Αυτό είναι το μπάσκετμπολ γαμώτο!

Τελικά τι είναι το παιχνίδι του μπάσκετμπολ;

Ενα (ακόμη) ταξίδι στο Λονδίνο για μία τρόπον τινά… γιαλαντζί έκδοση του NBA μπορεί να αποδεχτεί γεμάτη σοφία.

Μία ισχυρή δόση αυτού που θα μπορούσαμε να έχουμε. Και αυτού που χάνουμε.

Ηθελημένα. Και με στόχο.

Είναι το χαμόγελο που μπορεί να προσφέρει σε πιτσιρίκια που δεν έχουν (αυτό που ονομάζουμε) μία φυσιολογική ζωή.

Παιδιά που έχουν απολέσει το μεγαλύτερο ανθρώπινο αγαθό: την υγεία τους.

Θα αναρωτηθήκατε που το πάω… Στο Λονδίνο, φυσικά. Και στο ματς του ΝΒΑ που φιλοξενήθηκε για μία ακόμη φορά εκεί. Όπως συμβαίνει εδώ και κάμποσα χρόνια.

Με την O2 Arena (η ίδια που δεν μας άρεσε στο Final Four της Euroleague) να γεμίζει από σχετικούς και τύπους που απλά είδα… λαμπερό φως και μπήκαν. Τουλάχιστον μπήκαν.

Ανάμεσα τους και παιδιά. Παιδιά που έχουν ανάγκη το διαφορετικό. Να αισθανθούν έστω και για λίγο παιδιά.

Ηταν ένα τριήμερο, το οποίο απέδειξε πως το μπάσκετ έχει (και) μπόλικη αγάπη.

Διαθέτει πρόσωπο και είναι ανθρώπινο. Εστω και αν διαθέτει σύντομη ημερομηνία λήξης.

Ενα ταλαιπωρημένο από το χημειοθεραπείες κορίτσι είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον αγαπημένο της παίκτη, τον Τζεφ Γκριν. Ισως η κοινή συνισταμένη της ιατρικής μοίρας τους να δίνει δύναμη στην πιτσιρίκα.

Βλέπετε, ο Γκριν πριν από επτά χρόνια είχε υποβληθεί σε επέμβαση ανοικτής καρδιάς, για να διορθώσει ένα σοβαρό πρόβλημα. Επέζησε, έζησε και παίζει.

Μόλις την αντίκρισε, θέλησε να την κάνει να χαμογελάσει. Υποσχέθηκε πως κάθε καλάθι του θα ήταν γι΄αυτην.

Λίγο αργότερα, έστειλε στο μέρος της μερικούς συμπαίκτες του.

Η ίδια διαδικασία. Μία γρήγορη κουβέντα, ένα αυτόγραφο, μία φωτογραφία. Και το πιτσιρίκι ξεχάστηκε. Εστω για λίγο. Αλλά ξεχάστηκε.

Οταν ο Γκριν σταμάτησε την προθέρμανσή του για να την βάλει το παρκέ, μαζί με το αναπηρικό καροτσάκι της, οι γονείς κόντεψαν να βάλουν τα κλάματα. Και δεν σταματούσαν να χαμογελούν από μία περίεργη χαρά.

Ενας άγνωστος συμπεριφέρονταν σαν να τους ήξερε από παλιά. Και έδινε στο παιδί τους ένα πλατύ χαμόγελο.

Λίγο παραπέρα, ένα άλλο παιδάκι, με κινητικό πρόβλημα και με τη βοήθεια του μπαμπά του ήταν στο παρκέ. Για να βγάλει μία φωτογραφία κοντά στους παίκτες. Ηταν η μοναδική φορά που χαμογέλασε. Ενιωθε μέλος ενός συνόλου. Εστω και για λίγο.

Αν αυτό δεν είναι το πραγματικό μπάσκετμπολ, τότε τι είναι; Σίγουρα όχι αυτό που βιώνουμε σε γήπεδα που δεν είναι αντάξια όχι για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, αλλά για εμάς που νομίζουμε οτι είμαστε κανονικοί.

Η σύγκριση δεν έχει αξία. Ανόμοια πράγματα δεν πρέπει να συγκρίνονται. Είναι άδικο για το NBA.

Ενα 24ώρο στο Λονδίνο μαζί με το NBA είναι ικανό να σου το αποδείξει.

Ενας κομισάριος, εξαιρετικά σοβαρός. Ευγενικός. Ετοιμος να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Οχι για να… διατυμπανίσει πόσο καλός είναι, αλλά πόσο καλή είναι η εταιρία, για την οποία εργάζεται.

Σε μία γωνία της αρένας ήταν και ο Τζόρντι Μπερτομέου. Σε μία βραδιά γεμάτη από αναμετρήσεις της Euroleague, ο κύριος Μπερτομέου προτίμησε το Λονδίνο. Κάτι θα ξέρει παραπάνω.

Δεν είναι μόνο όσα συμβαίνουν στο παρκέ. Τα οποία μπορεί να μην ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακά, αλλά το φινάλε του αγώνα άξιζε. Buzzer beater με goal tending; Σπάνιος συνδυσμός.

Οσο για το φινάλε, μετά το… φινάλε; Ολοι ήθελα να βγάλουν μία φωτογραφία με τους θρύλους που κουβάλησε το NBA: Τζον Σταρκς, Λατρέλ Σπρίουελ, Σον Μάριον και πάει λέγοντας.

Μαζί τους και η ποδοσφαιρική… αφρόκρεμα του Λονδίνου. Ποδοσφαιριστές της Άρσεναλ και της Τσέλσι στην πρώτη γραμμή των διάσημων που έπρεπε να βρίσκονται στις πανάκριβες καρέκλες της αρένας.

Αλλά και πάλι, αυτοί δεν είναι το μπάσκετμπολ. Είναι το αλατοπίπερο. Αλλά όχι το μπάσκετ.

Αντί επιλόγου ή υστερόγραφου, υπάρχει αυτό: Στη συνέντευξη Τύπου ο Ανταμ Σίλβερ έκανε λόγια για πιθανή μεταφορά του ετήσιου αγώνα στο Παρίσι. Στην πόλη, όπως είπε, όπου έχει ζήσει απίθανες στιγμές στο ΜακΝτόναλντς Οπεν με τους Σικάγο Μπουλς και τον Μάικλ Τζόρνταν.

Για την Ελλάδα δεν υπήρξε καμία κουβέντα. Από τον ίδιο. Αμεσοι συνεργάτες του, όμως, έλεγαν και ξαναέλεγαν για την απίθανη ατμόσφαιρα που θα είχε μία επίσκεψη του Γιάννη Αντετοκούνμπο και των Μπακς για να αντιμετωπίσουν τους «αιώνιους».

Κάτι που έχει υποστηρικτές, αλλά και ευθύνες. Η μοναδική αρένα που μπορεί να φιλοξενήσει κάτι τέτοιο είναι το ΟΑΚΑ. Και αυτή με προϋποθέσεις. Οχι μόνο γηπεδικές, αλλά και…. ελληνικές.