Παράθυρα… ερμητικά κλειστά

Η Ευρωλίγκα με τη νέα της μορφή δεν έχει πλέον κλήρωση, παρά μόνο τον ορισμό των αγώνων της σεζόν. Ωστόσο αυτή η διαδικασία δείχνει να έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον αναφορικά τουλάχιστον με τις ημερομηνίες των αγώνων.

Έπειτα από τα περσινά (ας μας επιτραπεί η έκφραση) καραγκιοζιλίκια με τις Εθνικές ομάδες, του παίκτες που πήγαν ή δεν πήγαν και τις αγωνιστικές της Ευρωλίγκας είχε μεγάλο ενδιαφέρον το καλεντάρι της ECA για τη φετινή διοργάνωση. Και φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο, δεν άλλαξε τίποτα.

Και φέτος δύο αγωνιστικές της Ευρωλίγκας συμπίπτουν με τα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. Για την ακρίβεια με παιχνίδια που θα κρίνουν το ποιες ομάδες θα βρεθούν στην τελική φάση του Μουντομπάσκετ το επόμενο καλοκαίρι.

Από τη στιγμή που άρχισε να φαίνεται πως θα υπήρχε τέτοιο θέμα, πριν από έναν και πλέον χρόνο, οι σκέψεις μας ήταν ξεκάθαρες. Μιλάμε για επαγγελματίες παίκτες, για επαγγελματικό μπάσκετ. Οι Εθνικές ομάδες είναι υποχρεωμένες να ζήσουν με τα θέλω των παικτών (για την ακρίβεια των ομάδων τους). Όπως άλλωστε συμβαίνει με τους παίκτες του ΝΒΑ -στο οποίο κανείς δεν μπορεί να αντιταχθεί– ή εκείνους που αποφασίζουν πως δε θα αγωνιστούν πλέον με το Εθνόσημο. Και είναι μία άποψη που δεν έχει αλλάξει ούτε τώρα μετά από τα όσα είδαμε την περυσινή σεζόν. Οι ομοσπονδίες με τη μορφή που τις ξέρουμε θα πρέπει να συνταχθούν με το βασικό όπλο του επαγγελματικού αθλητισμού. Το χρήμα. Όπως το ποδόσφαιρο στο τοπ επίπεδο είναι υποταγμένο στους χορηγούς, κάτι ανάλογο θα γίνει και στο μπάσκετ κοκ. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει ή νιώθει ρομαντικός μπορεί να πάει στη γειτονιά του και να δει ό,τι θέλει.

Όπως, για να μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας, αυτό που συμβαίνει με την Ευρωλίγκα και τα «παράθυρα». Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Έχει να κάνει με την πραγματική διάθεση για να προστατευθεί το προϊόν. Και απ’ ότι φαίνεται η Ευρωλίγκα, τα τοπ ευρωπαϊκά κλαμπ δηλαδή δεν έχουν τη διάθεση για κάτι τέτοιο.

Φέτος η Ευρωλίγκα έχει προγραμματίσει τη 10η αγωνιστική να διεξαχθεί ακριβώς τις ημερομηνίες που θα γίνουν οι αναμετρήσεις της τρίτης αγωνιστικής του 2ου γύρου των Προκριματικών. Παρότι πέρυσι η FIBA κι ενώ είχε ανακοινώσει το καλεντάρι της ένα χρόνο πριν την Ευρωλίγκα, το για τους αγώνες των «παραθύρων» του Νοεμβρίου και του Φεβρουαρίου με αποτέλεσμα να διεξαχθούν όλοι σε μία ημέρα (Παρασκευή), η Ευρωλίγκα δεν έκανε απολύτως τίποτα. Επί της ουσίας είπε όχι σε όλες τις προτάσεις της FIBA και έβαλε τους αγώνες πάνω στα προκριματικά (29-30/11 και 21-22/2).

Εδώ είναι η διαφορά του ευρωπαϊκού μπάσκετ από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Στο, παραδομένο στους χορηγούς όπως αναφέραμε και νωρίτερα, ποδόσφαιρο κάτι αντίστοιχο με αυτό που είδαμε πέρυσι και θα δούμε και τη νέα σεζόν, δεν πρόκειται να συμβεί.

Πραγματικά δεν μπορούμε να πούμε ποιος έχει δίκιο σε αυτή την ιστορία. Ένα όμως είναι σίγουρο. Τουλάχιστον από την Ευρωλίγκα δεν υπάρχει διάθεση συνεργασίας. Είναι ξεκάθαρο πως οι ομάδες δε θέλουν να διαθέσουν τα μεγάλα τους αστέρια για εξτρά παιχνίδια μέσα στη σεζόν και φυσικά με τον κίνδυνο να τραυματισμού κοκ. Από την άλλη η FIBA δείχνει πιο διαλλακτική ωστόσο σε αυτόν τον χορό χρειάζονται δύο…

ΥΓ: Τι… ξεχάσαμε να αναφέρουμε πιο πάνω; Τους ίδιους τους παίκτες. Περιμένουμε από πέρυσι να πάρουν θέση σε όλο αυτό αλλά δρουν λες και δεν είναι κομμάτι του παιχνιδιού. Κρίμα.