Πόσες αθώες παιδικές ψυχούλες αγάπησαν χθες τον Ολυμπιακό… Πόσα παιδιά πήγαν σήμερα στο σχολείο τους με την υπερηφάνεια, τη λάμψη, και ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένα στο πρόσωπό τους… Αυτός είναι ο αθλητισμός, αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτός είναι ο Ολυμπιακός! Μία χώρα, μία ομάδα, ένας Θρύλος. Ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που άξιζε κόντρα στη φημισμένη Μίλαν.
Τα συναισθήματα είναι αμέτρητα, ιδιαίτερα εκείνη την ώρα σε πλημμυρίζουν. Η καρδιά κοντεύει να σπάσει από την αγωνία και οι παλμοί χτυπούν κόκκινο μέχρι να έρθει η στιγμή της λύτρωσης. Το αυθόρμητο ξέσπασμα και κλάμα του Κούτρη με το σφύριγμα της λήξης, γαλουχεί τη νέα γενιά Ολυμπιακών. Αντιπροσωπεύει, παράλληλα, στο μέγιστο βαθμό, όλα όσα ζήσαμε αυτήν τη νύχτα της Πέμπτης στο αξεπέραστο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Ο Ολυμπιακός έκανε το θαύμα του. Ξανά. Με χαρακτήρα, δυναμική, αέρα. Όλα αυτά δεν αποκτήθηκαν σε μία ημέρα. Με τις καλές και τις κακές στιγμές της, η ομάδα ήταν πάντα ανταγωνιστική στην Ευρώπη. Απλά, με τον καιρό, έχει χτίσει στιβαρή προσωπικότητα και γουστάρει να παίζει τέτοια παιχνίδια. Κόντρα σε θεριά του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Δεν αισθάνεται κατώτερος από τον αντίπαλο, παρά τη χαώδη διαφορά στο μπάτζετ. Σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται η Μίλαν, η φανέλα της είναι βαριά και ασήκωτη. Όσο κοστολογείται ο Ιγκουαΐν, ο οποίος ό,τι και να λένε μετά το 1-0 τα έδωσε όλα και «σκύλιασε» στο χορτάρι για την ανατροπή, κοστολογείται σχεδόν όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού. Οπότε, ο αγωνιστικός άθλος αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία. Οι «ερυθρόλευκοι» ήθελαν νίκη με συγκεκριμένα σκορ και τα κατάφεραν. Οι δύο καλύτερες ομάδες από τον 6ο όμιλο του Europa League, πήραν αυτό που άξιζαν στο κανονικό ποδόσφαιρο έπειτα από έξι αγωνιστικές. Από εδώ και πέρα, όλα είναι ανοιχτά και η αγωνιστική υπέρβαση μπορεί να συνεχιστεί. Στη φάση των νοκ-άουτ, όλα γίνονται.
Όχι, οι παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς δεν ήταν αποτελεσματικοί. Ούτε χθες! Πάλι, χάθηκαν ανεπανάληπτες ευκαιρίες για γκολ. Κάλλιστα, το ματς θα μπορούσε να λήξει ακόμα και 6-2! Ευτυχώς, δεν μπαίνουμε στη διαδικασία με τα «αν». Αν είχε σκοράρει ο Γκερέρο στο 11ο δευτερόλεπτο (!), αν έβρισκε δίχτυα η διπλή χαμένη ευκαιρία στην ίδια φάση από τους Φορτούνη και Γκερέρο. Ευτυχώς, αυτή η συζήτηση δεν μπαίνει στο «κάδρο». Η τύχη και η μοίρα το χρωστούσαν στον Ολυμπιακό. Μία νίκη που μένει στο μυαλό όλων, μία σπουδαία πρόκριση επί ενός ευρωπαϊκού μεγαθηρίου, που μπορούν να αλλάξουν την ψυχολογία και την ιστορία μιας ολόκληρης σεζόν. Αν το δούμε ψυχρά, όμως, η ομάδα στάθηκε τυχερή μόνο στο δεύτερο γκολ, όταν η μπάλα κόντραρε στον Σαπάτα και άλλαξε η πορεία της. Στο 70′, ο Ολυμπιακός είχε σκορ πρόκρισης. Στο 72′, ήταν αποκλεισμένος. Οπότε, η τύχη είχε περιορισμένο ρόλο στο «ερυθρόλευκο» έπος.
Στα μάτια μου, ο Κώστας Φορτούνης έχει μεγαλώσει ποδοσφαιρικά. Έχει γίνει πια ποδοσφαιριστής παγκόσμιας κλάσης, ανεβαίνοντας διαρκώς επίπεδο. Είχε Ολύμπια ψυχραιμία από την άσπρη βούλα, σε ένα σημείο όπου ο χρόνος στέρευε και το άγχος βάραινε τα πόδια. Είναι σαν να βάζεις μία κρίσιμη βολή στο μπάσκετ, σε νεκρό χρόνο. Τοποθετώ τον εαυτό μου στη θέση του. Εκείνη τη στιγμή, δεν ήθελα καν να βλέπω! Προφανώς, όμως, αν ήμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα ζούσα για τέτοιες στιγμές. Η ευθύνη είναι μεγάλη, αλλά η πρόκληση πάντα εξιτάρει.
Ο Πέδρο Μαρτίνς πιστώνεται μεγάλο μέρος της επιτυχίας. Με τα θετικά και τα αρνητικά του, δημιουργεί μία πολεμική μηχανή, που παίζει και μπαλάρα, αλλά αδικείται από τη βαθμολογική της συγκομιδή στο ελληνικό Πρωτάθλημα. Με τρεις κομβικές απουσίες στη μεσοεπιθετική γραμμή (Λάζαρος, Ναουέλ, Χασάν), ο Πορτογάλος έπαιξε το χαρτί του Φετφατζίδη, δίνοντας μία ευκαιρία αγωνιστικής εξιλέωσης στον ποδοσφαιριστή του, ενώ στον πάγκο είχε περιορισμένες λύσεις από τη μέση και μπροστά, που εν πολλοίς του «έδεναν» τα χέρια κατά τη διάρκεια του αγώνα. Χωρίς καθαρό επιθετικό και με έναν «άγουρο» εξτρέμ, με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής (Βρουσάι). Για αυτό και στην τελική ευθεία της αναμέτρησης, ο Τοροσίδης έλαβε την εντολή να παίξει ως επιθετικός, κερδίζοντας το «χρυσό» πέναλτι! Ο Ολυμπιακός έχει βρει έναν κανονικό και φιλόδοξο προπονητή, έναν πραγματικό μαχητή του ποδοσφαίρου και στρατηγό των πάγκων.
Το κάρμα είναι… άτιμο πράγμα. Αυτή δεν είναι η αγαπημένη λέξη ορισμένων, που χάνουν από τα χωριά της Σουηδίας, της Ουγγαρίας, της Λευκορωσίας; Ο Ολυμπιακός «απαγορεύεται» στην Ελλάδα να πάρει πέναλτι, αλλά στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στην Ξάνθη ο Τζήλος «αρνήθηκε» πέναλτι στο τράβηγμα της φανέλας του Τοροσίδη από τον Κασάδο. Τέσσερις ημέρες μετά, ο Μπαστιέν υπέδειξε χωρίς δισταγμό την παράβαση πάνω στον Τοροσίδη από τον Αμπάτε. Στην Ευρώπη, τα δίνουν αυτά τα πέναλτι. Στην Ελλάδα, οι «Τζήλοι» τα αρνούνται με το έτσι θέλω μόνο στον Ολυμπιακό. Είπαμε, υπάρχει και το κανονικό ποδόσφαιρο, όχι μόνο αυτό της μούφα εξυγίανσης. Karma is a Bitch!