Πλημμυρίσαμε πάλι από τα κροκοδείλια δάκρυα όλων όσοι έπεσαν από τα σύννεφα με ότι έγινε στο ΟΑΚΑ.
Ανακαλύψαμε ξανά πως στα γήπεδα υπάρχει βία ατιμώρητη. Πως υπάρχουν κάποιοι που «μας κλέβουν τις Κυριακές μας», που γενικά μας προσβάλουν.
Ωραία. Ας γυρίσουμε όμως πλευρό γιατί θα πέσουμε και μπορεί να ξυπνήσουμε.
Συγνώμη που δεν συμμερίζομαι τους προβληματισμούς της μάζας, αλλά στα παλαιότερα των υποδημάτων μου το τι γίνεται στα γήπεδα.
Με νοιάζει τι γίνεται στην καθημερινότητα όλων μας και εκεί είμαστε όλοι χειρότεροι ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ.
Ναι για εμάς λέω, που βγαίνουμε στους δρόμους και τα γράφουμε όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Που παραβιάζουμε σήματα και κανόνες γιατί… μπορούμε. Που θα κλείσουμε τις ράμπες και να πάνε να πνιγούν όσοι τις έχουν ανάγκη, που θα παρκάρουμε στα πεζοδρόμια, που θα κλείσουμε τις διαβάσεις.
Για εμάς, που ανάβουμε τα τσιγάρα μας και φυσάμε τον καρκίνο μας στα πνευμόνια όλων.
Για εμάς, που δεν στέλνουμε τα παιδιά μας στα δημόσια σχολεία γιατί υπάρχουν προσφυγόπουλα. Που δεν κάνουμε εμβόλια στα παιδιά μας και τα στέλνουμε σαν καμικάζι αυτοκτονίας στα σχολεία.
Για εμάς που βάλαμε βύσμα στον στρατό, που έχουμε έναν γνωστό στην τροχαία, που ξέρουμε πως να γλιτώσουμε την εφορία. Που γενικά είμαστε οι γ@μ@ω και οι άλλοι τα κορόιδα.
Για εμάς, που αγνοούμε τι σημαίνει αλληλεγγύη. Τι σημαίνει σεβασμός για τον διπλανό μας.
Για εμάς, που σηκώνουμε τα λάβαρα της θρησκείας και από κάτω θάβουμε τις αμαρτίες μας.
Για εμάς, που επειδή είμαστε χειροδύναμοι μπορούμε να δείχνουμε τον ανδρισμό μας πάνω σε αδύναμους ή απροστάτευτους.
Για εμάς, που μαθαίνουμε τα παιδιά μας πως τα ζώα είναι παιχνίδια και μπορούμε να τους συμπεριφερόμαστε έτσι.
Για εμάς, που μάθαμε και μαθαίνουμε τους άλλους να φοβίζουμε τον αδύναμο. Να γελάμε με τον ανήμπορο και να δαιμονοποιούμε το διαφορετικό.
Για εμάς, που φωλιάζουμε το μίσος στις καρδιές των παιδιών.
Για εμάς, που βοηθάμε… την κατσίκα του γείτονα να πεθάνει
Για εμάς, που ετοιμάζουμε την επόμενη γενιά χούλιγκαν λουσμένη με όλα τα κόμπλεξ μας.
Για εμάς, που φοράμε στολή και νομίζουμε πως τους έχουμε όλους για τα… μας.
Συγνώμη που δεν συμφωνώ μαζί σας. Αλλά οι ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ είμαστε εμείς κάθε μέρα και κάθε λεπτό.
Όταν θα καταφέρουμε να φτιάξουμε αυτό που λέγεται καθημερινότητα τότε θα έχουμε απαίτηση να φτιάξουν και τα γήπεδά μας.
Η βία στα γήπεδα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αλίμονο μας αν δεν δούμε τι υπάρχει από κάτω.
Μέχρι τότε ας βγάλουμε το σκασμό, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και αν αντέξουμε αυτό που βλέπουμε να πάμε να πέσουμε στη θάλασσα.
Αλίμονο μας…