Αποκαλύπτεται με τον χειρότερο τρόπο το χυδαίο σχέδιο που στήθηκε, με υποστυλώματα εκ των έσω, για να διαλυθεί ο Παναθηναϊκός προς όφελος του Ολυμπιακού.
Όλες οι ομάδες είναι μεγάλες. Όλες έχουν τη δική τους ιστορία. Σεβαστή, σε κάθε περίπτωση. Το δίπολο – αλάτι και πιπέρι στον αθλητισμό – στην Ελλάδα ήταν Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Για να μεγαλουργήσει ο ένας όμως, έπρεπε να βγει ο άλλος από τη μέση.
Η Ελλάδα εδώ και χρόνια βρίσκεται σε μία ελεγχόμενη Δημοκρατία, που θα μπορούσε να είναι και το επίσημο πολίτευμά της. Από το 2004 κι όταν άρχισε η μπίζνα των Ολυμπιακών Αγώνων, χρόνια νωρίτερα, ο αθλητισμός και η πολιτική αποτελούν συνιστώσες. Χέρι-χέρι βαδίζουν με τον πιο προκλητικό τρόπο, τη στιγμή που ο λαός εξαθλιώνεται. Στα καθεστώτα αυτό γινόταν πάντα. Έπρεπε να υπάρχει μία ομάδα, η οποία θ’ απορροφά τους κραδασμούς των γεγονότων όπως τα Μνημόνια, και γύρω της θα συσπειρώνεται πολύς κόσμος. Υπάρχει σύλλογος ο οποίος κατέκτησε το 1/4 των τίτλων της πολυετούς ιστορίας του, σε χώρα αρκετά κοντά μας, σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που υπήρχε ένα πρόσωπο στην εξουσία. Δεν αναφέρεται ονομαστικά το παράδειγμα, γιατί θα κυλήσει η κουβέντα μόνο σε πολιτικό επίπεδο. Στην Ελλάδα δεν είχαμε και δεν έχουμε δικτατορία άλλωστε. Η τάση των πραγμάτων, απλά, αποδεικνύει επιρροή προς έναν σύλλογο. Γιατί; Γιατί, μάλλον, έτσι έπρεπε…
Από το ποιος έφτιαξε πρώτος γήπεδο, ποιος με συγκεντρωτικό τρόπο μονοπώλησε τους τίτλους στο λαοφιλές σπορ του ποδοσφαίρου, ποιος συσσώρευε έσοδα, ποιος δημιουργούσε στους άλλους εσωστρέφεια λόγω των γεγονότων, ποιος επωφελήθηκε τις συνθήκες ανισότητας που δημιούργησαν όλα αυτά προκύπτει ότι ο Ολυμπιακός είναι ο ξεκάθαρα ευνοημένος μίας κατάστασης που εδραιώθηκε στην Ελλάδα τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Απόρροια όλων αυτών η συσπείρωση του κόσμου του, η πρόοδος σε όλα τα αθλήματα και η επέκταση σε χώρους που οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν καν τμήματα. Λογικό να συμβαίνει. Όταν ο Ολυμπιακός λειτουργούσε κάτω από απόλυτη οικονομική ευμάρεια κι εσωτερική ησυχία, χωρίς να υπάρχει φαγωμάρα και συχνές αλλαγές διοικήσεων, στους άλλους γινόταν ο κακός χαμός. Κυρίως στην άλλη μεταβλητή της εξίσωσης, τον Παναθηναϊκό.
Στο «τριφύλλι», βέβαια, βρήκαν και τα έκαναν όσοι έστησαν έναν έντονο επικοινωνιακό μηχανισμό που έθετε υπό αμφισβήτηση ακόμη και τον αέρα που ανέπνεαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Με τα ΜΜΕ να έχουν περίοπτη θέση, όταν εδραιωνόταν το μίσος στον Παναθηναϊκό και ο Ολυμπιακός πανηγύριζε επιτυχίες. Έτσι οδηγήθηκε η κατάσταση στα άκρα. Στους «πράσινους» υπήρχαν δύο οικογένειες που «έτρεχαν» με ασφάλεια το τρένο στις ράγες: Βαρδινογιάννηδες και Γιαννακόπουλοι. Το 2018 το μόνο που τις θυμίζει είναι το τμήμα μπάσκετ, απελπιστικά μονάχο όμως για να ισορροπήσει την αποτυχία ενός πολυαθλητικού οργανισμού των 1.544 επίσημα καταμετρημένων τίτλων που κινδυνεύει με αφανισμό στα ερασιτεχνικά σπορ και στο ποδόσφαιρο σώθηκε παρά τρίχα από ντροπιαστικό υποβιβασμό.
Το ότι έφτασε η στιγμή που ο Ολυμπιακός σηκώνει κούπες ακόμη και στο νεοσύστατο τμήμα του χάντμπολ, ενώ ο Παναθηναϊκός βασανίζεται στο κυνήγι μπροστινών είναι μία διαδικασία που δεν αναλύεται. Έτσι έπρεπε να γίνει. Στη ζαριά ποια από τις δύο ομάδες θα έπρεπε να είναι η μία ταυτισμένη με τη χώρα και την επιτυχία, οι «πράσινοι» έχασαν. Υπήρξαν οπαδικά ευάλωτοι, δεν υπερασπίστηκαν όπως έπρεπε την ιστορία του συλλόγου. Με διοικητικές ευθύνες σε όσους μπορούσαν και δεν έκαναν τίποτα ν’ αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων.
Έτσι ανενόχλητο το μίσος και οι εσωτερικές έριδες τρώνε, χρόνια τώρα, τις σάρκες του σωματείου, τη στιγμή που στο λιμάνι συσσωρεύονται κούπες. Μεμονωμένα γεγονότα, όπως τα χρήματα που ήρθαν εκ Ρωσίας για τον ΠΑΟΚ ή το ένα Πρωτάθλημα της ΑΕΚ, δεν αλλάζουν την πραγματικότητα. Έπρεπε η Ελλάδα να ταυτιστεί ως χώρα με τον Ολυμπιακό, σε αθλητικό επίπεδο. Για να γίνει αυτό επιβαλλόταν να βγει ο Παναθηναϊκός από τη μέση. Η νοοτροπία στο «τριφύλλι» και οι εσωτερικές Κερκόπορτες, κυρίως επειδή «φυτεύτηκαν» πρόσωπα που είχαν Θεό το προσωπικό συμφέρον κι όχι το συλλογικό, παγίωσαν την παντοκρατορία των «ερυθρόλευκων». Ο κίνδυνος ποιος είναι, αν δεν κινητοποιηθούν σύντομα οι Παναθηναϊκοί που μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορία; Το «Πρωταθλητή σ’ όλα τα σπορ παντοτινέ», να το ακούν όψιμοι οπαδοί του Ελληνικού και του ΙΕΚ Ξυνή και να λιποθυμούν από τα γέλια…