Μία σεζόν-μάθημα για όλους

Όσο ζούμε, μαθαίνουμε. Δεν γίνεται να τα ξέρουμε όλα, ούτε πρέπει να παίζουμε τους έξυπνους. Ποιος περίμενε ότι το περασμένο καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός θα αποτύγχανε τόσο εκκωφαντικά στις μεταγραφές του; Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη ομάδα υψηλού επιπέδου που να είχε τέτοιο συνταρακτικό ποσοστό αποτυχίας σε μία μεταγραφική περίοδο. Αν βγάλουμε από την εξίσωση τους δύο Έλληνες, Κούτρη και Ταχτσίδη, οι οποίοι αποτελούν κεφάλαιο για την ομάδα και έδειξαν θετικά στοιχεία στην πρώτη τους σεζόν με τα «ερυθρόλευκα», οι ξένοι όχι μόνο δεν βοήθησαν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αλλά οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν, ήδη, χαιρετίσει και δεν θα βρίσκονται στα μέρη μας την επόμενη αγωνιστική περίοδο!

Και εγώ έπεσα έξω σε εκτιμήσεις μου, γιατί τους περισσότερους τους γνώριζα ποδοσφαιρικά και απογοητεύτηκα οικτρά με όσα είδα πάνω στο χορτάρι! Αυτό δεν σημαίνει, πάντως, ότι ξαφνικά ορισμένοι έγιναν κακοί παίκτες, αλλά όταν σε μία ομάδα δεν υπάρχουν οργάνωση και ρόλοι μέσα στο γήπεδο, αλλά και πειθαρχία μέσα και έξω από αυτό, είναι εύκολο να χαθεί αγωνιστικά ένας ποδοσφαιριστής. Αυτούς τους κανόνες, τους οριοθετεί εξ αρχής ο τεχνικός ηγέτης και αυτός δεν υπήρχε στον πάγκο. Δεν προσαρμόζονται όλοι, παντού, ούτε «κολλάνε» όλοι σε όλες τις ομάδες. Ο Ολυμπιακός δεν είχε «χημεία», δεν δούλεψε στην καλοκαιρινή περίοδο της προετοιμασίας για να την αποκτήσει, με τις συνέπειες από την έλλειψη της ομοιογένειας να τον ακολουθούν σε ολόκληρη τη διάρκεια της σεζόν. Αν συνυπολογίσουμε και τις τέσσερις χειμερινές προσθήκες (Μιραλάς, Χατζισαφί, Σίλβα, Ίβουσιτς), η μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας δεν έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Όταν αλλάζουν με τόση ευκολία οι προπονητές και μία ομάδα είναι κακοφτιαγμένη και κακοπροπονημένη, το αποτέλεσμα είναι αρνητικό και επικρατεί χάος. Από τους ξένους που απέκτησε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι του 2017, οι δυο πιο χαμηλόμισθοι είναι αυτοί που κερδίζουν τις εντυπώσεις: ο άπειρος Σισέ, που είχε «κλείσει» από τον Γενάρη ως ελεύθερος από την Αζαξιό, και ο έμπειρος Προτό, ο οποίος αποκτήθηκε την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού, επίσης ως ελεύθερος από την Οστάνδη! Ο Εμενίκε έχει να παίξει ποδόσφαιρο έξι μήνες και στη Λας Πάλμας κλαίνε με μαύρο δάκρυ που τον πήραν με τη μορφή δανεισμού, την ώρα που ο Ολυμπιακός έχει συμβόλαιο μαζί του για έναν ακόμα χρόνο! Οι Καρσελά και Μίλιτς αποχώρησαν άρον-άρον στα μισά της διαδρομής, ο Βούκοβιτς είναι δανεικός στη Βερόνα, ο Οτζίτζα τέθηκε πρόσφατα εκτός ομάδας λόγω αδιαφορίας, οι Ζιλέ και Ένγκελς θα αποχωρήσουν στο τέλος της σεζόν, ενώ και ο Τζούρτζεβιτς είναι αβέβαιος για τη νέα αγωνιστική χρονιά. Αυτό που συμβαίνει, είναι απίστευτο. Μέσα σε λίγους μήνες «ακυρώθηκαν» μεταγραφές που κόστισαν ένα «σκασμό» λεφτά για τα ελληνικά δεδομένα και ένα ολόκληρο ρόστερ!

Τα μεγάλα λόγια, λοιπόν, είναι άσκοπα. Από εδώ και πέρα, χρειάζονται μόνο ένα ξεκάθαρο πλάνο και πολλή δουλειά. Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας κανονικός προπονητής από την πιο καταρτισμένη σχολή στον πλανήτη και όχι «θαυματοποιός». Τα διθυραμβικά σχόλια, θα τα κερδίσει στην πορεία με το σπαθί του. Δεν είναι σωστό και καλό για τον ίδιο να αποθεώνεται, ενώ ακόμα δεν έχει καν ανακοινωθεί η πρόσληψή του. Δεν είναι ο Ζοζέ Μουρίνιο, είναι ο Πέδρο Μαρτίνς και θα διεκδικήσει τους πρώτους τίτλους στην καριέρα του, κάνοντας πρωταθλητισμό για πρώτη φορά ως προπονητής. Ο αγωνιστικός σχεδιασμός της ομάδας θα κριθεί στην πορεία και από τα αποτελέσματα. Όχι σε συζητήσεις του Απριλίου. Το κεφάλι κάτω και όλα θα γίνουν.