Δεν είναι σωστό και δεν αρμόζει στον Ολυμπιακό να «αποδομείται» ένας παίκτης επειδή δεν συμφωνεί με το κλαμπ για την επέκταση της συνεργασίας τους. Για τους δικούς του λόγους. Αγωνιστικούς και οικονομικούς. Το πράγμα είχε φανεί από την περίοδο της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Το Sportime και το Sportime.gr ήταν εκεί, καταγράφοντας τις αδυναμίες του Ανδρέα Γιαννιώτη στις εξόδους και το παιχνίδι με τα πόδια (για πολλούς είναι ασήμαντο πρόβλημα, αλλά για μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, που πιέζει ψηλά και έχει την μπάλα στην κατοχή της, ο τερματοφύλακας πρέπει να είναι τύπου Νόιερ), οι οποίες προϋπήρχαν και δεν έχουν βελτιωθεί στο πέρασμα του χρόνου.
Τα δεδομένα σε αυτήν την υπόθεση είναι ξεκάθαρα.
Ο Ολυμπιακός ήθελε εξ αρχής να στηρίξει το project του Γιαννιώτη και να εμπιστευτεί τα «βασικά γάντια» σε έναν Έλληνα τερματοφύλακα για τα επόμενα χρόνια. Χωρίς, ουσιαστικά, να λάβει στα σοβαρά εκείνο το διάστημα τη γνώμη του προπονητή.
Ο Γιαννιώτης επέστρεψε στον Ολυμπιακό με την προϋπόθεση της καθιέρωσης και να είναι αυτός το νούμερο ένα βάσει της επιτυχημένης θητείας του σε Πανιώνιο και Ατρόμητο. Μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός είχε τα ποδοσφαιρικά του δικαιώματα από το 2012 μέχρι το 2017, χωρίς ο παίκτης να καταγράψει ούτε μία επίσημη συμμετοχή. Δεν θα γύριζε, λοιπόν, στους «ερυθρόλευκους» αν δεν έπαιρνε τις εγγυήσεις που έψαχνε. Αυτές οι «εγγυήσεις», όμως, κερδίζονται καθημερινά στις προπονήσεις και τους αγώνες και όχι στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή ενός συμβολαίου.
Η αλήθεια είναι πως αν εξαιρεθεί ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ και το απίθανο αυτογκόλ στο οποίο ενεπλάκησαν οι Γιαννιώτης και Βούκοβιτς και έκρινε την αναμέτρηση στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ο 25χρονος τερματοφύλακας δεν είχε υποπέσει σε κάποιο άλλο τρανταχτό λάθος. Εξαιρείται ο επαναληπτικός με την Μπέρνλι στην Αγγλία, όπου μπορεί να είχε δύο-τρεις σημαντικές αποκρούσεις, αλλά αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στις εξόδους και με την μπάλα στα πόδια, με τους Πειραιώτες να έχουν την τύχη με το μέρος τους σε πολλές περιπτώσεις.
Οι περισσότεροι περίμεναν το περασμένο καλοκαίρι πως ο Ολυμπιακός θα αποκτούσε έναν τερματοφύλακα, ο οποίος θα έχει απόλυτα συμπληρωματικό ρόλο στην ομάδα. Αυτή η αίσθηση «στηρίχθηκε» με το γεγονός πως οι «ερυθρόλευκοι» καθυστέρησαν να καλύψουν αυτήν την αγωνιστική ανάγκη. Έτσι, δημιουργήθηκε η εντύπωση πως ό,τι και να γίνει ο Γιαννιώτης θα είναι βασικός, με τον ξένο που θα ερχόταν και τον Χουτεσιώτη να διεκδικούν επί ίσοις όροις το ρόλο του αναπληρωματικού. Ο Μαρτίνς, όμως, δεν πίστεψε ποτέ τον Χουτεσιώτη και από την πρώτη στιγμή είχε ζητήσει την απόκτηση ενός πρωτοκλασάτου τερματοφύλακα, δικής του επιλογής. Και στην ουσία, ο Πορτογάλος προπονητής ουδέποτε είδε τον Γιαννιώτη ως τον βασικό και αναντικατάστατο τερματοφύλακα για το επίπεδο του Ολυμπιακού.
Ο Ζοζέ Σα ντύθηκε στα ερυθρόλευκα στις 3 Σεπτεμβρίου 2018 ως δανεικός από την Πόρτο και ουσιαστικά από εκείνη την ημέρα ο Μαρτίνς είχε αποφασίσει για το ποιος θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια της σεζόν. Προφανώς και ο Σα δεν παίζει χαριστικά. Από τη στιγμή που του ανατέθηκε η θέση του βασικού, στην εκτός έδρας αναμέτρηση με την Ντουντελάνζ (25/10/18), ο Πορτογάλος τερματοφύλακας έχει ανταποκριθεί και με το παραπάνω, ενώ διαθέτει πιο πλήρες «πακέτο», αγωνιστικά, από τον Γιαννιώτη, ο οποίος είδε τα δεδομένα να αλλάζουν άρδην και η ρήξη με τον Ολυμπιακό ήταν αναμενόμενη.
Το θέμα, από εδώ και πέρα, είναι να βρει ο Ολυμπιακός έναν τερματοφύλακα με ορίζοντα ετών και να ησυχάσει το κεφάλι των ανθρώπων του προκειμένου να μην «τρέχουν» σε κάθε μεταγραφική περίοδο για να «μπαλώνουν» την «τρύπα» που προκύπτει. Ο Σα δείχνει ότι μπορεί να αποτελέσει μία επιλογή με σιγουριά και προοπτική. Από την εποχή του Ρομπέρτο, έχει να βρει η ομάδα την υγειά της στη θέση του τερματοφύλακα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Από το 2016 και τον Ρομπέρτο, ο Ολυμπιακός δεν έχει ηρεμία και ασφάλεια κάτω από την εστία του. Παρεμπιπτόντως, ο Ισπανός τερματοφύλακας εδώ και δυόμιση σεζόν έχει χάσει τη «μαγεία» που έκρυβε η θητεία του στο Λιμάνι και η καριέρα του έχει πάρει την κατιούσα. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από την αγωνιστική αξία ενός ποδοσφαιριστή, πρέπει να υπάρχει το κατάλληλο timing και ένας παίκτης να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στη σωστή ομάδα και το ενδεδειγμένο περιβάλλον.