Τι δείχνει η κίνηση του πρώην προέδρου του Παναθηναϊκού και της Παναθηναϊκής Συμμαχίας εναντίον του ίδιου του εαυτού και των πράξεών του; Ξεκαθάρισμα λογαριασμών…
Αποτελεί μία οδυνηρή πραγματικότητα η περιγραφή καταστάσεων και συμβάντων στο «τριφύλλι», εδώ και μία δεκαετία, με πολεμικούς όρους ή αντίστοιχους της νύχτας!
Δυστυχώς, όμως, ταιριάζουν απόλυτα με τον χαρακτήρα που απέκτησαν οι «πράσινοι» σωματειακά μ’ όλους αυτούς που πέρασαν το προαναφερθέν διάστημα. Άρα η χρησιμοποίηση μαφιόζικου λεξιλογίου είναι μονόδρομος. Για ν’ αποτυπωθεί ό,τι συνέβη συγκεκριμένα, χωρίς αγκυλώσεις και με τρόπο διδακτικό για το τι πρέπει να μην κάνει ο Παναθηναϊκός και όσοι τον κυβερνήσουν στο μέλλον.
Ο Γιάννης Αλαφούζος, εμπνευστής της Λαϊκής Βάσης στον σύλλογο που έχει αναγάγει σε επιστήμη την προσωπολατρεία, ουσιαστικά παραδέχεται και το δικό του φταίξιμο με το εξώδικο στην Παναθηναϊκή Συμμαχία. Είναι το κοινό πρόσωπο: Ιδιοκτήτης του ΣΚΑΪ, όπου έπαιζαν τα επίμαχα διαφημιστικά των 115 χιλιάδων ευρώ. Πρόεδρος, τότε, του Παναθηναϊκού. Πρόεδρος, τότε, της Παναθηναϊκής Συμμαχίας.
Αδειάζει (και) τον ίδιο του τον εαυτό. Υφίσταται λόγος, διότι η Παναθηναϊκή του υστεροφημία είναι ανύπαρκτη και δεν φαίνεται να τον απασχολεί. Άρα η κίνηση έχει συμβολισμό. Τι σημαίνει η παραδοχή, ουσιαστικά, «είμαστε όλοι στο ίδιο κόλπο»; Ένα προσαρμοσμένο στα δικά του πεπραγμένα «μαζί τα φάγαμε»… Εγκαλεί τη Συμμαχία, θεσμικό εργαλείο σε ό,τι συνέβη από το 2012 και μετά, να πληρώσει ό,τι ευεργετήθηκε (ως χορηγία, άλλωστε, πλασάρονταν όλα), με τα χρήματα της οφειλής να καταλήγουν στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός!
Το κλίμα είναι εναντίον του Αλαφούζου και δικαίως. Τώρα, όμως, τον βρίζουν και τον διαπομπεύουν όσοι βρέθηκαν πλάι του και τον στήριξαν. Προκειμένου, βέβαια, κι αφού οι… χορηγίες τελείωσαν (επίσημα πλέον) να γλιτώσουν την κατακραυγή και να μετατοπίσουν τα πρόσωπά του από την αρνητική δημοσιότητα που αφήνει η σύνδεση της ιδιότητας του επιτήδειου «παλαμάκια» με μία καταστροφική διοίκηση.
Ο Αλαφούζος, ξεκάθαρα, τα βάζει και με τον ίδιο του τον εαυτό. Στις ημέρες του έγιναν όσα περιγράφονται. Κι αυτό δείχνει ότι αν φτάσει ποτέ η ώρα να μιλήσει (δύσκολα θα το κάνει, ας πάει η καρδιά ορισμένων στη θέση της!), θα έχει για πολλών τη γούνα ράμματα. Έτσι εξηγείται και η περίεργη σιωπή όταν η καταστροφή έκανε «μπαμ» πως έφτανε. Ο Αλαφούζος φεύγει και δεν τον νοιάζει. Σε καμιά πενταετία δεν θα τον θυμάται κανένας, αν ο Παναθηναϊκός έχει βρει τον δρόμο του.
Μέχρι τότε δεν πρέπει να έχουν ξεχαστεί οι πωλητές διαρκείας σε θύρες της Λεωφόρου, που δεν είχαν κατασκευαστεί καν! Που πήγαν τα λεφτά που μαζεύτηκαν; Μέχρι τότε δεν πρέπει να έχουν ξεχαστεί οι πρακτικές χορήγησης εισιτηρίων άνευ απόδειξης. Που πήγαν αυτά τα λεφτά; Μέχρι τότε δεν πρέπει να έχουν ξεχαστεί οι έρανοι, τα «Λόγια Αντρίκεια Παναθηναϊκά», οι τηλεμαραθώνιοι και ειδικά όσοι περιθωριοποίησαν τους λίγους που προσπαθούσαν να ψελλίσουν από την απομόνωση ότι ο σύλλογος καταστρέφεται…