Το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν

Μία ακόμα εκτός έδρας αναμέτρηση, μία ακόμα απόδειξη πως ο Παναθηναϊκός… δεν μπορεί. Με τον Ιανουάριο να φτάνει στο τέλος του, αρχίζει και η περίοδος που θεωρητικά οι ομάδες φτάνουν σε μεγάλο βαθμό ετοιμότητας και παρουσιάζουν ένα σημαντικό κομμάτι από τις δυνατότητές του.

Τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό όμως μόνο έτσι δεν είναι. Ο χρόνος που έχει χαθεί είναι πολύτιμος και πολύ δύσκολα ακόμα και ο Πιτίνο ή οι προσθήκες που έγιναν, μπορούν να τον γυρίσουν πίσω.

Κακά τα ψέματα, δεν είναι μόνο το 8-11 που έχουν αυτή τη στιγμή οι «πράσινοι» ή το 1-8 μακριά από το ΟΑΚΑ. Είναι η εικόνα που βγάζουν στο παρκέ. Σίγουρα πολύ καλύτερη από τις τελευταίες μέρες του Πασκουάλ, αλλά και πάλι ο Παναθηναϊκός είναι τρωτός και προβλέψιμος.

Στο Κάουνας η Ζαλγκίρις δεν έκανε… ταχυδακτυλουργικά. Έκανε τα αυτονόητα. Δεν άφησε τον Παναθηναϊκό να τρέξει, του έκλεισε τη δημιουργία οδηγώντας τον σε λάθη και βέβαια εκμεταλλεύτηκε τους ορθάνοικτους διαδρόμους κοντά στο καλάθι. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε να μην έχει σκέψη στο παιχνίδι του. Κακή άμυνα, εύκολο λάθος και βιασύνη στην επίθεση. Είχε δε το εξής… παράλογο. Ο πρώτος του σκόρερ, ο Τόμας, να είναι ουσιαστικά και ο χειρότερος παίκτης του. Γιατί φυσικά δεν είναι μόνο τα πέντε λάθη που έγραψε η στατιστική.

Την επόμενη εβδομάδα, ακολουθεί ένα ακόμα ταξίδι. Αυτή τη φορά για το Τελ Αβίβ. Απέναντι του θα βρει μία ομάδα που βρίσκεται σε σούπερ φόρμα, που έχει μπει και πάλι σε τροχιά πλέι οφ και που θα θέλει να «σκοτώσει» έναν από τους βασικούς της αντιπάλους για μία θέση στην τελική οκτάδα.

Μετρούν τις ισοβαθμίες

Πλέον ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να βλέπει άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη. Γιατί στα σημειωματάριά του μετρά και τις ισοβαθμίες. Είναι ήδη στο 0-2 με τη Ζαλγκίρις, που σημαίνει πως σε κάθε πιθανή ισοβαθμία που θα βρίσκονται και οι Λιθουανοί, τότε ο Παναθηναϊκός να μειονεκτεί. Έχει να πάει στο Μιλάνο κουβαλώντας την ήττα στο ΟΑΚΑ, ενώ έχει να υποδεχθεί την Μπασκόνια έχοντας χάσει με 9 πόντους στη Βιτόρια. Έχει την ισοβαθμία (τουλάχιστον σε διπλή) την Μπάγερν, με καλύτερη διαφορά αφού είναι στο 1-1. Τέλος, στην πρεμιέρα είχε νικήσει με πέντε πόντους την Μακάμπι και θα φανεί σε λίγες ημέρες κατά πόσο θα μπορεί να έχει πλεονέκτημα με την «ομάδα του λαού».

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να καλύψει τον χαμένο χρόνο. Να βρει (ξανά;) ισορροπίες μετά από τις δύο… πενταδάτες προσθήκες και το σημαντικότερο να πάψει να είναι εγκλωβισμένος στη «13^η Φεβρουαρίου». Δεν αξίζει σε μια ομάδα με το μέγεθος του Παναθηναϊκού αυτός ο στρουθοκαμηλισμός. Εκτός αν ο μόνος του στόχος είναι να νικά τον Ολυμπιακό. Και είμαι βέβαιος πως δεν είναι.

ΥΓ: Ο τίτλος είναι «δανεισμένος» από το τραγούδι «τρένο» που έχουν πει οι Τρύπες. Όπως και στο τραγούδι, λοιπόν, έτσι και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κάτι να διώξει από πάνω του τη στάχτη και τη σκουριά…

Ψάχνοντας να νικήσει τη λογική!