Ο Νίκος Νταμπίζας παραδέχτηκε, στη συνέντευξη Τύπου, την αρχή που πρέπει να διέπει τον οικονομικό προγραμματισμό κάθε ομάδας στην Ελλάδα. Δείχνοντας ως αρχή των δεινών την πολυμετοχικότητα…
Ωραία προσπάθεια του Παναθηναϊκού. Η αίθουσα Τύπου στο Κορωπί πήρε Παναθηναϊκό χρώμα. Μπαίνοντας μέσα, οι φωτογραφίες ορισμένων παιδικών ηρώων δεσπόζουν. Ο λόγος που αγαπήθηκε το «τριφύλλι», σε λίγα φωτογραφικά αποτυπώματα.
Κάθισα… δίπλα στον Δημήτρη Σαραβάκο, που πανηγύριζε ένα από τα εκατοντάδες γκολ του. Ο λόγος που ο Παναθηναϊκός μπήκε στην καρδιά, καθόταν λίγες θέσεις πιο δεξιά. Αν υπάρχει κάτι που αφήνουν οι παιδικές αγάπες είναι τόσο δυνατές στιγμές και συναισθήματα. Μνήμες που μένουν. Η συνέντευξη Τύπου του Νίκου Νταμπίζα είχε τελειώσει και έψαχνα το θάρρος να πάω να ζητήσω μία φωτογραφία με τον Σαραβάκο. Δεν το βρήκα. Όπως πέρυσι στην Ολλανδία. Εβδομάδες εκεί, το θάρρος απουσίαζε…
Αυτό είναι ο Παναθηναϊκός. Ούτε μπάτζετ, ούτε μικροπράγματα εμπρός στο μεγαλείο του. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πεζή. Ουδείς, πλέον, αγγίζεται από τέτοια. Η δοκιμασία είναι μεγάλη. Η υπομονή αποτελεί αρετή και δεν περισσεύει. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι η αλήθεια. Ίσως και το γιατρικό στην αρρώστια. Διότι μία απλή αναδρομή στο παρελθόν, στο πρόσφατο μάλιστα, μπορεί να αιτιολογήσει την παρούσα κατάσταση. Όταν το ψέμα βασίλευσε και η κοροϊδία πρυτάνευσε, το καράβι μπάταρε.
Ο Νταμπίζας ζήτησε ενότητα. «Στην προηγούμενη θητεία του μου χάναμε από τον Πανθρακικό στη Λεωφόρο και ο κόσμος ήταν δίπλα μας». Ατάκα που τα λέει όλα. Το γιατί συνέβαινε αυτό τότε, δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί. Η πραγματικότητα είναι πως δεν γίνεται να φοβάται ο αθλητής μην δεχτεί γκολ η ομάδα του και μπει ο οπαδός μέσα. Δεν υπάρχει πρόοδος με τέτοια σκιά επάνω από το κεφάλι των «πράσινων». Ο Νταμπίζας στάθηκε πολύ στα όσα έγιναν με τον Ολυμπιακό, τη φθορά και το κακό που κάνουν.
ΕΓΙΝΕ ΕΠΑΙΤΗΣ
Το επίσης σημαντικό είναι να γνωρίζουν άπαντες τον λόγο που ο Παναθηναϊκός κατάντησε ζητιάνος. Έρμαιο των ορέξεων ομάδων, τις οποίες υπό κανονικές συνθήκες δεν τις βλέπει! Το 2008 και η… αγορά πρωταθλητισμού, που επέλεξε η πολυμετοχικότητα, την πληρώνει ακόμη ο σύλλογος. «Εσείς απαντήσατε καλύτερα», η απόκρισή του στη διαπίστωση του Sportime επάνω στο θέμα αν αγοράζεται ή όχι ο πρωταθλητισμός (είχε κάνει παρεμφερή δήλωση ο Γιώργος Δώνης μετά τον Παναιτωλικό και ζητήθηκε ο σχολιασμός από τον Νταμπίζα).
Προφανώς ο προπονητής δεν εννοούσε να δίνεται ένας σκασμός λεφτά για παίκτες ακόμη και αμφιβόλου αξίας! Ότι δεν μπορεί να σταθεί όλο αυτό στην Ελλάδα, ειδικά σε αυτήν της κρίσης είναι αξίωμα. Δεν χρειάζεται απόδειξη. Το κομβικό είναι που ο Παναθηναϊκός το 2019, μετά τα βιώματα στο πετσί του, το αναγνώρισε. Αυτό σημαίνει πως δεν μπει στη διαδικασία να κάνει το ίδιο λάθος. Να αλλοιωθεί και άλλο το dna του, έννοια που ανέφερε ο τεχνικός διευθυντής των «πράσινων» αρκετές φορές.
Συνέπεια, σταθερότητα, οικονομικό πλάνο. Ξενίζουν αυτές οι λέξεις στον κόσμο. Υποδηλώνουν μιζέρια. Αυθύπαρκτα είναι αρετές. Μαζί, όμως, και σε συνδυασμό με ό,τι έχει προηγηθεί σημαίνουν ένα «τριφύλλι», απλώς, να επιπλέει. Να προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του. Να αντικρίσει το πραγματικό του μέγεθος. Υπό δύσκολες συνθήκες. Χωρίς γήπεδο. Χωρίς προπονητικό κέντρο επαρκές. Χωρίς την ισχυρή διοίκηση, η οποία θα χτυπήσει το τραπέζι στα κέντρα αποφάσεων.
Η ατάκα του Νταμπίζα ότι ο κάθε φίλαθλος του Παναθηναϊκού θα μπορεί να αισθάνεται διαφορετικός είναι όλα τα λεφτά! Πληρώνοντας το κόστος της εποχής. Όχι βαθμούς που δεν αξίζει ο σύλλογος στα χαρτιά. Όχι συνεχείς διαμαρτυρίες για τη διαιτησία (επί Αλαφούζου, στις αρχές, είχε παραγίνει το κακό). Το 50% του ρόστερ να είναι από την Ακαδημία. Όλα τούτα αποτελούν όραμα μίας άλλης εποχής, η οποία πολεμήθηκε. Αν ο Νταμπίζας καταφέρει, διότι αυτόν βλέπει Τύπος και κόσμος αυτή τη στιγμή εμπρός, να εφαρμόσει όσα είπε, τότε τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός θα βρει ξανά τον εαυτό του θα είναι έτη φωτός εμπρός από τους άλλους.