Έχετε αγγίξει ποτέ τη καρδιά σας ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για ένα φίλο, που δεν είναι καλά;
Έχετε ζήσει σαν δίκη σας την αγωνία κάποιου που η ζωη του δίδαξε πως να είναι σκληρός, μαχητής;
Έχετε αναρωτηθεί η, αντιληφθεί, ότι η έννοια της πραγματικής φιλιας δοκιμάζετε μόνο στα δύσκολα;;;
Είναι κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας, που πάντα θα είναι στο επίκεντρο της σκέψης. Έστω κι αν δεν το ομολογούμε. Είναι οι πιο δυνατοί από εμάς, εκείνοι που στηρίζουν με το τρόπο τους κάθε αδυναμία μας.
Φίλος… λέξη δυνατή. Κάποιοι μικρόψυχοι την χρησιμοποιούν για όλους. Είτε είναι όντως φίλος, είτε απλά πέρασε κάποια στιγμή από τη ζωή τους.
Φίλος. Εκείνος που έφυγε άδικα. Εκεινος που ειχε πολλα να δώσει ακόμη αλλά δεν πρόλαβε. Για τέτοιους Φίλους γράφω. Δύσκολο να τους βρεις, να τους κερδισεις.Υπάρχουν ομως φίλοι μου. Υπάρχουν γύρω μας κι αν Άδοξα όμως έφυγαν,ζουν μέσα μας. Ειναι τέτοιοι φίλοι που δεν τους ξεχνάς. Γράφω για τους φίλους σκεπτόμενος κάποια απώλεια. Όταν χάνεις ένα φίλο δεν νιώθεις, σκοτεινιάζει το μέσα σου. Μαυρίζει η καρδιά. Στεναχωριέσαι!Θυμώνεις! Θες να παρεις σβάρνα τα πάντα γύρω σου. Η απώλεια ενός φίλου λυγίζει και σίδερα. Λιώνει σίδερα. Εκεινες τις στιγμες που πονάς σκέπτεσαι τα χειρότερα. Έρχεται στο μυαλό η κακή ιδέα. Δεν σκέπτεσαι τα σίδερα. Τη διώχνεις. Σκέπτεσαι το μετά και προσπαθείς να ηρεμήσεις. Μπορεί η απώλεια του Φίλου, να σε κάνει κομμάτια, αλλά το μετά μετράει. Φτιάχνεις χώρο στο μυαλό, το τακτοποιεί και προσαρμόζεις τη ζωή χωρίς τον Φίλο, αλλά με σύνεση.
Οχυρώνεσαι, δοκιμάζεσαι και συνεχίζεις να ζεις. Ο ΦΙΛΟΣ, θα είναι πάντα εκεί κάπου να σε κοιτά. Από κάπου θα σου δίνει ενέργεια να συνεχίσεις. Δεν του αρέσει να λυγίζεις, να φυγοπονείς, να κλαις. Σε θέλει δυνατό ο ΦΙΛΟΣ, όπως ήταν και εκείνος. Τα αρσενικά κλαίνε πιο εύκολα. Να το ξέρετε αυτό. Κι όταν δείτε έναν αρσενικό να κλαίει, μην τον πλησιάσετε. Θα έρθει εκείνος προς το μέρος όταν νιώσει καλύτερα, πιο δυνατός!
Ο «Φίλος» που έφυγε, δεν στεναχωριέται λιγότερο από όλους όσοι τον έχασαν. Και ας μην το ξέρεις. Έτσι είναι, δεν γίνεται αλλιώς. Ο «Φίλος», έχει δώσει αυτά που έπρεπε για να συνεχίσεις με τη μνήμη δυνατή. Ο Φίλος δεν ξεχνιέται. Όπως κι αν «έφυγε». Πάντα θα σου θυμίζει δύναμη, ντομπροσύνη, μπέσα!
Ένας πραγματικός φίλος ποτέ δεν μπαίνει στο δρόμο σου εκτός και αν πηγαίνεις προς τα κάτω.