Αυτό ακριβώς χρειαζόταν ο Ολυμπιακός. Μία νίκη που εκτός από τα δεδομένα οφέλη θα συσπείρωνε και πάλι την ομάδα. Θα έβγαζε στην επιφάνεια χαρακτηριστικά που τε τελευταία χρόνια έχουν σφυρηλατήσει τον χαρακτήρα αυτής της ομάδας.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν κατάθεση ψυχής στο ΣΕΦ. Έδειξαν στη Ζαλγκίρις πως ο Ολυμπιακός είναι εδώ και θα πρέπει να είναι κάτι πραγματικά εξαιρετικό για να μπορέσει να τον κερδίσει για τέταρτη φορά φέτος. Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Παπαπέτρου, ο Παπανικολάου που έπαιξε… χωρίς προπόνηση, ο Μακ Λιν που πάλεψε με όλους του αντίπαλους ψηλούς. Ακόμα και ο Μπόγρης ή ο Στρέλνιεκς. Έβγαλαν επιτέλους εγωισμό. Θύμισαν στην (πολύ καλή) Ζαλγκίρις του επίσης πολύ καλού αλλά μονίμως… διαμαρτυρόμενου Γιασικεβίτσιους, πως το να αποκλείσεις τον Ολυμπιακό δε θα είναι εύκολη υπόθεση. Και αν στο τέλος τα καταφέρεις θα έχεις ματώσει.
Αυτό είναι άλλωστε και εκείνο που θέλει να βλέπει ο κόσμος της ομάδας. Παίκτες που να τιμούν τη φανέλα που φορούν. Που ακόμα και αν ηττηθοούν να ξέρουν πως πάλεψαν. Και ο Ολυμπιακός του τελευταία ένα ενάμισι μήνα μόνο τέτοιος δεν ήταν.
Βέβαια δεν ήταν όλα ρόδινα στο ΣΕΦ. Το αντίθετο. Μπορεί οι Πειραιώτες να έβγαλαν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μπάσκετ όμως δεν έπαιξαν. Ήταν σαφώς καλύτεροι στην άμυνα, αλλά και πάλι επιθετικά υπήρχαν θέματα. Που πρέπει να λυθού γιατί τα δύο παιχνίδια στο Κάουνας δεν μπορούν να κερδηθούν μόνο με τον τσαμπουκά. Η Ζαλγκίρις είναι καλή ομάδα. Κάνει συγκεκριμένα πράγματα και τα κάνει καλά. Θα πρέπει λοιπόν ο Ολυμπιακός να αποδείξει πάνω στο παρκέ πως αξίζει να είναι στο Βελιγράδι. Ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι την επόμενη Τρίτη είναι θα είναι βάλσαμο…
ΥΓ: Ήμαρτον πια με την καραμέλα της διαιτησίας απ’ όλους. Όταν μπορείς μπαίνεις και νικάς. Όταν αρχίζεις την κλάψα ξέρεις ήδη πως δεν ήσουν όσο καλός θα ήθελες.
ΥΓ1: Πάει δεν πάει ο Ολυμπιακός στο Βελιγράδι θα πρέπει να αναθεωρήσει το θέμα με τους ξένους του. Οι περισσότεροι είναι είτε αμέτοχοι είτε κομπάρσοι με απόφαση των προπονητών τους.