Συχνό φαινόμενο, και το τελευταίο διάστημα, η συνεχής επίκληση στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Που δεν αντέχει το ένα, θα δώσει απαντήσεις για το άλλο, θέλει αλήθειες κτλ κτλ.
Δεν υπάρχει ομάδα, αθλητικός οργανισμός γενικότερα, που να μπορεί να επιβιώνει και να προοδεύει δίχως στήριξη. Στο «τριφύλλι» αυτή είναι a la carte. Ανάλογα το ποιος θα είναι στη διοίκηση και τι επικοινωνιακή επιρροή έχει.
Αν γυρίσει ο χρόνος πίσω, ακόμη και στο τέλος του 2016 κακή κουβέντα για τον Γιάννη Αλαφούζο δεν ακουγόταν συχνά. Δεν το συζητάμε για πιο παλιά, που βίωσε την απόλυτη αποθέωση. Αντιθέτως, για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο είχε βγει μέχρι κι επίσημη ανακοίνωση των οργανωμένων εκείνο τον Δεκέμβρη για ζητήματα που δεν έχουν σχέση με το θέμα ώστε ν’ αναλυθούν. Λίγους μήνες, ουσιαστικά, μετά ο Αλαφούζος είναι persona non grata και ο Γιαννακόπουλος τυγχάνει ευρείας αποδοχής. Πιο παλιά οι πολυμετοχικοί απήλαυσαν καθολική αναγνώριση, όμως σήμερα μνημονεύονται ελάχιστα και με τάσεις κριτικής ακόμη και από τους πιο φανατικούς θαυμαστές τους. Σταθερή αξία η αποστροφή του ενεργού κόσμου στους Βαρδινογιάννηδες…
Ενεργού κόσμου, ε; Σημείο κλειδί στην όλη συζήτηση. Πόσοι είναι και πως ορίζονται; Αυτοί που γεμίζουν τα γήπεδα βόλεϊ του Παναθηναϊκού και μπράβο τους που τρέχουν παντού; Οι λίγοι, ρομαντικοί, οι οποίοι με χιόνια και με βροχές θα πάνε στη Λεωφόρο; Όσοι συνωστίζονται στα μεγάλα παιχνίδια το κλειστό του ΟΑΚΑ στο μπάσκετ; Ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο αυτές οι τρεις – εξαιρετικά σημαντικές – κατηγορίες οπαδών και φιλάθλων. Είναι κι άλλοι πολλοί, οι οποίοι για μία σειρά από λόγους απέχουν. Μιλάμε για συντριπτική πλειοψηφία του κοινού των «πράσινων».
Κάποιοι αηδίασαν μ’ όλες αυτές τις μεταπτώσεις. Ύβρεις, αλλαγές διοικήσεων στο ποδόσφαιρο, παρακμή, το dna του υπερήφανου Παναθηναϊκού να μεταλλάσσεται. Να περιθωριοποιείται το ποδοσφαιρικό τμήμα, να μαραζώνει ο Ερασιτέχνης ως φυσικό επακόλουθο και ν’ ανθεί το μπάσκετ – έστω κι αν έχει περάσει πολύς καιρός από το τελευταίο Final 4 – που πέρασε κι αυτό πρόσφατα τη δική του οπαδική εσωστρέφεια αλλά δεν επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό.
Στην μπάλα αρχίζει μία νέα προσπάθεια. Αρκετά σύντομα, κι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά σε σχέση με τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί, η ιδιοκτησία θα διαφοροποιηθεί. Η στήριξη δεν θα είναι μεγάλη. Αν δεν υπάρξουν… επί τούτου παρουσίες, στη Λεωφόρο θα μαζεύεται λίγος κόσμος στην αρχή. Δεν θα είναι πανηγυρικό το κλίμα, ούτε θα υπάρχει καθολική στήριξη. Κακό είναι και δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Όμως για τον Γιώργο Δώνη και τους παίκτες του, προκύπτει μία σημαντική ευκαιρία.
Αυτή είναι να δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούν και ν’ αντλήσουν κοινό από τους πολλούς που γύρισαν τα τελευταία χρόνια την πλάτη τους στην ομάδα. Να δημιουργήσουν το δικό τους κοινό. Αυτούς που θα σηκωθούν από τον καναπέ και θ’ αποφασίσουν να στηρίξουν κάτι νέο. Αν τα αποτελέσματα είναι καλά, τούτο πιθανώς να γίνει. Να μαζέψει ξανά κάθε χαμένο φίλαθλο ή οπαδό του ο Παναθηναϊκός έναν-έναν. Απαραίτητο για να συμβεί είναι να φύγει από το κάδρο ο Γιάννης Αλαφούζος, διότι αλλιώς όλα τα παραπάνω δεν θα ισχύσουν.
Στον βωμό του ονόματος του κόσμου του Παναθηναϊκού έγιναν τα μεγαλύτερα «εγκλήματα» στον σύλλογο! Ίσως ήρθε η ώρα για ρεφάρισμα…