Ο καλύτερος… μπαμπάς των πιο… ζωηρών αγοριών!

Καταγεγραμμένα όλα στο Sportime και στο sportime.gr από τα μέσα Ιουλίου, όταν η πλειοψηφία συνδύαζε τα εγκλήματα του Γιάννη Αλαφούζου με τη νέα προσπάθεια του Γιώργου Δώνη και των μπέμπηδών του.

Καθαρή συνείδηση, κόντρα στους ψεύτες ολκής που φλόμωσαν σανό και παραπλάνηση 6 χρόνια και τώρα το παίζουν, οι φαιδροί, τιμητές των πάντων. Προσπαθώντας για μία ακόμη φορά να διαλύσουν ό,τι πάει να «χτιστεί». Στο γήπεδο από τον καλύτερο Έλληνα προπονητή αυτή τη στιγμή, εξωαγωνιστικά από τη σίγουρη πλέον απομάκρυνση του πρώην προέδρου των «πράσινων».

Ο Γιώργος Δώνης εξέπληξε. Τη δουλειά που κάνει τη γνωρίζαμε. Σας τη μεταφέραμε πριν ενάμιση μήνα! Παιδαγωγός, προπονητής, ψυχολόγος, μάγκας. Τέσσερις λέξεις που πρόχειρα έρχονται στο μυαλό. Χωρίς καμία δόση υπερβολής. Ούτε δικαιολογίες, ούτε μεμψιμοιρία, ούτε παράπονα. Ήξερε που ήρθε και τι έχει ν’ αντιμετωπίσει. Κυρίως; Αγαπάει τον Παναθηναϊκό, τον οποίο έζησε μεγάλο και τρανό. Σ’ αυτό το επίπεδο δουλεύει. Και να μην το έλεγε, το ξέρουμε. Το καταλαβαίνουμε.

Τακτικά έδεσε κόμπο τη Λαμία, η οποία πέρυσι απέκλεισε με ντροπιαστικό – για την ιστορία του συλλόγου – τρόπο τους «πράσινους» από το Κύπελλο. Στηριζόμενος στα Ελληνόπουλα, καλύπτοντας τους έμπειρους απόντες (Οικονόμου, Χρήστος Δώνης) με τους Μαυρομμάτη και Στάικο. Ρίχνοντας στην αρένα τον Καμπετσή, ο οποίος δίνει στον Εμμανουηλίδη έτοιμο γκολ. Αλλαγές του και οι δύο. Μόνο και μόνο αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι ποδοσφαιριστές που μπήκαν από τον πάγκο (ο ένας στα πρώτα του λεπτά με τον Παναθηναϊκό ετών 19 και ο άλλος από χαμένα τετ-α-τετ στην Ξάνθη ετών 18), και «καθάρισαν» το παιχνίδι δείχνει την καλώς εννοούμενη… ζωηράδα των αγοριών.

Το ΟΑΚΑ είχε μία γεύση από τα παλιά και μην σας φανεί ιεροσυλία. Όχι τόσο λόγω προσέλευσης, αν και δάγκωσαν τη γλώσσα τους οι εκτιμητές των 2.000, αλλά εξαιτίας της απόδειξης πως όσο περνά ο καιρός μπορεί να γίνει έδρα αυτό το αχανές κτίσμα. Η Λαμία το βίωσε, ο Δώνης το παραδέχτηκε όσον αφορά το δεύτερο ημίχρονο όπου έσφιξαν τα γάλατα, και οι παίκτες το απήλαυσαν. Οι μεγάλες ομάδες χρειάζονται μεγάλα γήπεδα, με κάθε σεβασμό στην ιστορική Λεωφόρο.

Πλέον το δύσκολο είναι η διαχείριση του Μπουζούκη, του Εμμανουηλίδη, του Καμπετσή, του Χατζηγιοβάνη, του Μαυρομμάτη, του Στάικου. Υπάρχει, όμως, σταθερά. Ο Δώνης εγγυάται ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Δεν έχουμε δει ακόμη όλο το «οπλοστάσιό» του. Ο τρόπος που γυρίζει την εικόνα του αγώνα, χρησιμοποιώντας το 4-4-2 και το 4-2-3-1 για πρώτη φορά σε αγώνα φιλικό ή επίσημο, δείχνει επαγγελματία που όχι απλά το ψάχνει. Το τερματίζει, αγγίζοντας το ιδανικό. Είναι η απόλυτη πραγματικότητα τούτα. Έλειπαν από τον Παναθηναϊκό. Κανονικό ποδόσφαιρο, όχι κλάψα και άλλοθι. Τα καλύτερα πιτσιρίκια έχουν τον καλύτερο παιδαγωγό. Τα υπόλοιπα στα προσεχώς…