Eκείνη η μεγάλη ατάκα του Γιάννη Φιλίππου είναι… αθάνατη. Την ξεστόμισε το μακρινό 1998, μετά τον τρίτο ημιτελικό του πρωταθλήματος μπάσκετ, μεταξύ Παναθηναϊκού και ΑΕΚ.
Ναι, του ίδιου πρωταθλήματος μπάσκετ που υπάρχει ακόμη 21 έτη αργότερα. Σε ένα απίστευτο… πανηγύρι ζουρλών.
Για κάθε γούστο.
Η σύσκεψη στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού έγινε και τι ακριβώς απέδωσε; Μάλλον τίποτα. Αυτό παραδέχτηκαν όσοι θέλησαν να δηλώσουν κάτι.
Στον ΕΣΑΚΕ θεώρησαν πως έγινε η αρχή σε έναν διάλογο! Λίγο νωρίτερα ο ένας από τους ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μαρτυρούσε πως δύσκολα θα βρεθεί λύση.
Μόνο όσοι ήταν μέσα στο δωμάτιο γνωρίζουν αν μπορεί να βρεθεί η λύση. Εμείς που βρισκόμαστε στην… απέξω μάθαμε για ένα σπρώξιμο, ένα φτύσιμο, πολλά μπινελίκια, αμέτρητα Instagram stories με εκατοντάδες υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Αν αυτό δεν είναι το πανηγύρι των ζουρλών, τότε ποιο είναι;
Πέρα από την παράνοια (αυτή είναι η μοναδική λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει την κατάσταση) υπάρχει και το σοβαρό του ζητήματος.
Ένας συνεταιρισμός που… τρικλίζει. Και πάει προς τον γκρεμό. Με μέλλον αβέβαιο. Και όλοι τριγύρω σφυρίζουν αδιάφορα.
Ο Ολυμπιακός δεν θα κατέβει στο ματς της Κυριακής. Και μάλιστα δήλωσε διατεθειμένος να κλείσει το Φύλλο Αγώνα στον ΕΣΑΚΕ.
Ο Ολυμπιακός επιχειρεί να αποσχιστεί από το ελληνικό πρωτάθλημα και να προσχωρήσει στην Αδριατική Λίγκα.
Ο Παναθηναϊκός στέλνει επιστολή και ζητάει και αυτός από την Αδριατική Λίγκα να ακολουθήσει τον Ολυμπιακό!
Την ίδια στιγμή, ο Παναθηναϊκός κάνει ένα επικό διπλό στη Μόσχα, μα όλοι ασχολούνται με τους πλούσιους κύριους που έχουν διάθεση να ασχοληθούν με τα πάντα, εκτός από το μπάσκετμπολ.
Όλο το σκηνικό είναι σουρεάλ. Θυμίζει μία… τζούρα από Μπένι Χιλ και κάτι από ένα… κακογραμμένο σενάριο κωμωδίας.
Το μπάσκετ είναι πάνω από όλους. Πάνω από κάθε φαμίλια. Πάνω από κάθε πρόσωπο. Πάνω από κάθε προσωπική κόντρα.
Και όμως. Το πανηγύρι των ζουρλών είναι πάνω απ’ όλους τελικά…
Υ.Γ.: Μέσα σε όλα αυτά, το μόνο που δεν κατάλαβα ήταν η παρουσία του Μάκη Αγγελόπουλου στη σύσκεψη. Όχι πως δεν πρέπει να έχει λόγο, αλλά τούτη τη φορά δεν χωράει σε αυτό το… πανηγύρι.