Ο χαμένος Παναθηναϊκός είναι ο Παναθηναϊκός που βολεύει

Ο Παναθηναϊκός στο ποδόσφαιρο αποτελεί ένα πεδίο βολής επικοινωνιακής προβολής και προσωπικών συμφερόντων.

Δεν πρέπει στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού τμήμα ενός συλλόγου να έχει αποτελέσει μέσο πλουτισμού, πασαρέλας, υλοποίησης επιδιώξεων, πολιτικών σκοπών. Με συνέπεια να έχει περάσει το αγωνιστικό σε τριτοτέταρτη μοίρα και η καθημερινότητα να περιλαμβάνει λίγο μπαλίτσα και πολύ περισσότερο απ’ όλα τα υπόλοιπα.

Είναι δεδομένο ότι άλλος οργανισμός θα είχε, αθλητικά, αποδημήσει! Όμως, το «τριφύλλι» είναι εδώ. Δημιουργεί φιλάθλους στα πέτρινα χρόνια του και μπορεί να στηρίζεται σε ανθρώπους, έστω και διαφορετικών Παναθηναϊκών καταβολών και αντίληψης της ιστορίας, που γράφουν για το παρελθόν προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον. Ασκώντας διοίκηση, θα τολμήσω να πω, με τον τρόπο τους αφού κανονική μάς τελείωσε. Κυκλοφορούν πολλά βιβλία τελευταία για το «τριφύλλι», βρείτε τα και ξεζουμίστε τα… Άσχετο!

ΠΕΡΕΪΡΑ, ΜΑΥΡΟΚΟΥΚΟΥΛΑΚΗΣ, ΠΑΪΡΟΖ

Πέραν της κλασικής ενασχόλησης με τον Γιάννη Αλαφούζο, που μέχρι πριν 3 χρόνια ήταν ο παράγοντας που θα έγραφε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία (και όμως αυτό λεγόταν από οπαδούς), η εβδομάδα που πέρασε μόνο προπαρασκευαστικό διάστημα για ντέρμπι δεν θύμισε.

Διαρροή για ραντεβού Νταμπίζα (ασχέτως και αν η προσωπική πληροφόρηση λέει πως άλλος πήγε) με τον Μέλο Περέιρα. Πριν τη Νέα Σμύρνη. Φοβήθηκε ο Κουμπαράκης και δεν έδωσε την πεναλτάρα στο 2’. Γνωστοποίηση του ραντεβού εκ των υστέρων, φάνηκε πόσο αδύναμος είναι ο Παναθηναϊκός στα κέντρα αποφάσεων. Που να μην γινόταν και ραντεβού δηλαδή;

Μάνος Μαυροκουκουλάκης, νέος Πρόεδρος! Νέος, τρόπος του λέγειν με καμία ηλικιακή μομφή. Να ζήσει χίλια χρόνια ο άνθρωπος. Επέστρεψε σε γνώριμο πόστο. Και εκεί που άπαντες ήθελαν να φύγει ο Κωνσταντίνου, τώρα έπιασε τον Παναθηναϊκό πυρήνα οπαδών (διαδικτυακά τουλάχιστον) για το πόσο μπροστινός της οικογένειας είναι. Καυγάς για τον καυγά, για έναν άνθρωπο που απλά θα υπογράφει…

Πιεμπονγκσάντ, ο εφιάλτης ορισμένων τιμητών Παναθηναϊκοφροσύνης. Η είδηση για την ειδική διαχείριση της Μουσκρόν, που ειρήσθω εν παρόδω με το αήττητο 7 αγώνων (6 νίκες) έχει πετύχει το καλύτερο διάστημα στην ιστορία της στην Pro League, είναι από τις 27 Φεβρουαρίου. Γιατί δεν τη δημοσίευσα; Μα δεν έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό. Αφορά τον Ζάχαβι και τα όσα έγιναν από το 2015 έως τον περασμένο Απρίλιο που ανέλαβε ο Ταϊλανδός.

Ακόμη δεν έχει κληθεί ως μάρτυρας να καταθέσει, καμία Αρχή δεν τον έχει συνδέσει (το δημοσίευμα από το rtbf.be είναι εδώ, κάντε κλικ και μεταφράστε το για να καταλάβετε τι σανό πέφτει) και όμως σε σχέση με την παρούσα κατάσταση και το ενδεχόμενο ν’ αναλάμβανε υπάρχει κόσμος που προτιμά το τώρα. Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο βλέπετε…

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΜΕ ΠΠ

Την εποχή Παϊρόζ τη ζήσαμε. Με νίκες, κόσμο στο γήπεδο, ελπίδα να υπάρχει για αλλαγή διοίκησης. Για εμένα αν δεν σφυρίξει τη λήξη ο Γιάννης Αλαφούζος η υπόθεση δεν έχει τελειώσει και το αναφέρω ξεκάθαρα, δίχως φόβο από τους τιμητές του Αλ Σαούντ και των ανώνυμων Κινέζων! Στον πρώτο γύρο ο Παναθηναϊκός έχασε στην Τούμπα με 2-0 από τον ΠΑΟΚ και μετά με την ΑΕΚ μάζεψε 25.000 κόσμο. Ουδείς τολμούσε ν’ ασχοληθεί με απληρωσιές, καθυστερήσεις κτλ. Δίχως να σημαίνει αυτό πως δεν αποτελούν ζητήματα προς επίλυση.

Τότε, βέβαια, το παραμύθι ήταν άλλο. Πως θα έρθουν οι ατζέντηδες του ΠΠ και θα ξεπουλήσουν ό,τι υπάρχει στον Παναθηναϊκό. Ότι βρήκαν την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά και θα την ξεζουμίσουν. Λες και τα 222 εκατ. ευρώ, deal στο οποίο ενεπλάκη ο Ζάχαβι για να στείλει τον Νέιμαρ στην Παρί, δεν του έφτασαν ξέρω εγώ.

Όσο υπάρχει πρόθυμο κοινό να περιμένει καρτερικά την καταστροφή και να πιστεύει στην a la carte αλλαγή διοίκησης και ο Αμπράμοβιτς να έρθει θα καταλήξει… Ρωσιδούλα που ήρθε να βγάλει λεφτά από τον Παναθηναϊκό. Καμία σωτηρία!

ΓΙΩΡΓΟ ΚΛΕΙΣΕ Τ’ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ!

Ο Δώνης είναι ο καλύτερος προπονητής που θα μπορούσε να έχει ο σύλλογος αυτή τη στιγμή. Ο μόνος άφθαρτος. Ν’ απαιτήσει να πληρώνονται άπαντες στην ώρα τους, όπως και ο τεχνικός διευθυντής που έδωσε πρώτος την υπόσχεση το καλοκαίρι, και από εκεί και πέρα δεν πρέπει να φοβηθεί κανένα ματς. Ο τρόπος αντιμετώπισης της Τούμπας είναι ο ενδεδειγμένος, επιθετικά, με έλεγχο στον άξονα, πίεση ψηλά, τετράδα πίσω και παίκτη πλάι στον Μακέντα.

Καμία εισήγηση δεν γίνεται. Ο Γιώργος Δώνης ξέρει τη δουλειά του καλύτερα από τον καθένα. Προσωπικά κίνητρα έχει, φυσικά η ομάδα ακόμη μεγαλύτερα. Όπως η διατήρηση του ιστορικού του αήττητου του 1964 και την 5η θέση. Όσος κόσμος πάει στο γήπεδο να προστατεύσει την ομάδα και να θυμάται πως μόνο με τον Παναθηναϊκό νικητή και καβάλα στο άλογο υπάρχει περίπτωση να φύγουν τα ζιζάνια.