Όταν λες #mexritelous, φροντίζεις να… σαρώνεις

Πέρασε αρκετός καιρός από εκείνο το περίφημο #mexritelous που… ξεστόμισε ο Ολυμπιακός. O κόσμος το λάτρεψε. Μέχρι ενός σημείου. Συμπορεύθηκε. Και είπε «επιτέλους, κάποιος τόλμησε».

Για ρωτήστε τον κόσμο τώρα. Τους αρέσει αυτό το #mexritelous;

Προσοχή, δεν με αφορά η απόφαση της απόσυρσης της ομάδας από τα ελληνικά δεδομένα.

Αυτό είναι ζήτημα της διοίκησης του Ολυμπιακού.

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το… μετά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Θα ξεσπάσουν όλοι για τα… κόμπλεξ που τους είχε δημιουργήσει ο Ολυμπιακός

Στη δική μου λογική, θα έπρεπε να δημιουργήσω μία ομάδα που να… γ@μ@ει. Να με συμπαθάτε, αλλά αυτό είναι το ζητούμενο.

Μέσα σε τέσσερις αγωνιστικές, ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να απαρνηθεί το ίδιο του το DNA.

Τρώει το ένα… εικοσάρικο μετά το άλλο. Και αυτό δεν είναι (ξανά) το θέμα. Είναι πως το τρώει.

Με κακό μπάσκετ, με επίθεση που δεν περνάει τους 65 πόντους και με μία άνεση που υποδηλώνει… αποδοχή της κατάστασης.

Τελευταία, αυτή στη Μπασκόνια. Μία από τα ίδια…

Υπάρχει και άλλος ένας λόγος που πρέπει να… σαρώνεις. Η άλλη πλευρά. Οι απέναντι. Για το επικοινωνιάκο κομμάτι σου. Γιατί και αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού. Φάνηκε το καλοκαίρι. Και στο ξεκίνημα της σεζόν.

Οι μεταγραφές του καλοκαιριού δεν ξεσήκωσαν κανέναν. Δεν είναι πανάκεια ότι οι καλοί και γνωστοί παίκτες φέρνουν αποτελέσματα. Αλλά στο παρκέ, φάνηκε πως οι επιλογές δεν ήταν ορθές.

Αυτή τη στιγμή, για να γουστάρει ο φίλος του Ολυμπιακού (και ο φίλαθλος κάθε ομάδας που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση) θέλει στην καθισιά του τη μεταγραφή ενός παίκτη της κλάσης του Νάντο Ντε Κολό και του Σέρχιο Γιουλ!!!

Παίκτη που να τον ακούς και να σε κάνει να λες «με αυτόν θα το γυρίσουμε»!

Ο Γουίλι Ριντ δεν είναι κακός παίκτης. Και θα ήταν άδικο να τον κρίνουμε, πριν τον δούμε.

Αλλά δεν είναι αυτός που κάνει… κλικ.

Το ίδιο ισχύει και για τον Τέιλορ Ρότσεστι, εφόσον αποκτηθεί και αυτός. Πριν από μερικά χρόνια ήταν πρώτος σκόρερ στην Euroleague. Και τι με αυτό; Αυτό χρειάζεται ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή;

Εκτός και αν στο Ολυμπιακό περιμένουν να βρουν ξανά τον Έισι Λο και τον Τζόι Ντόρσεϊ.

Ή τον νέο Κάιλ Χάινς και τον επόμενο Μπράιαντ Ντάνστον.

Και μετά να χτυπούν (δίκαια) την πλάτη τους και να αλληλοσυγχαίρονται που ένας αθλητής του Ολυμπιακού παίζει πια σε ψηλότερο επίπεδο.

Πλέον, παίρνεις ό,τι πληρώνεις. Και τα πειράματα δεν μπορούν να πετυχαίνουν πάντα.

Και ο Ολυμπιακός μοιάζει άξιος της μοίρας του. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Υ.Γ.: Η Φενέρ έχει το ίδιο ρεκόρ με τον Ολυμπιακό (1-3). Ποια είναι η προοπτική που δίνει η μία ομάδα και ποια η άλλη;

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram