Μάγκας, κατόπιν εορτής, δεν θα γίνω ποτέ. Δεν θα γράψω, λοιπόν, ότι ελλείψει άλλου καθαρόαιμου επιθετικού στο έμψυχο δυναμικό, τη δεδομένη χρονική στιγμή, έπρεπε ο Μάνος να αγωνιστεί στην εντεκάδα στο ματς με τον Απόλλωνα Σμύρνης.
Καταλαβαίνω το πλάνο του Πέδρο Μαρτίνς. Δεν θεωρεί έτοιμο τον Δημήτρη Μάνο για να σηκώσει το βάρος στην επιθετική γραμμή του Ολυμπιακού. Από τη στιγμή που ο Λάζαρος ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω ως φουνταριστός στο ματς με τον Ντουντελάνζ, όταν και αντικατέστησε τον τραυματία Γκερέρο, ήταν αναμενόμενη επιλογή για την κορυφή της επίθεσης στο αμέσως επόμενο παιχνίδι. Αν ο Μάνος αγωνιζόταν ως βασικός κόντρα στον Απόλλωνα, θα έπρεπε ο Χριστοδουλόπουλος να μείνει εκτός αρχικού σχήματος και όχι να παίξει σε ένα από τα δύο «φτερά» για να υπάρχει μία αξιόπιστη λύση στον πάγκο. Για αυτό το ματς, πέρα από τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα (Γιαννιώτη), ο Ολυμπιακός είχε ως εναλλακτικές επιλογές δύο αμυντικούς (Τοροσίδη, Μιράντα), δύο χαφ (Γκιλιέρμε, Νάτχο) και έναν μεσοεπιθετικό (Φετφατζίδη). Οπότε, η απόφαση του Μαρτίνς να έχει τον Μάνο στον πάγκο, ήταν λογική, καθώς από τη μία δεν ήθελε να «κόψει» τη φόρα στον Λάζαρο, ο οποίος στο Λουξεμβούργο επανήλθε στις θετικές εμφανίσεις ύστερα από περίπου δύο μήνες και από την άλλη ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένας κυνηγός ως εναλλακτική λύση. Δεν μπορούσαν να παίξουν και οι δύο μαζί από τη αρχή.
Το μεμπτό της υπόθεσης είναι η διαχείριση του Έλληνα επιθετικού από τον Πορτογάλο προπονητή και η περιφρόνηση της ιεραρχίας. Το ποδόσφαιρο είναι κομμάτι της ζωής. Σαν να βρίσκεσαι σε μία δουλειά, που περιμένεις στωικά να κάνεις το επόμενο βήμα. Αν δεν το κάνεις, όταν προκύψουν συγκυρίες και ευκαιρίες, δεν θα το πράξεις ποτέ. Θα μείνεις πάντα στάσιμος και ένας απλός διεκπεραιωτής. Είσαι τραγουδιστής και τρίτο όνομα σε ένα νυχτερινό κέντρο. Τα πέντε τραγούδια πρέπει κάποια στιγμή να γίνουν δέκα, δεκαπέντε…
Ο Δημήτρης Μάνος είδε τους άλλους δύο επιθετικούς της ομάδας να τίθεται εκτός αγωνιστικής δράσης λόγω τραυματισμού. Για τα δεδομένα του, είναι μία ευκαιρία ζωής και καριέρας. Αν δεν παίξει και τώρα, πολύ απλά δεν θα παίξει ποτέ στον Ολυμπιακό! Η ομάδα έκανε ένα τραγικό πρώτο ημίχρονο και ο Μάνος έπρεπε να είναι η πρώτη αλλαγή. Να μπει στο 46′. Η είσοδός του ως τρίτη αλλαγή στο 75′, αποδεικνύει περίτρανα πως δεν τον εμπιστεύεται απόλυτα ο προπονητής του και τον θεωρεί ως την έσχατη λύση για να δώσει λύση στο πρόβλημα. Δεν στέκομαι καν στο «χρυσό» γκολ και το υπέροχο τελείωμα (απόλυτα «σεντερφορίσιο» τέρμα), σε μία φάση που πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Λάζαρο και την παλικαρίσια προσπάθειά του να μείνει όρθιος μέχρι το τέλος της κούρσας.
Ο Έλληνας επιθετικός απέδειξε πως διαθέτει πάνω από όλα τα ψυχικά αποθέματα για να φορέσει την ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα. Άλλος στη θέση του θα μπορούσε να μπει με κατεβασμένα τα μούτρα στον αγωνιστικό χώρο, στο σημείο που έγινε αλλαγή. Να επηρεαστεί από την αντιμετώπιση και, χωρίς να έχει πρόθεση, να φανεί μέσα σε κάθε κίνησή του πάνω στο χορτάρι. Όταν δεν παίζεις περισσότερο κόντρα στη χειρότερη ομάδα του Πρωταθλήματος, δεν θέλει και πολύ για να σε πάρει από κάτω. Χρειάζεται μέταλλο για να διαχειριστεί ένας άνθρωπος μία τέτοια κατάσταση και ο Μάνος δείχνει έτοιμος πνευματικά. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έπρεπε να κρατήσει πιο «ζεστό» τον εναπομείναντα κυνηγό στο έμψυχο δυναμικό, τώρα που η ομάδα έχει ανάγκη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι εύκολο να «χαθεί» ένας ποδοσφαιριστής παρά να τον κερδίσεις για τη συνέχεια, αν δεν τον περιβάλλεις με απόλυτη εμπιστοσύνη.
Όποιος διαβάζει αυτήν εδώ τη γωνιά, γνωρίζει τη (δεδομένη) στήριξη στον Πέδρο Μαρτίνς, αλλά πρέπει και ο ίδιος κάποια πράγματα να τα δει διαφορετικά. Ο Νάτχο μπήκε στο 58′ και στο 60′ «σέρβιρε» έτοιμο γκολ σε συμπαίκτη του. Ειδικά κόντρα σε κλειστές άμυνες, ο Μπίμπαρς είναι πολύτιμος. «Χαϊδεύει» την μπάλα και τη μεταφέρει/μοιράζει υποδειγματικά, με ηρεμία και συνέπεια προς τα εμπρός, όντας ο πιο δημιουργικός κεντρικός χαφ της ομάδας. Για μία ακόμα φορά, απέδειξε ότι αδικείται και πως πρέπει να παίζει περισσότερο. Ο Πορτογάλος προπονητής, εδώ και ενάμιση μήνα, λειτουργεί με πίεση και παίρνει αποφάσεις βάσει αυτής. Καλείται να δείξει χαρακτήρα και να βγάλει προσωπικότητα.
Οι τέσσερις από τις πέντε νίκες του Ολυμπιακού στο Πρωτάθλημα κατακτήθηκαν με την ψυχή στο στόμα. Κάθε ματς είναι αίμα και άμμος. Μέχρι τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, ζητούμενο είναι η ομάδα να παραμείνει σε τροχιά τίτλου. Και τον Γενάρη, να παίξει την τελευταία ζαριά της με την απόκτηση ενός γκολτζή. Όχι ενός ακόμα επιθετικού. Η λέξη είναι συγκεκριμένη. Σκόρερ. Αν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν έναν «Μήτρογλου» στη σύνθεσή τους, ίσως να μετρούσαν και το απόλυτο, μετά τις πρώτες οκτώ αγωνιστικές.