29 Μαΐου 2000-29 Μαΐου 2018… 18 χρόνια χωρίς τον Γιώργο Βαρδινογιάννη στη διοικητική κεφαλή του «τριφυλλιού». Ή, τέλος πάντων, σ’ ό,τι απέμεινε απ’ αυτό!
Θα έπρεπε, μάλλον, κεντρική φωτογραφία στο blog να είναι από εκείνη την αποφράδα ημέρα. Δεν είναι κάποια χαρακτηριστική όμως. Ο Καπετάνιος ανέβηκε διεκπεραιωτικά στην Παιανία, να πει πως φεύγει, να ξεσπάσει μετά μονάχος και να τελειώνει με το κεφάλαιο αυτό της ζωής του.
Η πλέον χαρακτηριστική φωτογραφία της θητείας 21 ετών στον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο είναι αυτή από το ματς Κυπέλλου, του Β’ Γύρου συγκεκριμένα, με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο (3-2 στην παράταση) τη σεζόν 1981/1982. Ένας από τους πλουσιότερους Έλληνες κατεβαίνει στο χορτάρι να κάνει μασάζ στους παίκτες του με το τσιγάρο στο χέρι. Αντί ν’ αράξει στα επίσημα και να περιμένει, «τσαλάκωσε» τη δημόσια εικόνα του για την ομάδα που αγαπούσε. Το εκτίμησε κανείς; Κι αυτοί που τον έβρισαν και τον βρίζουν – αν και το αρνούνται – ξέρουν τι είναι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Και ότι όμοιος δεν θα υπάρξει…
Πόση ανιδιοτέλεια για την αγάπη του; Υπήρχε μία στο εκατομμύριο να ήταν σήμερα ο Καπετάνιος στην κεφαλή των «πράσινων» και να γίνονταν όλα αυτά; Είναι φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ό,τι συνέβη, αφού οι διάδοχες καταστάσεις αποδείχτηκαν λιγότερες των περιστάσεων. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης έκανε σφάλματα κι άνοιξε μέτωπα, η διαρκής ιαχή που δεν κοβόταν απ’ αυτούς που έπρεπε δημιουργούσε εσωστρέφεια και διχόνοια, η παραμύθα για το τι έγινε το σωτήριο έτος 1979 συντηρούνταν κι έτσι φτάσαμε στο 2018. Όπου ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια στην ιστορία του «τριφυλλιού» αντιμετωπίζεται από Παναθηναϊκούς, όπως δεν το αντιμετωπίζουν ούτε οι… Ολυμπιακοί!
Ορισμένες από τις τελευταίες ατάκες του, ως επικεφαλής του Παναθηναϊκού, πονούν ακόμη και τώρα. Τις ξεστόμισε στις 29 Μαΐου 2000, 18 χρόνια πριν. Σαν σήμερα. Όταν κι αποσυρόταν από το προσκήνιο για ν’ αφήσει το πόστο τους διαδόχους του. Η εμπλοκή της πολιτείας στο ποδόσφαιρο ήταν στα ντουζένια της. Η καραμέλα έως σήμερα κι αυτό που του καταλογίζεται είναι γιατί δεν λέρωσε τα χέρια του. Γιατί δεν κυλίστηκε στον βούρκο με τα γουρούνια. Και η μόνιμη επωδός «αν ήταν άλλη επιχείρησή του και τη χτυπούσαν, τι θα έκανε;». Τόσα χρόνια, πάντως, ενώ έχουμε ακούσει σκάνδαλα για ένα σωρό άλλους, σκάνδαλο για Βαρδινογιάννηδες δεν έχουμε ακούσει! Άρα δικαιολογείται η απόφαση του Καπετάνιου στο εξής: Αφού δεν υπήρχε κράτος, δεν θα έμπλεκε με τα σκατά.
Η κατακλείδα του Καπετάνιου τα είπε όλα και τα λέει ως σήμερα: «Ο Παναθηναϊκός μαζί μου ξέφυγε από τα ελληνικά σύνορα. Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει στο εξής». Το τι έγινε, φαίνεται… Ο Πρέσβης, απαξιωμένος. Ο άρχοντας, επαίτης. Να νομίζει ο καθένας επίδοξος καβαλάρης ότι μπορεί να τον πάρει δωρεάν. Η γεμάτη νοσταλγία αναδρομή έχει λόγο: Το ιδανικό για την επόμενη ημέρα του Παναθηναϊκού θα ήταν ένας Καπετάνιος. Με λεφτά, «μπάλες», αγάπη. Να καθαρίσει την Κόπρο του Αυγεία, να επανιδρύσει τον σύλλογο και να τον βάλει στις ράγες της νέας εποχής. Έλληνας τέτοιος δεν υπάρχει! Καμία διαδικτυακή αλητεία, που ουδεμία σχέση έχει με τον Παναθηναϊκό, τα ήθη και τα ιδεώδη του, δεν μπορεί. Οπότε ξένος, που θα τον δει ως κέρδος. Το μεγάλο μείον της 29ης Μαΐου 2000 είναι ένα: Τι είδους Παναθηναϊκοί μεγάλωσαν μετά τον Γιώργο.