Το περίμενε όλη η μπασκετική Ευρώπη. Την πρώτη σύγκρουση του Ντέιβιντ Μπλατ με τον Ρικ Πιτίνο. Άδικο, σίγουρα, να περιστρέφεται ένα τέτοιο παιχνίδι όπως το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός γύρω από τους προπονητές, ειδικά από τη στιγμή που ο Πιτίνο τώρα μαθαίνει μια ομάδα που δεν είναι δική του, ούτε ως μονάδες, ούτε ως φιλοσοφία.
Είναι όμως ένα τεράστιο πλεονέκτημα για το ελληνικό μπάσκετ, να έχει δύο τέτοιες προσωπικότητες στις ομάδες του. Αν κάποιος έβλεπε το παιχνίδι με μετάδοση από τις ΗΠΑ θα καταλάβαινε τι σημαίνει για τους ξένους να υπάρχουν αυτοί οι δύο προπονητές στις ελληνικές ομάδες. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι. Να δούμε αυτές τι προσωπικότητες και να διδαχθούμε.
Δείτε εδώ τα highligths του Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός
Πέρα από τα όσα έγιναν πάνω στο παρκέ. Την εντυπωσιακή εμφάνιση του Ολυμπιακού και την καθολική του νίκη, το προβληματικό πρόσωπο του Παναθηναϊκού κ.ο.κ. καλό θα είναι να σταθούμε και στο τι έγινε μετά από το παιχνίδι.
Όχι βέβαια σε όσα καταγγέλλει ο Παναθηναϊκός και δυστυχώς έχουν γίνει πλέον… καθεστώς σε όλα τα γήπεδα. Εκεί πρέπει να αναλάβουν οι υπεύθυνοι. Όπως και να χει η «ασφάλεια» στα γήπεδα της Ελλάδας είναι μια πονεμένη ιστορία και δε θα την αναλύσουμε τώρα.
Ας εστιάσουμε στο τι έγινε λίγα μέτρα μακριά από το παρκέ, στην αίθουσα Τύπου.
Το να ακούει κάποιος τον Πιτίνο να μιλάει είναι φροντιστήριο. Και το να τον ακούς μετά από μια βαριά ήττα για την ομάδα του, είναι ακόμα πιο σημαντικό.
Ο Αμερικανός κόουτς έδειξε πως είναι να διαχειρίζεσαι επικοινωνιακά και μία ήττα. Έδειξε τι σημαίνει να σέβεσαι τον αντίπαλο και να στέκεσαι αποκλειστικά στο μπάσκετ. Αφού σχολίασε το παιχνίδι, αφού παραδέχθηκε την κατωτερότητα της ομάδας του στη συγκεκριμένη αναμέτρηση δε δίστασε να μιλήσει για την ατμόσφαιρα αλλά και να σχολιάσει έναν παίκτη του αντιπάλου.
Προσέξτε, σκάρτη μία ώρα αφού έχει ηττηθεί, ο προπονητής του Παναθηναϊκού αναλύει την προοπτική ενός παίκτη του Ολυμπιακού. Μα θα πείτε γιατί να μας κάνει εντύπωση. Χαίρω πολύ. Αυτό θα έπρεπε να είναι το λογικό. Δυστυχώς όμως όλα αυτά τα χρόνια ακόμα και τα καλύτερα μυαλά (που έχουν οι περισσότεροι Έλληνες προπονητές) δηλητηριάζονται.
Ο Πιτίνο έχει την προσωπικότητα, για να αναλύσει οτι ο παίκτης που του διέλυσε όλα τα συστήματα (όπως είπε) δεν μπορεί να γίνει σταρ στο ΝΒΑ, που πρέπει να δουλέψει κτλ.
Και ακολούθησε ο Ντέιβιντ Μπλατ. Επίσης απαλλαγμένος από την ένταση του αγώνα. Έτοιμος να απαντήσει σε όλα. Και να κάνει και… παρατηρήσεις με χαμόγελο.
Το ελληνικό μπάσκετ είναι πραγματικά τυχερό που έχει αυτές τις δύο προσωπικότητες.
Μπάσκετ Μπλατ
Τώρα, το τι μπάσκετ θα παίξουν οι ομάδες τους, θα πρέπει να το κρίνουμε όταν θα είναι πραγματικά δικές τους. Όπως ο Ολυμπιακός. Κόντρα στον Παναθηναϊκό οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν πραγματικά το μπάσκετ που έχει στο μυαλό του ο Μπλατ. Ταχύτητα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Παιχνίδι από τη ρακέτα προς την περιφέρεια, «κοντοί» που μπορούν να προσαρμοστούν στο παιχνίδι των ψηλών κοκ.
Από την άλλη ο Παναθηναϊκός έδειξε σε ένα ακόμα παιχνίδι πως είναι ομάδα χαμηλών δυνατοτήτων, τουλάχιστον όπως είναι τώρα. Έχει τη βάση και τα υλικά όμως χρειάζεται ακόμα κάτι για να μπορέσει να αλλάξει επίπεδο. Είναι θετικό πως και πάλι ο Λεκαβίτσιους βρίσκει (και ανταποκρίνεται στον) ρόλο, όμως η γραμμή των ψηλών είναι πολύ αργή. Πιο πολύ και από τον… παλιομοδίτη Νίκολα Μιλουτίνοφ.
Και μιας και αναφερθήκαμε στον Σέρβο, τα κατορθώματά του θα πρέπει να αναζητηθούν μακριά από το φύλλο της στατιστικής. Ο Μιλουτίνοφ (τον οποίο δούλεψε και πίστεψε τόσο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος) έχει κατανοήσει πλήρως το παιχνίδι του Μπλατ και η παρουσία του πάνω στο παρκέ κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Πράγμα σπάνιο όταν μιλάμε για «δεινόσαυρο». Ειδικά όταν δεν βγαίνει εκτός ρυθμού με συνεχόμενα φάουλ, μπορεί στη βραδιά του να κάνει πράγματα που φέρνουν στο μυαλό ιερά τέρατα του παρελθόντος.