Έπειτα από ένα καλοκαίρι δίχως καμία μεγάλη διοργάνωση στο μπάσκετ, τα πρώτα παιχνίδια της Εθνικής ομάδας, έστω και φιλικά προετοιμασίας, μοιάζουν βάλσαμο στην… μπασκετική ξηρασία.
Η Εθνική έπειτα από μία χρονιά που άρχισε με μία ακόμα αποτυχία σε Ευρωμπάσκετ και συνεχίστηκε με τα περιβόητα παράθυρα και τις συνθέσεις ανάγκης, παρουσιάστηκε ξανά πλήρης. Και όταν λέμε πλήρης, εννοούμε με τους παίκτες πάνω στους οποίους πραγματικά μπορεί να βασίζεται. Όσο και να θέλουμε όλοι να δούμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να φορά τα γαλανόλευκα, σε διοργανώσεις και αγώνες που δεν είναι στο top, δηλαδή Ολυμπιακούς Αγώνες και (ίσως) Μουντομπάσκετ, θα είναι ευσεβής πόθος.
Στη Γαλλία λοιπόν παρουσιάστηκε η… κανονική Εθνική ομάδα του 2018. Η ομάδα που αν υπήρχε μεγάλη διοργάνωση φέτος θα παρατασσόταν έτσι. Και πιθανότατα θα έμενε μακριά από τις επιτυχίες για μία ακόμα σεζόν.
Δεν μπορούμε σίγουρα να κρίνουμε ένα σύνολο που είναι μαζί σκάρτα μία εβδομάδα και πήγε στα παιχνίδια με το Μαυροβούνιο και τη Γαλλία να κάνει δοκιμές, αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτό που είδαμε, ειδικά στο δεύτερο παιχνίδι με τους «τρικολόρ» είναι πολύ μακριά από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως Εθνική ομάδα.
Το παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Θανάσης Σκουρτόπουλος μετά από το φινάλε του Κυριακάτικου αγώνα. Στο αμυντικό κομμάτι πήραμε πρόσημο αρνητικό. Φάνηκε λίγο πιο αισιόδοξος στην επίθεση καθώς είπε πως τα σουτ θα μπουν μιας και βγαίνουν από το σύστημα. Αλλά να μας συγχωρεί ο ομοσπονδιακός τεχνικός, αλλά κάτι τέτοιο δεν το περιμένουμε.
Σε ένα ελληνικό μπάσκετ που χάνει διαρκώς τα λαμπερά του πετράδια και δυστυχώς δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει, αυτό που λέγεται «επιθετική ταυτότητα» έχει χαθεί προ πολλού.
Η Εθνική ομάδα, επαναλαμβάνουμε ότι καλύτερο θα μπορούσε να είναι τώρα στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, είναι μια ομάδα με τεράστιες ελλείψεις. Πέρα από το διαχρονικό πρόβλημα του σουτέρ -πόσα ακόμα ελεύθερα σουτ θα βρίσκουν δοκάρι- δείχνει πως πλέον πάσχει από σέντερ. Με τον Γιάννη Μπουρούση στον πάγκο ή εκτός αγώνα, η Εθνική δείχνει πως δεν έχει κανένα σημείο αναφοράς στη θέση «5». Όποια προοπτική και να έχει ο Παπαγιάννης, είναι ακόμα ανέτοιμος για μεγάλο επίπεδο, ενώ διάφορα τρικ με πιο χαμηλά σχήματα είναι για ειδικές καταστάσεις.
Οι διαδοχικές αποτυχίες όπως είναι φυσικό έχουν επηρεάσει και την ψυχολογία συνολικά της ομάδας. Υπάρχουν νεύρα, υπάρχουν στιγμές που η πεντάδα μοιάζει απλά πέντε παίκτες πάνω στο παρκέ. Τα δύο παιχνίδια που ακολουθούν και ειδικά αυτό της Πέμπτης με τη Σερβία, είναι ικανά να βοηθήσουν σε πολλά κομμάτια. Αν χάσει σίγουρα δεν χάνεται, αλλά θα έχει ακόμα ένα σκαλί να ανέβει ώστε να φτάσει να κερδίσει και πάλι τη σιγουριά που κάποτε έβγαζε. Το γεγονός δε πως είναι… δύο αποτελέσματα μακριά από το παγκόσμιο, πρέπει να το εκμεταλλευτεί ώστε να ετοιμάσει την ομάδα που θα πάει στην Κίνα. Με ή χωρίς τον Γιάννη. Τον Αντετοκούνμπο, γιατί με αυτό μαθαίνει να ζει. Με τον άλλον τον Γιάννη, τον Μπουρούση θα τα βρει πιο δύσκολα, αλλά αυτή είναι μία συζήτηση για του χρόνου τον Σεπτέμβρη.