Ο Ολυμπιακός έχασε το ματς που δεν έπρεπε και πιθανότατα ένα Πρωτάθλημα. Πείραξε και η ήττα και ο τρόπος, αλλά η αντιμετώπιση της επόμενης ημέρας από τον Τύπο καταδεικνύει στο έπακρο πόσο πόνο έχει προκαλέσει αυτός ο τεράστιος σύλλογος στους αντιπάλους του.
Δεν θέλω να ασχοληθώ, αλλά πρέπει. Κόντρα στην πιο κομπλεξική ομάδα του Βορρά, που βγάζει μεγαλύτερη γλώσσα από όση δικαιούται να έχει και είναι μία «κινητή πρόκληση», ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων. Ωστόσο, ξημέρωσε Δευτέρα, έπειτα από μία δύσκολη Κυριακή, και αυτά που έχουν μείνει ανεξίτηλα στο χρόνο είναι τα 44 Πρωταθλήματα του Ολυμπιακού έναντι των 38 όλων των άλλων. Η πιο κομπλεξική ομάδα του Βορρά, ΘΑ φτάσει τα 3 (όσα είχε ο Ολυμπιακός το 1934) και όλοι οι άλλοι μαζί τα 39. Λογικό, που «ξέχασαν» τα 4 αστέρια από το σήμα του Ολυμπιακού από τη στιγμή που για να φτάσουν το ένα (αστέρι) θα χρειαστούν καμιά 300αριά χρόνια ακόμα. Λογικό, που ανάρτησαν ένα εμετικό πανό για «τάφους» και κανένας αρμόδιος φορέας του αγώνα δεν… συγκινήθηκε για να το κατεβάσει. Οι χωρισμένοι και οι στερημένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ.
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο σωστό δρόμο για να επιστρέψει στους τίτλους. Είναι θέμα χρόνου, αρκεί να μη χαλάσει ό,τι με κόπο έχτισε το περασμένο καλοκαίρι. Έχει γίνει ξανά ομάδα. Το ποδοσφαιρικό τμήμα απέκτησε ξανά «υγεία». Έχει κανονικό προπονητή και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σε όλες τις γραμμές, πλην της επίθεσης, όπου απουσιάζει ένας σκόρερ. Η ομάδα λειτουργεί ποδοσφαιρικά, κάτι που δεν είχε κάνει τις δύο προηγούμενες σεζόν και ας είχε κατακτήσει το Πρωτάθλημα στη μία εξ αυτών. Και «κάβα» Πρωταθλήματα έχουμε και πίστη στην ομάδα που χτίζεται και εξελίσσεται. Ζητούμενο, πλέον, είναι η σταθερότητα σε κορμό και αγωνιστική απόδοση.
Συγγνώμη που χαλάω την πιάτσα, ούτε δίκαια έχασε ο Ολυμπιακός στην Τούμπα, ούτε δίκαια χάνει το Πρωτάθλημα, ούτε, φυσικά, είναι χειρότερος από τον ΠΑΟΚ. Με έναν σωστό, τακτικά, Ολυμπιακό, θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι. Και η ουσία είναι πως ο προπονητής του αλλοίωσε την εικόνα και τη δυναμική της ομάδας του σε αυτό το ματς. Ο Πέδρο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του υποτίμησαν τον αντίπαλο, θεωρώντας πως βάσει αγωνιστικής κατάστασης θα έκαναν «παρέλαση» στη Θεσσαλονίκη. Δεν αρκούσε, όμως, μόνο η φόρμα. Παρασύρθηκαν και την πάτησαν σαν πρωτάρηδες. Δεν γίνεται ο Βαρέλα και ο Βιεϊρίνια να κάνουν τάκλιν και να πανηγυρίζουν σαν να έριξαν νοκ-άουτ αντίπαλο στο WWE και οι δικοί μας απλά να παρακολουθούν. Και η ήττα πειράζει, αλλά και η ελλιπής πνευματική και αγωνιστική προετοιμασία. Για πρώτη φορά στη σεζόν, η ομάδα έβγαλε τέτοια απάθεια και νωθρότητα στο παιχνίδι της. Χωρίς νεύρο, δεν πας πουθενά.
Σε αυτό το ματς, λοιπόν, όλα πήγαν στραβά. Από την αρχή. Και η συντριπτική πλειοψηφία των «ερυθρόλευκων» βρέθηκε σε κάκιστη βραδιά, την πιο ακατάλληλη στιγμή. Πολλοί στέκονται στην επιλογή του Νάτχο να παίξει από την αρχή. Είναι, σίγουρα, μία στρατηγική απόφαση, που δεν συμβαδίζει με τη φιλοσοφία του Πέδρο Μαρτίνς και όσα μας είχε δείξει μέχρι σήμερα. Όταν, έως τώρα στη σεζόν, στα δύσκολα ματς ξεκινούσαν ΠΑΝΤΑ δύο εκ των Γκιλιέρμε, Καμαρά, Μπουχαλάκη. Έτσι, όταν ο Νάτχο, μακριά από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» έχει παίξει ως βασικός σε αγώνα της Super League μόνο στο Περιστέρι (όταν είχε γίνει και τότε αλλαγή στο ημίχρονο), τότε δεν γίνεται να τον βάζεις βασικό στην Τούμπα. Ξέχωρα από την επιλογή του Νάτχο, που είναι παικταράς και θα μπορούσε να έχει προσφέρει περισσότερα στη σεζόν, η τακτική του Ολυμπιακού «έμπαζε» από παντού. Δεν γίνεται με τη σέντρα, να θες να κλείσεις τον αντίπαλο, που παίζει μέσα στο «σπίτι» του, στη μεγάλη περιοχή του, και να παίρνεις την κατοχή της μπάλας. Ποδόσφαιρο είναι και λάθη θα γίνουν, ειδικά όταν μία ομάδα πιέζει τόσο ψηλά από το πρώτο λεπτό. Κάθε φορά που οι Πειραιώτες έχαναν την μπάλα, ο ΠΑΟΚ έβγαινε επικίνδυνα με δύο-τρεις μπαλιές στην αντεπίθεση. Ανύπαρκτο αμυντικό τρανζίσιον και με δύο κεντρικούς μέσους, που δεν ταιριάζουν ως δίδυμο σε δύσκολα ματς και έχουν δοκιμαστεί μόνο στο Καραϊσκάκης. Ο Ολυμπιακός έβγαλε μία εικόνα απελπισμένης ομάδας, που έπαιζε τη ρεβάνς στην έδρα του αντιπάλου σε νοκ-άουτ φάση, και έχει χάσει το πρώτο ματς με 3-0, οπότε έπρεπε να παίξει άναρχα και φουλ επιθετικά για να ανατρέψει εις βάρος της σκορ. Ο Ολυμπιακός ήθελε απλά μία νίκη, έστω και με ένα γκολ διαφορά.
Με την έναρξη του αγώνα, λοιπόν, ο Ραζβάν Λουτσέσκου πρέπει να ήταν ο πιο ευτυχισμένος προπονητής στον κόσμο, βλέποντας τον αντίπαλο να παίρνει την μπάλα από το πρώτο λεπτό κόντρα στην ομάδα του, που γενικότερα αμύνεται καλά και έπαιζε μπροστά στον κόσμο της. Οι γηπεδούχοι ακολούθησαν την τακτική των αντεπιθέσεων και έβγαιναν «ξεκούραστα» μπροστά, έχοντας δυνάμεις λόγω της μορφής που είχε ο αγώνας. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να μπει μαζεμένα στο χορτάρι και, γιατί όχι, να δώσει εκείνος την μπάλα στον ΠΑΟΚ. Και να ρισκάρει όσο κυλούσαν τα λεπτά. Ήταν ένας από τους αγώνες, όπου ένα γρήγορο γκολ του δεν θα έκανε καμία απολύτως διαφορά. Σε παιχνίδια, που κρέμονται σε μία κλωστή η ισορροπία στις γραμμές κρίνει τα πάντα. Οι γηπεδούχοι ήταν αυτοί που πέτυχαν το γρήγορο γκολ, με τυχερό τρόπο, καθώς η μπάλα κόντραρε στον Νάτχο και ξεγέλασε τον Σα, ο οποίος βρισκόταν και εκτός θέσης. Το ματς «στράβωσε» από την αρχή και το ανησυχητικό είναι πως η ομάδα δεν έβγαλε αντίδραση, ενώ πληγώθηκε από το δικό της αμυντικό τρανζίσιον.
Ο Μαρτίνς και οι παίκτες του παρασύρθηκαν από το εντός συνόρων αήττητο των περίπου τρεισήμισι μηνών και την ολοένα και πιο βελτιωμένη εικόνα της ομάδας, παίζοντας ακατανόητα ανοιχτά, με ποδοσφαιριστές που δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν το πλάνο. Κάπου εδώ έρχεται και η ατυχής δήλωση του προπονητή, θέλω να πιστεύω πάνω στην ένταση της στιγμής, ότι «… η στρατηγική μας τελείωσε στο 3ο λεπτό». Ξέχωρα από το γεγονός πως απέμεναν 87 αγωνιστικά λεπτά, δεν νοείται να μην υπάρχει όχι εναλλακτικό σχέδιο, αλλά εναλλακτικά σχέδια. Θεωρώ απίθανο, σε αυτό το επίπεδο, ένας προπονητής, ιδιαίτερα της πορτογαλικής σχολής, να μην υπολόγισε αυτόν τον παράγοντα πριν από τη σέντρα της αναμέτρησης. «Τι θα γίνει αν δεχθούμε ένα γρήγορο γκολ, στην πρώτη φάση του αντιπάλου». Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως ο Μαρτίνς αποφάσισε να «ζήσει» και να «πεθάνει» στο συγκεκριμένο ματς με ένα σχήμα στα χαφ που δεν το πίστευε στο μεγαλύτερο κομμάτι της έως τώρα σεζόν, θέλοντας να δώσουν ο ίδιος και οι παίκτες του «απαντήσεις» για όσα έχουν γίνει όλους αυτούς τους μήνες, έπειτα και από το παιχνίδι του πρώτου γύρου, όπου το τελικό 0-1 ήταν πέρα για πέρα πλασματικό.
ΥΓ1: Europa League, Κύπελλο, 2η θέση. Αυτή είναι η σειρά προτεραιότητας. Η ομάδα πρέπει να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην ευρωπαϊκή πρόκληση. Είναι μία τεράστια ευκαιρία για διάκριση.
ΥΓ2: Λογικά, ο Γκερέρο θα ήταν η τρίτη αλλαγή. Τραυματίστηκε ο Φορτούνης και παρέμεινε ως το τέλος. Βάζοντας ως χρονικό σημείο το λεπτό της αλλαγής του τελευταίου, είναι να απορείς πώς ο Γκερέρο έπαιξε για 76 λεπτά στην Τούμπα.
ΥΓ3: Ο Σισέ θυμήθηκε ξανά τον κακό εαυτό του στην περίοδο της καλοκαιρινής προετοιμασίας. Αβίαστα λάθη, μηδέν συγκέντρωση. Στη φάση του τρίτου γκολ, ξέχωρα από το επιθετικό φάουλ που του έγινε, δεν «περνάει» ούτε η μπάλα, ούτε ο παίκτης. Τόσο απλά. Τουλάχιστον, έκανε αυτό που έπρεπε στο τέλος του αγώνα.
ΥΓ4: Λίγος πάγκος θα κάνει καλό στον Κούτρη. Εκτός τόπου και χρόνου. Με διαφορά, η χειρότερη εμφάνισή του στον Ολυμπιακό.
ΥΓ5: Τεράστια κλάση ο Ζιλ Ντίας. Ντελικάτος μεσοεπιθετικός, παίζει με το κεφάλι ψηλά, μπορεί να δώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι της ομάδας. Και δεν περιορίζεται μόνο στα δύο «φτερά», του αρέσει να κινείται και πιο κεντρικά.
ΥΓ6: «Πριονοκορδέλα» πέρασε τον Ολυμπιακό και ο Χεσούς Χιλ Μανθάνο. Τρεις κόκκινες κάρτες γλίτωσαν οι γηπεδούχοι (Σάκχοφ, Ελ Καντουρί, Κρέσπο) και από το 48′ έπρεπε να παίζουν με παίκτη λιγότερο. Δείγμα της ελλιπούς πνευματικής προετοιμασίας, είναι το γεγονός πως μόνο ο Τοροσίδης έτρεξε από το χώρο του κέντρου για να ζητήσει τη δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Σάκχοφ. Ακόμα και στην κακή τους βραδιά, οι «ερυθρόλευκοι» στερήθηκαν το δικαίωμα να παίξουν με ποδοσφαιριστή περισσότερο για ένα ολόκληρο ημίχρονο. «Ψιλά γράμματα» στα χρόνια της τρισάθλιας εξυγίανσης.
ΥΓ7: Ο Ολυμπιακός και οι άνθρωποι που ηγούνται του ενδοξότερου ελληνικού συλλόγου, προεξέχοντος του Βαγγέλη Μαρινάκη, βλέπουν πόση χαρά προκάλεσε μία ήττα της ομάδας και η διαφαινόμενη απώλεια του Πρωταθλήματος για δεύτερη διαδοχική σεζόν. Πανηγυρίζουν όλοι, εκτός από τους Ολυμπιακούς και τους… Αρειανούς. Αυτό και μόνο, «λέει» πολλά. Στη θέση του(ς), λοιπόν, θα πείσμωνα όχι μία φορά, αλλά επί… 1.000.000. Τα σχόλια των ΠΑΟΚτσήδων, Παναθηναϊκών και ΑΕΚτσήδων, αλλά και τα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας, αποτελούν το πιο δυνατό έναυσμα για να γίνει το 19 στα 23, 20 στα 24, και πάει, λέγοντας. Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι, και θα είναι ο παντοτινός εφιάλτης τους.