Η εντεκάδα πρέπει να αρχίζει από τον Μπουχαλάκη!

Ο τίτλος στο άρθρο δεν είναι κάποιου είδους «τρολιά», ούτε αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό του κοινού. Μέσα στην υπερβολή του, υποδηλώνει πως ο Ανδρέας Μπουχαλάκης δεν έπαιζε, τυχαία, βασικός μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.

Ο Ολυμπιακός είχε πολλά περισσότερα να χάσει παρά να κερδίσει στο Λουξεμβούργο κόντρα στην αδύναμη Ντουντελάνζ, η οποία, όμως, παίζει και αυτή ποδόσφαιρο, και δεν έφτασε από σπόντα σε όμιλο Europa League. Υπήρχαν στιγμές, ιδιαίτερα στο πρωτόγνωρο πρώτο ημίχρονο με τη σωρεία χαμένων ευκαιριών και τον τραυματισμό του Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο, όπου ένιωθες πως η μπάλα δεν ήθελε με τίποτα να καταλήξει στα δίχτυα. Σαν κάποιο αόρατο χέρι να την εξοστράκιζε πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα και την έσπρωχνε την ύστατη ώρα μακριά από τη γραμμή της εστίας. Απόγνωση, νεύρα, τρέλα. Το πρώτο γκολ άργησε και μέχρι να μπει το δεύτερο, το οποίο «κλείδωσε» την πολύτιμη νίκη, όλα ήταν ρευστά. Και όλα αυτά σε ένα ματς, όπου ο Ολυμπιακός μέτρησε 27 τελικές προσπάθειες, με δεκατρείς (!) καθαρές φάσεις για γκολ (8 στο πρώτο μέρος!), δύο εκ των οποίων ήταν δοκάρια με τον Λάζαρο, ο οποίος μέτρησε πέντε χαμένες ευκαιρίες, παίζοντας ως σέντερ φορ. Το ευχάριστο γεγονός, όμως, είναι πως ο Χριστοδουλόπουλος θύμισε ξανά τον παίκτη, που είχε αρχίσει φουριόζος τη σεζόν.

Η ουσία είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν στις νίκες μετά τις 27 Σεπτεμβρίου και τέσσερα παιχνίδια. Αυτό είναι που μετράει. Ανέκτησαν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση και παρέμειναν στο κόλπο της πρόκρισης στη φάση των «32». Όλη η πίεση των τελευταίων ημερών αποτυπώθηκε στον πανηγυρισμό του πρώτου γκολ, με τον Βασίλη Τοροσίδη να δίνει το έναυσμα και τους συμπαίκτες του να ακολουθούν. Για αυτά τα παιχνίδια επέστρεψε ο «Τόρο». Να βγάζει το κάρο από τη λάσπη και να βγαίνει μπροστά στα δύσκολα, να αποτελεί οδηγό πίστης και ανάκαμψης για τους υπόλοιπους. Οι Έλληνες του Ολυμπιακού ήταν αυτοί που έκαναν τη διαφορά στην πρώτη ευρωπαϊκή νίκη στο γκρουπ.

Ο Πέδρο Μαρτίνς χρησιμοποίησε ξανά, ύστερα από ένα μήνα περίπου, το δίδυμο στο χώρο του κέντρου, που είχε «δέσει» από την προετοιμασία και έφερνε αποτελέσματα μέχρι το άτυχο ματς με τον ΠΑΟΚ, όπου ο αντίπαλος γλίτωσε την ήττα από την τύχη και ένα αυτογκόλ, που μπαίνει κάθε δέκα χρόνια. Μετά το τέλος του ματς στο Λουξεμβούργο, ο προπονητής της αντίπαλης ομάδας, Ντίνο Τοπμέλερ, αποθέωσε τους Μπουχαλάκη και Καμαρά, λέγοντας πως «… ο Ολυμπιακός είχε δύο κεντρικούς χαφ, που ήταν πολύ καλοί σε φυσική κατάσταση και δυνάμεις». Ο Μπουχαλάκης έδωσε τις δικές του απαντήσεις σε όσους περίμεναν πως ήταν θέμα χρόνου να χάσει τη θέση του στην εντεκάδα. Δείχνει αποφασισμένος όσο ποτέ για την πολυπόθητη καθιέρωση. Στο σούπερ πρώτο ημίχρονο της ομάδας, ήταν απολαυστικός, ξεκινώντας άμεσα (έμμεσα, πολλές περισσότερες επιθέσεις) τρεις κλασικές ευκαιρίες για γκολ με το αριστερό πόδι-«διαβήτη» που διαθέτει. Με βαθιά μπαλιά από το χώρο του κέντρου προς τον Φορτούνη (4′), με ξεδίπλωμα υποδειγματικής αντεπίθεσης και κάθετη πάσα πάρε-βάλε στον Ναουέλ (23′), με 20άρα διαγώνια μπαλιά «συστημένη» για το κεφάλι του Τοροσίδη, ο οποίος στη συνέχεια έστρωσε έτοιμο γκολ στον Λάζαρο (44′). Το «οκτάρι» (Καμαρά) είχε έναν παίκτη πίσω του στη θέση «6» (Μπουχαλάκη), που κάλυπτε τα νώτα του στο χώρο του κέντρου, με το ύψος, τη δύναμη, και την ηρεμία του, δίνοντας ισορροπία στη λειτουργία της ομάδας και την απαιτούμενη σύνδεση μεταξύ άμυνας και επίθεσης.

Ο Μαρτίνς επηρεάστηκε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για το, πράγματι, κακό ματς του Έλληνα κεντρικού μέσου με την Μπέτις και την ανάγκη των οπαδών για νέα πρόσωπα. Για τους περισσότερους, ο Μπουχαλάκης είναι το «ξαναζεσταμένο φαγητό» και ο παίκτης, που και παλαιότερα είχε αρχίσει καλά σεζόν και γρήγορα είχε χάσει τη θέση του στην εντεκάδα. Φέτος, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά και ο Ανδρέας έχει μείνει μακριά από τραυματισμούς, ενώ ο προπονητής τον πιστεύει, για αυτό και του έδωσε μία ανέλπιστη ευκαιρία το καλοκαίρι. Ο Γκιλιέρμε είναι η πιο ακριβή καλοκαιρινή μεταγραφή του Ολυμπιακού και ο κόσμος ήθελε να τον δει να μπαίνει όχι μόνο στο rotation, αλλά να εκτοπίζει από την εντεκάδα τον Κρητικό χαφ. Έτσι, «έσπασε» ένα δίδυμο, που είχε ταιριάξει και φαίνεται να αλληλοσυμπληρώνεται πάνω στο χορτάρι. Το Μπουχαλάκης-Καμαρά μετατράπηκε σε Γκιλιέρμε-Καμαρά (από τη στιγμή που ο μέσος από τη Γουινέα είναι αναντικατάστατος στο μυαλό του Μαρτίνς), που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, καθώς πρόκειται για παίκτες με παρόμοια αγωνιστικά χαρακτηριστικά, ενώ στο Μιλάνο είδαμε και δίδυμο Γκιλιέρμε-Νάτχο, το οποίο τράβηξε αγωνιστικά για περίπου 60 λεπτά. Και ακόμα δεν έχει αξιοποιηθεί καν ο Νάτχο, ο οποίος διαθέτει ποιότητα και κλάση, που ο Ολυμπιακός καλείται να προσδώσει στην ομάδα του. Είχα καταγράψει από τον Αύγουστο στο Sportime και το Sportime.gr για το τι έχει διακρίνει ο προπονητής στον Μπουχαλάκη και τους αγωνιστικούς λόγους που προτιμάται. Και μπορείτε να το διαβάσετε ξανά στο παρακάτω link…

Η αγωνιστική μεταμόρφωση του Μπουχαλάκη