Ο Παναθηναϊκός έναν εχθρό είχε πάντα, ειδικά στο πολύπαθο ποδόσφαιρο, και αυτόν καλείται ν’ αντιμετωπίσει για μία ακόμη φορά.
Αρχίζει και περνά το μικρόβιο και στα υπόλοιπα σπορ. Στο μπάσκετ θα φανεί τα επόμενα χρόνια, όπου λόγω οικονομικών δεδομένων δεν θα μπορεί το «τριφύλλι» να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη. Υπάρχουν πλουσιότεροι, συμβαίνει παντού αυτό, οι οποίοι κάνουν εδώ και χρόνια το δικό τους παιχνίδι.
Ας μείνουμε, όμως, στο ποδόσφαιρο για να μην χαθεί ο προσανατολισμός και προκύψουν αλλότριες καταστάσεις με το ζουμί. Το ποδόσφαιρο είναι εξαρτημένο από την επιτυχία. Από τις νίκες. Και αυτό αποτελεί το μεγάλο κενό στην ανάδυση εκ του μηδενός, που προσπαθεί με το υπάρχον ρόστερ ο Γιώργος Δώνης. Πρέπει να νικά, όχι για να επιτύχει τους στόχους που έχει βάλει μακρόπνοα. Αν θέλει να φτάσει στο τελικό στάδιο υλοποίησής του, πρέπει να νικά απλά για να υπάρχει.
Στον Παναθηναϊκό έφερναν οι νίκες γκρίνια! Τσούκου-τσούκου μπολ, 1-0 με μικρές ομάδες. Έτσι διαλύθηκε. Έτσι δεν έμεινε άντερο… Αυτό που γίνεται τώρα μετά τα άσχημα αποτελέσματα θυμίζει παιδική χαρά σε σχέση με προ 15ετίας. Απλά τη δεδομένη στιγμή εξελίσσεται στα social media και όχι υπό τη μορφή «επισκέψεων».
Η εκκίνηση της χρονιάς, γεννημένη στην πλήρη απαξίωση, στον μηδενισμό, στην καταστροφολογία, στην απεχθή αντιμετώπιση του ποδοσφαιρικού τμήματος, έκλεισε στόματα που, ακριβώς τώρα, βρίσκουν τον χώρο και το άνοιγμα να μιλήσουν ξανά. Φυσικά ο σκοπός δεν είναι η κριτική. Την κριτική την έκαναν πριν μήνες, δίχως να έχουν δει τίποτα. Δυστυχώς, πρόκειται για μικροοργανισμούς που τριγυρίζουν τον Παναθηναϊκό. Και μόλις βρουν την ευκαιρία, πράττουν αυτό που ξέρουν καλά…
ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Το ζήτημα είναι πως η ήττα στη Νέα Σμύρνη ίσως να μην κοστίσει καν στο τέλος για την 5η θέση. Ντροπή να τη συζητάμε τόσο πολύ αυτήν την κωλο-5η θέση, αλλά για φέτος αυτός είναι ο στόχος! Στο 2-0 με τον Πανιώνιο φάνηκαν συγκεκριμένα πράγματα. Αρχικά ότι το «τριφύλλι» δεν το σέβεται ο εκάστοτε διαιτητής. Που δεν τηρεί προκλητικά την ισονομία, όπως έπραξαν το μεσημέρι της Κυριακής Κουμπαράκης και Βασιλόπουλος.
Ο Γιώργος Δώνης επιλέγει να μην μιλάει. Σεβαστό. Η ΠΑΕ ανακοίνωση δεν βγάζει. Όχι πως θ’ αλλάξει κάτι. Για το θεαθήναι. Αποφεύγοντας σχολιάκια στο twitter, αντικείμενο χλεύης του εύκολου κραξίματος. Με 0-1 στο 2’, στην αγκαλίτσα του Ντουρμισάι στον Κουρμπέλη, έχουμε κάθε δικαίωμα να λέμε πως η ροή του αγώνα θα ήταν άλλη. Ο Παναθηναϊκός, μάλλον, θα κέρδιζε.
Από εκεί και πέρα, για μία ακόμη φορά μέσα στο 2019, το πλάνο δεν ήταν ξεκάθαρο. Συνεχής η αλλαγή διατάξεων, με τον Πούγγουρα να καλείται να παίξει σε μία θέση που δεδομένα δεν την έχει και αρκετούς βασικούς σε κακή κατάσταση. Εξαφανισμένος ο Μακέντα, φαφλατάς ο Χατζηγιοβάνης, κλαταρισμένος ο Μπουζούκης, στοχοποιημένος ο Μαυρομμάτης, ντεφορμέ ο Κολοβέτσιος. Και έμειναν ο Κάτσε, ο Κουρμπέλης, ο Άλτμαν να κρατούν μπόσικα και τον Αλβανό χαφ να βγαίνει αλλαγή για να μπει ο Μουνιέ! Στην κατάσταση του Γάλλου, πώς να έρθει η βοήθεια;
Έρχονται τα βαθμολογικά ντέρμπι, ο Θεός να τα κάνει εκεί που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός, όπου περιμένω την ομάδα ν’ αντιδράσει και να βρει το κίνητρο αυτοσυντήρησης. Αν δεν το κάνει, θα βιώσει δύσκολες στιγμές αγωνιστικά. Πλην του ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακός δεν τρομάζουν. Εδώ που έφτασε, όμως, το πράγμα να σε κερδίζει «σβηστά» ο Πανιώνιος, το μυαλό είναι πολύ λογικό να πηγαίνει στο κακό.