Παναθηναϊκός: Ολοκληρώθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι, μίας ακόμη δύσκολης προετοιμασίας για το ποδοσφαιρικό τμήμα. Γεμάτη με αμφισβήτηση και γκρίνια.
Μετά τα περυσινά, θα κρατήσω πισινή και μάλιστα μεγάλη. Όταν τον Παναθηναϊκό τον είχε όλος ο ντουνιάς πεταμένο στη μάχη για τον υποβιβασμό, λέγαμε πως κάτι χτίζεται. Ότι αυτοί που είναι, είναι εδώ επειδή η ψυχούλα τους το λέει. Όχι από ανάγκη. Όσο κράτησε, ήταν όμορφο. Η απάντηση ηχηρή στη στοχοποίηση. Ο Παναθηναϊκός θα έβγαινε 5ος, ακόμη και με απαγόρευση μεταγραφών. Ακόμη και με -6. Όταν η μισή ομάδα πάει νοσοκομείο με Η1Ν1 όμως και γίνεται της κολάσεως (ξανά) στο ντέρμπι, που να στρίψεις;
Σαφώς και υπάρχει ευθύνη και του τμήματος, αλλά αβοήθητοι χωρίς μεταγραφές, δίχως στήριξη από κάποια στιγμή και μετά ήταν. Το μεγάλο στοίχημα ήταν να μπορέσει αυτή η ομάδα να ρολάρει φέτος. Να πάρει λίγο τα επάνω της με τις μεταγραφές. Να αγαπηθεί περισσότερο από τον κόσμο που έχει ανάγκη. Να γίνει ο λαός του Παναθηναϊκού κοινωνός της προσπάθειας. Με Αλαφούζο; Με Αλαφούζο. Στον υπογράφοντα μάθημα για αυτό το κομμάτι, δεν μπορεί να κάνει κανένας. Ναι, με Αλαφούζο. Ο Δώνης και οι παίκτες του είναι άλλο πράγμα. Εκπροσωπούν το τριφύλλι, το φορούν στο στήθος και αυτό είναι σημαντικότερο από τον κάθε Αλαφούζο!
Παναθηναϊκός: Προσθήκες που ήδη βοηθούν…
Με λίγες στοχευμένες προσθήκες ο Νίκος Νταμπίζας, που δεν μπορούσε να φέρει ούτε τον Κατελάρη όπως λεγόταν, φαίνεται ότι ενίσχυσε το έργο του προπονητή για την επόμενη πίστα. Ο Παναθηναϊκός, σε περίοδο προετοιμασίας, είδε στα μάτια τη Φέγενορντ, τον Άγιαξ, τη Γαλατασαράι, την Μπεσίκτας. Έστω και τη 2η ομάδα της, όπου κάπου είδα να κυκλοφορεί, μια και ο Αβτσί είχε πράγματι προβλήματα με τραυματισμούς. Και δεν ήθελε να ρισκάρει με τίποτα χειρότερα τον Κουαρέσμα. Εν όψει, φυσικά, των επίσημων υποχρεώσεων των «μαύρων αετών». Αν φτάσαμε να δικαιολογούμε την καλή εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο 2ο ημίχρονο επειδή δεν έπαιζαν οι βασικοί της Μπεσίκτας, τα ίδια θα έχουμε και φέτος.
Στην πρώτη στραβή, την οποία προφανώς πολύς κόσμος περιμένει, θα γίνει πάλι Κούγκι! Το καλό είναι πως υπάρχει πρόληψη όμως και δεν θα είναι… μπάτε, σκύλοι, αλέστε όπως πέρυσι. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, όσο και αν κρατιέμαι μετά τα περυσινά -ΑΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΝ ΟΙ… ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ- είναι ομάδα 4άδας. Που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν και ας είναι φτωχότερος. Κυρίως δεν έχει να ζηλέψει σε τεχνογνωσία στην τεχνική διεύθυνση και στον πάγκο. Σε κλίμα εντός ομάδας, σε ποιότητα παικτών και χαρακτήρων. Διαθέτει την πιο βαριά φανέλα και αν τον αφήσουν, θα ψήσει το ψάρι σε πολλά χείλη φέτος. Με τα ευχολόγια, πάντως, δεν γίνεται πραγματικότητα. Αλλά ας ελπίσουμε πως οι φύλακες έχουν γνώση. Αυτό δείχνει η έως τώρα κατάσταση…
Κάπως έτσι με τον… Πακιστανό που, ως παγκόσμια πρωτοτυπία, φέραμε στην Ελλάδα να παίξει μπάλα και ακόμη γλεντάει τα δεύτερα της Μπεσίκτας και τον… γιο του προπονητή, τον άμπαλο, ο Παναθηναϊκός δείχνει να προοδεύει. Ναι, δεν υπάρχουν τα λεφτά για περισσότερα. Ναι, πληρώνονται τα εγκλήματα του Αλαφούζου και των προηγούμενων. Ναι, υπάρχει επιθυμία για να φτάσει η ΠΑΕ σε συγκεκριμένα χέρια. Ναι, ο Παναθηναϊκός θέλει γήπεδο. Ναι, δεν υπάρχει συσπείρωση. Ναι, υπάρχει γκρίνια. Ναι, θα έρθουν ήττες και κακές εμφανίσεις. Αφήστε, όμως, να δω κάτι. Που μπορεί να φτάσει ο Παναθηναϊκός με τον… Πακιστανό και τον… γιο του προπονητή. Να είμαστε καλά, να τα συζητήσουμε ξανά τον Μάιο τα περισσότερα!