Νοβίτσκι και Γουέιντ! Από το 2011 δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Μόλις οκτώ. Είναι μάλιστα κομμάτι της ίδιας δεκαετίας που ζούμε τώρα. Από τα ξημερώματα όμως της Τετάρτης, μοιάζει όλο και πιο μακρινό.
«This is my last home game…» ξεστόμισε ο Ντιρκ Νοβίτσκι, δίνοντας ουσιαστικά υπόσταση σε κάτι που λίγο έως πολύ γνωρίζαμε και περιμέναμε. Πως η φετινή του χρονιά θα είναι η τελευταία.
Την ίδια -περίπου- ώρα στην ανατολική περιφέρεια, ο Ντουέιν Γουέιντ, έδινε την τελευταία του παράσταση μπροστά στο κοινό του Μαϊάμι. Ο D-Wade πάτησε για τελευταία φορά στο παρκέ του American Airlines Arena βάζοντας και αυτός τελεία σε ένα παραμύθι που φωτίστηκε από τη λάμψη που έχουν τα τρία χρυσά του δακτυλίδια.
Τόσο ο Νοβίτσκι όσο και ο Γουέιντ βάδισαν σε έναν δρόμο που μόνο αν ανήκεις σε αυτή την κάστα των κορυφαίων μπορείς να διαβείς.
Η γενιά μου, αυτοί που είμαστε λίγο πριν από τα 40, μπορεί να μην προλάβαμε στο φουλ τον Τζόρνταν, μπορεί να μην ζήσαμε τους Bad Boys ή την (πρώτη) κόντρα Λέικερς με Σέλτικς, θα μπορούμε να διηγούμαστε όμως πως είδαμε πραγματικά μεγάλους παίκτες.
Μπήκαν μόνοι τους στο σταρ σύστεμ
Θα μπορούμε να καυχιόμαστε πως θαυμάσαμε τον Κόμπε, πως ζήσαμε όλη την πορεία του ΛεΜπρόν, τον Σακίλ να παρασέρνει τα πάντα, τον Άϊβερσον ή τον ΜακΓκρέιντι ή τον Καρμέλο να δίνουν παραστάσεις αλλα μην φτάνουν εκεί που μπορούσαν. Αλλά θα έχουμε να λέμε και για παίκτες που μπήκαν μόνοι τους στο σταρ σύστεμ. Και αυτοί είναι ο Νοβίτσκι και ο Γουέιντ.
Ο Γερμανός πήγε στο ΝΒΑ τη χρονιά του λοκ άουτ, από μία ομάδα δεύτερης κατηγορίας στη Γερμανία και γενικά έμοιαζε χαμένος στη μετάφραση. Αυτός ο παίκτης 13 χρόνια αργότερα, έστειλε το Ντάλας στην κορυφή. Την ομάδα με την οποία πορεύτηκε και τα 21 επαγγελματικά του χρόνια στο ΝΒΑ. Κόντρα στην Big-3 του Μαϊάμι με τους ΛεΜπρον, Μπος και Ουέιντ, ο Νοβίτσκι έκανε τους Μάβερικς πρωταθλητές. Κατάφερε να μετατρέψει σε ύλη, σε ένα δακτυλίδι, όλα όσα κέρδισε από το μπάσκετ. Έστω και αν το κορυφαίο δεν μετουσιώνεται σε χρυσό. Ο σεβασμός. Γιατί πίσω από τον Νοβίτσκι των Μάβερικς, υπήρχε ο Ντιρκ της Εθνικής Γερμανίας. Ο σούπερ σταρ που ήταν πάντα εκεί για την Εθνική ομάδα της χώρας του. Που την έκανε ξανά υπολογίσιμη δύναμη, παίρνοντας -χρονικά- την σκυτάλη από τον Σρεμπφ.
Η επίδραση του Νοβίτσκι και ο Αντετοκούνμπο
Ο Νοβίτσκι είναι ίσως ο κορυφαίος Ευρωπαίος που έπαιξε στο ΝΒΑ. Και αυτό δεν θα το δείτε να αποτυπώνεται μόνο στους αριθμούς. Και ξέρετε ποια είναι η καλύτερη επιβεβαίωση; Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Η πορεία του Νοβίτσκι «ανάγκασε» το ΝΒΑ να στραφεί και σε άλλες δεξαμενές για να βρει χρυσάφι. Και το βρήκε…
Από την άλλη ο Γουέιντ. Οι νεότεροι ίσως να μην θυμούνται πως πίσω από τα πρωταθλήματα του 2012 και του 2013 με τον ΛεΜπρόν Τζέιμς και τον Κρις Μπος, ο «Flash» είχε στείλει το Μαιάμι στην κορυφή του ΝΒΑ και το 2006. «Μόνος» του.
Μέλος της τάξης του 2003, ίσως της πιο επιτυχημένης φουρνιάς σε ντραφτ στον αιώνα που διανύουμε, μιας και υπήρχαν ακόμα ο ΛεΜπρόν, ο Καρμέλο, ο Μπος, ο Γουέστ, ο Κέιμαν, ο Κόρβερ, ο Χάινριχ κα, ο Γουέιντ στην τρίτη του χρονιά στο πρωτάθλημα και με τρομερούς μέσους όρους έχοντας στο πλευρό ου βετεράνους όπως ο Σακίλ και τον Πέιτον και τον Πατ Ράιλι στον πάγκο χάρισε στο Μαϊάμι το πρώτο του πρωτάθλημα.
Και επειδή η ιστορία ψοφάει για κάτι τέτοιες συμπτώσεις, το πήρε απέναντι στο Ντάλας του Ντιρκ Νοβίτσκι!