Μπαμπάς «γαύρων», τελικά, ο Αλαφούζος;

Αν δεν υπάρξει και τώρα διδαχή από την ιστορία, ας το κλείσουμε το μαγαζί. Ας έρθει κι ο Παϊρότζ κι ο Αμπράμοβιτς και ο πιο πλούσιος των εξωγήινων να πάρει τον Παναθηναϊκό.

Όσο το υπόβαθρο είναι σαθρό, τα προβλήματα θα βγουν ξανά στη φόρα και την επόμενη φορά θα έχει αφανισμό. Όχι πως μία ψηφοφορία έσωσε την παρτίδα, απλά δείχνει όλο το σκηνικό. Το μέγεθος της ζημιάς και της λέζας, που θα κυνηγούν το «τριφύλλι» για καιρό. Να πιάνουν στο στόμα τους μικρούλες, επαρχιακές, ομάδες τον Πρέσβη! Ν’ αλλάζει γνώμη ο δορυφόρος όλων (κατά καιρούς) Κέρκυρα και να διαμορφώνονται ισορροπίες. Ο Αστέρας Τρίπολης, που θα έπρεπε να μην παίζει λίγα χρόνια πίσω στη Super League, να ορθώνει ανάστημα και να βρίσκεται αντίμαχος με τον Παναθηναϊκό.

Υπάρχουν ευθύνες. Μη αλλαγή της ποινής θα ήταν καταστροφή και ντροπή. Η αλλαγή της ποινής είναι ντροπή και μάλιστα μεγάλη. Θα έχουν να το λένε ακόμη και μεγάλες ομάδες, οι οποίες πρόσφατα απαλλάχτηκαν από χρέη για… καφέδες! Δεν είναι ώρα γι’ άλλα μέτωπα ανοικτά. Είναι στιγμή αυτοκριτικής, πριν τις εξελίξεις που έρχονται. Εδώ και δέκα χρόνια εξελίσσεται ένα παιχνίδι στην πλάτη του Παναθηναϊκού. Άγνωστες φάτσες έγιναν γνωστές. Περαστικοί έγιναν πρώτες μούρες. Η πασαρέλα και η μόστρα πληρώνεται. Στον Παναθηναϊκό τον λογαριασμό ποιος θα τον πληρώσει;

Ο Αλαφούζος αποθεώθηκε ως λύση το 2012, σώζοντας τους «πράσινους» από τη Γ΄ Εθνική. Η καραμέλα της εποχής έτσι πιπιλίστηκε, λες κι έπεσε καμιά ομάδα αγωνιστικά για να τη σώσει ο γόνος γνωστής Ολυμπιακής οικογένειας Γιάννης Αλαφούζος… Τολμούσε κάποιος να ορθώσει ανάστημα στις ασυναρτησίες της διοίκησής του και ήταν «σιροπιαστός», «νοσταλγός», «διχαστικός» κι «εχθρός». Την ώρα που ο σημερινός αποδιοπομπαίος τράγος αναφερόταν ως «τιμωρός», «λυτρωτής», μέχρι και «μπαμπάς γαύρων» μετά το 0-3 του Φαλήρου!

Τώρα που δεν πληρώνει τα σπασμένα κι αναγκάζει τον Παναθηναϊκό να σέρνεται δεξιά κι αριστερά, ως κοινός μπαταχτσής, είναι της μόδας το υβρεολόγιο εναντίον του. Υπάρχουν βαθύτερα αίτια για τα όσα περνά ο σύλλογος κι όσα θα συνεχίσει να περνά, αν δεν απομονωθεί το ψεύδος και τα σκοτεινά συμφέροντα που τον κρατούν έρμαιο. Σε ενδοσυλλογικά, πολιτικά, οικονομικά παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μέσο βιοπορισμού.

Έτσι τον κατάντησαν και το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό με τη διαδικτυακή αλητεία που προωθείται. Που στοχοποιεί μέχρι και… μάνες σε όποιον διαφωνεί. Όσο κι αν πονάει, ο Αλαφούζος βρήκε και τα έκανε. Και μία απορία, που δεν θα ξεπλύνει καμία ντροπή. Αν είχαν γίνει αυτά με άλλον στο τιμόνι, με το γνωστό επώνυμο που κάνει τζιζ, θα είχαμε Γ’ Παγκόσμιο. Τώρα; Τι κρυφά… χαρτιά έχει ο Αλαφούζος και η κριτική, αναλογικά με τις εξελίξεις, γίνεται με την… καρδιά ενός μαρουλιού;