Η επόμενη παγίδα είναι η Ουζουνιδοποίηση του Δώνη

Όταν το σύνολο των καταστροφολόγων έκανε λόγο για υποβιβασμούς και λοιπές χαριτωμενιές, η θέση εδώ ήταν ξεκάθαρη. Υπομονή και η δουλειά του προπονητή, θα φανεί άμεσα.

Η δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιστικά, σωματικά, πνευματικά. Επίτευγμα όχι μόνο του ίδιου. Του Αγγελίνα, του Μαλλιαρίτση, του Γεωργίτσα, του Μένταν, του Γεωργιάδη. Όλων. Όλης της ομάδας, που για να καταλάβεις πως εργάζεται πρέπει να τους δεις στο γήπεδο να συνεννοούνται με το βλέμμα! Όπως βρίσκονται ο Μπουζούκης με τον Χατζηγιοβάνη, ένα πράγμα…

Από το φιλικό με τον Λεβαδειακό έως την Ξάνθη το κλίμα άλλαξε όχι για κανέναν άλλο λόγο. Διότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού, ο οποίος είναι απεξαρτημένος από πρόσωπα, καταλαβαίνει πως για ό,τι έχει κάνει ο Αλαφούζος και όσοι τον στήριξαν με κάθε ικμάδα δύναμής τους δεν φταίνε τα πιτσιρίκια και ο νέος προπονητής. Οπότε η… ανακωχή, η οποία παρατηρείται, απλά ένας ελιγμός είναι. Παραπλανητικός. Και θα φανεί.

Κάθε παγίδα έχει και δόλωμα όμως. Αναγωγή στο παρελθόν. Πέρυσι τέτοιον καιρό ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από την Μπιλμπάο, με αφελή τρόπο. Αν είχε μπει ομίλους Europa League ίσως η εξέλιξη της χρονιάς να ήταν καλύτερη. Εισπρακτικά και με το «κανόνι» του Αλαφούζου να μην έκανε την εμφάνισή του. Δεν έχει καμία σημασία τι προετοιμασία έγινε πέρυσι το καλοκαίρι. Με ποιο ρόστερ και τι μορφής. Δεν έχει καμία σημασία η κατάπτωση του τμήματος, αγωνιστικά, πριν τις 21 Σεπτεμβρίου που μπήκε ο σύλλογος στη μηχανική υποστήριξη.

Εκτός Ευρώπης, χαμένοι βαθμοί σε Πλατανιά και Κέρκυρα που έπεσαν! Με λόγια απλά το τι συμβαίνει τώρα στην ΑΕΚ με τον Μαρίνο Ουζουνίδη δεν αφορά τον Παναθηναϊκό… Ο τεχνικός της «Ένωσης» αγιοποιήθηκε μέσα στη σεζόν, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα έχει καταγραφεί στο Sportime. Και οι δύο εκδοχές σεβαστές. Το καλύτερο ήταν πως, ευτυχώς, δεν υπολόγιζε τον Γιάννη Μπουζούκη. Δεν τον έβαλε στο περυσινό, αρρωστημένο, κλίμα και ο 20χρονος έμεινε. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ο Γιώργος Δώνης, εσχάτως, από χειρότερος προπονητής του Μαρίνου και κυνηγός αποζημιώσεων (έτσι τον χαρακτήριζαν οι όψιμοι groupies του) έγινε σημείο αναφοράς. Μην γελιέστε. Δεν αγαπήθηκε σε… μία ημέρα άνευ λόγου κι αιτίας. Η απορία «γιατί ήρθε τώρα στον Παναθηναϊκό με τριετές συμβόλαιο;» δεν έγινε αγάπη ξαφνική κι άδολη. Η διαφορά είναι ότι ο Δώνης είναι «γριά αλεπού» και δεν θα τσιμπήσει σ’ αυτό που θέλουν να τον ωθήσουν να πράξει.

Ν’ αποκόψει τον εαυτό του από την ομάδα, να κοιτάζει πως θα τον προμοτάρουν και να μην τον ενδιαφέρει το αγωνιστικό επαναπαυμένος ότι δεν θα τον κριτικάρει και κανείς. Αυτή είναι η μεγάλη παγίδα. Η απόπειρα Ουζουνιδοποίησης του προπονητή. Να υπάρχει ένας που θ’ αποθεώνεται βρέξει ή χιονίσει, το ανάθεμα θα πέφτει σε όλους τους υπόλοιπους κι έτσι η γροθιά που είδαμε όλοι στο γήπεδο με την Ξάνθη ν’ αρχίζει ν’ ανοίγει! Παλιά, δοκιμασμένα, κόλπα.

Η νίκη στον Ξάνθη δεν είναι τίποτα περισσότερο από 3 βαθμοί. Θα έρθουν και ήττες. Θα έρθουν μεγάλες νίκες. Θα έρθουν σφαλιάρες. Πισωγυρίσματα. Λάθος επιλογές, όπως αίσθησή μου είναι ότι η όλη διαδικασία για τον φορ δεν πάει καλά! Το μεγάλο μείον για τον Παναθηναϊκό θα είναι να χαλάσει η οικογένεια του Τίλμπουργκ. Να πάψει ο Δώνης να είναι παιδαγωγός, προπονητής, ψυχολόγος και να γίνει κάτι άλλο, ας μην χαρακτηριστεί με επιθετικό προσδιορισμό. Φυσικά το μέγιστο μείον θα είναι να μην αλλάξει η διοίκηση, όμως αυτό αποτελεί άλλου Παπά Ευαγγέλιο…