτάζ στην εφημερίδα, τον Ιούνιο του 2017) για το PAO Foundation και κυρίως την έλλειψη διάθεσης και χρήματος να πάρει τον Παναθηναϊκό. Είναι κάτι που κατεγράφη εδώ, όπως και οι δυσκολίες υλοποίησης του Athens Alive (προϋπόθεση για να συμβεί αυτό). Το πλάνο Γιαννακόπουλου φτάνει τον επόμενο Μάρτιο ως προς τη σχηματοποίηση. Μπορεί ν’ αναρωτηθεί κανείς που θα βρισκόταν ο Παναθηναϊκός τότε; Συν τις άλλοις, πως μία εταιρεία με τόσο μεγάλο χρέος (είπε 65 εκατ. ευρώ, είναι λιγότερα αλλά δεν έχει να λέει) πας να την πάρεις με μάνατζμεντ στα 4;
Μίλησε για το διάστημα της πολυμετοχικότητας, επιβεβαιώνοντας κι εδώ όσα έχει αναλύσει ο υπογράφων για την κατασπατάληση χρήματος που κόστισε στον Παναθηναϊκό να έχει να ισιώσει από τότε. Ακόμη και στο θέμα Παϊρόζ (χαρακτηρίζοντάς τον, ξανά δίχως απόδειξη, μπροστινό του Ρέστη) παραδέχτηκε ότι είναι μεγέθη με μεγαλύτερες περιουσίες, που μπορούν να σηκώσουν τον Παναθηναϊκό. Γιατί επιτίθεται δεν εξήγησε και δικαιώνει με τη συμπεριφορά του τον Αλαφούζο που κάνει λόγο για υπονόμευση του deal;
Γενικά, χωρίς να έχω μιλήσει ποτέ με τον άνθρωπο, αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για ένα πολύ συνετό μυαλό στα λόγια, όμως στις πράξεις βρίσκεται ένα επίπεδο πίσω. Μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο τον θεωρούσα ως τη μόνη λύση για να ορθοποδήσει ο Παναθηναϊκός και την έχω γράψει στο Sportime. Από το PAO Foundation οι κινήσεις του δείχνουν έναν χαρακτήρα, ο οποίος σε μία μελλοντική συνέντευξη θα πει «έκανα πάλι λάθος το 2018» πάλι όχι με πολύ βαριά καρδιά! Δυστυχώς, όμως, ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από συνέπεια λόγων και πράξεων. Δεν τον παίρνει ιστορικά για άλλο διχασμό, κάτι που πρέπει να ελέγξει ο Γιαννακόπουλος από τα ΜΜΕ τουαπό τη στιγμή που ενεργούν χωρίς να ερωτάται ο ίδιος.
Δεν γίνεται δημοσιογράφοι του να στοχοποιούν δημοσιογράφους άλλων ΜΜΕ. Δεν γίνεται ν’ αναπαράγονται ψεύδη. Μην καταμετρήσουμε τι έχει γραφτεί για τον Παϊρόζ μόνο. Που δεν είναι κάτι, όντως, αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό, όμως ουδείς γνωρίζει που θα ήταν σωματειακά δίχως αυτήν την επίσημη πρόταση. Μετά από 10 χρόνια λαθών, ας μείνει και κάτι πίσω ως εύφορο έδαφος να γλιτώσει το «τριφύλλι» από την κατρακύλα… Όσοι πέφτουν στο λάθος ζουν καλά, ο Παναθηναϊκός πόσα να πληρώσει ακόμη; Πόσο χειρότερα;
ΥΓ.: Με ενδιαφέρον διάβασα το κομμάτι για τη σχέση του με τους δημοσιογράφους. Τα είπε καλά. Είναι δημόσιο πρόσωπο και κρίνεται. Είμαστε δημόσια γράφοντες και κρινόμαστε. Τη δική μου απόλυση γιατί τη ζήτησε; Του είπε κανείς ποια είναι η άποψη αυτού που με μανία επεδίωξε την ανεργία του για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο; Αν είναι αντικειμενικός, πχ, στη δουλειά του ή εμπαθής; Αξίζει να μένουν δημοσιογράφοι στον δρόμο ή να στοχοποιούνται και να κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα, επειδή έκαναν απλή κριτική και καταγραφή γεγονότων; Είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να ζητήσει όλα τα δημοσιεύματα της εφημερίδας που τον αφορούν. Αν βρει κάτι που τον προσβάλλει ως άνθρωπο, θα φύγω μονάχος.