Αφήστε τους… στρατούς, θέλουμε τους «στρατιώτες»!
Ας το παραδεχτούμε. Όποια ομάδα και αν υποστηρίζει κανείς, δεν μπορεί να είναι λάτρης του ποδοσφαίρου, των σπορ γενικά, και να μην νιώθει αυτό το… συναίσθημα. Να βλέπεις έναν 18χρονο, να βλέπεις έναν παίκτη που είναι από τα σπλάχνα της ομάδας να γίνεται μέρος -αλλά και να γράφει- την ιστορία της. Το βράδυ της Τρίτης...Ας το παραδεχτούμε. Όποια ομάδα και αν υποστηρίζει κανείς, δεν μπορεί να είναι λάτρης του ποδοσφαίρου, των σπορ γενικά, και να μην νιώθει αυτό το… συναίσθημα.
Να βλέπεις έναν 18χρονο, να βλέπεις έναν παίκτη που είναι από τα σπλάχνα της ομάδας να γίνεται μέρος -αλλά και να γράφει- την ιστορία της.
Το βράδυ της Τρίτης ο ΠΑΟΚ, νίκησε την Μπεσίκτας, πήρε την πρόκριση, έβαλε χρήματα στα ταμεία του και πολλά άλλα τα οποία τα έχετε διαβάσει αναλυτικά στο Sportime. Κέρδισε όμως κάτι ακόμα που ίσως και και το σημαντικότερο μέσα σε αυτό τον χαμό του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Δημιούργησε «ιστορία». Ο Χρήστος Τζόλης είναι ο ιδανικός ήρωας σε ένα «παραμύθι» που το έχει ανάγκη το ελληνικό ποδόσφαιρο.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αυτός είναι ο Χρήστος Τζόλης
Περιπτώσεις όπως ο πιτσιρικάς του ΠΑΟΚ, ξαναδίνουν φλόγα στον φίλαθλο, τον οπαδό, σε όλους όσοι έχουν αποφασίσει να κάνουν τα σπορ μέρος της καθημερινότητάς τους.
Το συγκεκριμένο συναίσθημα δεν έχει (και δεν πρέπει να έχει) χρώμα. Είναι το ίδιο που νιώθεις όταν βλέπεις έναν Έλληνα παίκτη, όπως ο Τσιμίκας, να γίνεται μέλος ενός από τα κορυφαία κλαμπ του κόσμου. Είναι το ίδιο όταν βλέπεις Έλληνες αθλητές να γίνονται talk of the town.
Προσωπικά, τα 18 χρόνια που βρίσκομαι σε αυτή τη δουλειά ήταν (και είναι) συνδυασμένα με το μπάσκετ. Αυτές οι μικρές προσωπικές ιστορίες ήταν που (ξανά)γιγάντωσαν το άθλημα. Ένα τρίποντο του Σπανούλη, μία ασίστ του Παπαλουκά, ένα κλέψιμο του Διαμαντίδη, τα… πάντα από τον Αντετοκούνμπο και άλλα πολλά.
Είναι πολύ ωραίο λοιπόν να βιώνεις ανάλογα… συναισθήματα και σε άλλο άθλημα. Ακόμα και αν δεν υποστηρίζεις τη συγκεκριμένη ομάδα (στη Χαλκίδα δύσκολα θα γίνει κάποιος ΠΑΟΚτσής…)
Για την οικονομία της κουβέντας θα συμφωνήσουμε πως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μπορεί να κατηγορηθεί για το οτιδήποτε. Πιθανότατα και δικαίως. Έχει λοιπόν την ανάγκη να βρίσκει «ήρωες» όπως ο Τζόλης ή ο (αρχηγός του ΠΑΟΚ) Πέλκας. Όπως ο Τσιμίκας, όπως ο Βλαχοδήμος, όπως ο Μπάρκας και τόσα άλλα παιδιά που αποδεικνύονται «στρατιώτες» του αθλήματος. Και όχι μέλη των… στρατών που διαρκώς το αμαυρώνουν.
Ο ΠΑΟΚ έχει έναν παραπάνω λόγο να χαίρεται για τα καταρθώματά του το βράδυ της Τρίτης και όλοι οι υπόλοιποι μία παραπάνω ελπίδα και προσμονή για το επόμενο παιχνίδι…
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ