Κάτι τέτοιες ημέρες, όπως η χθεσινή, σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αξίζει να το περνάς όλο αυτό. Να πηγαίνεις κόντρα στον καιρό, να παλεύεις χωρίς αντίκρισμα, να προσπαθείς να αμφισβητήσεις και να κατανικήσεις κάτι προαποφασισμένο. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη.
Αξίζει, 100%. Ο Ολυμπιακός πρέπει να συνεχίζει να κερδίζει, μα πάνω από όλα να κάνει τη ζωή του πιο εύκολη μέσα στο γήπεδο. Να παίρνει τις νίκες πιο ξεκούραστα. Το 2-0 στο 25′, πρέπει να γίνεται 3-0, 4-0, 5-0, ειδικά στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»… Για τη μοναδική ιστορία και τον ανεπανάληπτο κόσμο του, ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να παλέψει και να διεκδικήσει όλες, μα όλες, τις πιθανότητές του για την κατάκτηση του τίτλου. Όσο και αν η Μπαρτσελόνα Τούμπας, δεν χάνει πουθενά…
Οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να αντιστρέψουν την κατάσταση γιατί έχουν πλάνο και αγωνιστική ταυτότητα. Γιατί παίζουν πολύ καλό ποδόσφαιρο, με διαφορά το καλύτερο εντός συνόρων. Γιατί οι αντίπαλοι αναγνωρίζουν την ποιότητα και την ανωτερότητά του. Γιατί, πολύ απλά, δεν έχουν να φοβηθούν κανέναν και τίποτα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να διαβούν. Η φωτεινή διάβαση για την πρωτιά είναι μία και περιλαμβάνει μόνο πείσμα, πάθος, νίκες. Κατάθεση ψυχής μέχρι το τέλος της δύσβατης αυτής διαδρομής. Ο Ολυμπιακός είναι περπατημένος και ξέρει τι πρέπει να κάνει. Και κάποιοι άλλοι, ας συνεχίσουν να ξεφτιλίζονται για ένα Πρωτάθλημα.
Ο χαρισματικός Ποντένσε έκανε τη διαφορά κόντρα στον Παναιτωλικό, αλλά για μία ακόμα φορά χάθηκαν καθαρές ευκαιρίες για γκολ και κόντρα στη ροή του αγώνα ο αντίπαλος μπήκε στη διεκδίκηση ενός θετικού αποτελέσματος, κυριολεκτικά από το πουθενά. Αν εξαιρεθεί η νίκη επί του ΠΑΣ Γιάννινα με 5-0, τα υπόλοιπα έντεκα παιχνίδια των Πειραιωτών στη Super League έχουν κριθεί στο όριο. Είναι αίμα και άμμος. Δεν υπάρχει εύκολος αγώνας για τον Ολυμπιακό και αυτό πρέπει να αλλάξει. Το είπε και ο Γκερέρο πως η ομάδα παίζει καλά, αλλά δεν κερδίζει άνετα. Ζητείται, λοιπόν, μεγαλύτερη συνέπεια στο σκοράρισμα και κυνικότητα.
Ξάνθη, Λαμία, Λάρισα, Λεβαδειακός, ΠΑΣ Γιάννινα, Αστέρα Τρίπολης, Πανιώνιος… Επτά ακόμα αγώνες do or die. Ο Ολυμπιακός καλείται να εξακολουθήσει να «σβήνει» ονόματα από τη λίστα του μέχρι τον αγώνα στο «Καμπ Νόου των φτωχών». Ακόμα και αν έχει διατηρηθεί αυτό το -6 από την κορυφή μέχρι τότε.
ΥΓ: Πριν από είκοσι χρόνια, για ένα γκολ που δεν μέτρησε, σε ένα καραμπινάτο χέρι του Τάκολα, είχαν διακόψει ένα ματς στην έδρα τους (από τα πολλά που έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα). Στη χερούκλα του Βιεϊρίνια, που αν είχε φιλότιμο και τσίπα θα έστηνε ο ίδιος την μπάλα στην άσπρη βούλα για τη Λαμία, είναι απλά «… μία ακόμα ημέρα εξυγίανσης». Δεν γίνεται το σκάνδαλο της σεζόν στο ελληνικό ποδόσφαιρο να εξισώνεται με το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού κόντρα στον Παναιτωλικό, που είναι μία απόλυτα οριακή φάση. Η αμφιβολία είναι πάντα υπέρ του επιτιθέμενου, αυτό δεν μας έλεγαν πάντα για τα οφσάιντ;