Η βλακεία είναι ανίκητη
Το σχόλιο της Ράνιας Σβίγκου και η υποκρισία μετά τον θάνατο του Ζακ ΚωστόπουλουΔεν υπάρχουν λόγια για το θάνατο του Ζακ. Πολλοί τον γνωρίσαμε μέσα από τα κείμενα και τα shows του και θαυμάσαμε την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα του» αναφέρει σε ανάρτησή της στο διαδίκτυο , η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Ράνια Σβίγκου.
Και προσθέτει: «Μοιραζόμασταν τις σκέψεις και τον πόνο του, την αγάπη του για το σκύλο του και τους φίλους του, τους καθημερινούς του αγώνες ενάντια στις διακρίσεις και στον HIV. Και όλα αυτά με ένα απίστευτο θάρρος που αν μη τι άλλο έδειχναν αγάπη για τη ζωή, που την κοιτούσε κατάματα και με τσαμπουκά απέναντι σε όλες της τις δυσκολίες. Έφυγες πολύ νέος, τόσο άδικα και απάνθρωπα και τόσο μόνος σου».
Γιατί ρε θεά της πολιτικής δεν τον πήρες σπίτι σου αφού τον αγαπούσες τόσο πολύ και είχατε μοιραστεί τόσες στιγμές; Γιατί δεν πήρες τον Κ. Πολάκη ένα τηλέφωνο να τον παρακαλέσεις να τον βάλει σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης; Θα σε κατηγορούσε κανείς για ρουσφέτι; Για ποιον τσαμπουκά του μιλάς; Για ποια απανθρωπιά; Που ήταν φίλος σου και τον άφησες να ληστεύει για να βρει τη δόση του; Γιατί δεν άνοιξες την καρδιά σου να τον βοηθήσεις περισσότερο, όσο χρειαζόταν; Γιατί κατέληξες στην ανακοίνωση με τη φράση… «ΕΦΥΓΕΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ»;;
Που ήσουν να τον βοηθήσεις αφού τον γνώριζες τόσο καλά και τον θαύμαζες; Τι μοιράστηκες μαζί του όπως γράφεις στην ανακοίνωση; Απέναντι στον HIV τον άφησες να παλεύει μόνος του; Όταν σε ένα κείμενο ξεκινάς με τη φράση… «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ» και διαφημίζεις το πόνο και την οδύνη σου για το χαμό αυτού του παιδιού που ΕΣΥ ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΕΣ… τι περιμένεις να σεβαστεί η κοινωνία από την ανακοίνωση σου; Τον ήξερες, τον θαύμαζες, τον εκτιμούσες, ΔΕΝ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕΣ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΣ. ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΙΑΞΕ ΠΟΤΕ. Έγραψες μια ανακοίνωση χωρίς να έχεις κάνει κάτι πριν χαθεί αυτό το παιδί.
Αυτό το παιδί που «αφοσιώθηκε» στο έγκλημα για να βρει τη δόση του. Η δίκη σας «αφοσίωση» ποια είναι; Να γίνουν όλοι εγκληματίες για να τους υπερασπιστείτε μετά θάνατον; Ποιος ο σκοπός της ανακοίνωσης; Έτσι, για τα μάτια του κόσμου; Στάθηκε ποτέ μπροστά σου ένας εξαρτημένος και να σου πει,.. «Ένα ευρώ να γίνω»; Γύρω μας στην κοινωνία υπάρχουν οι υποστηρικτές. Εκείνων που τον χτυπούσαν, των άλλων που κλαίνε για το θάνατο του και εκείνων που σας διάβασαν και έκαναν εμετό. Ναι, εμετό. Χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή, άδικο η, όχι δεν με νοιάζει… χάθηκε όμως και υπάρχουν δεκάδες που είναι «χαμένοι» στο κόσμο των ναρκωτικών.
Τι κάνατε για όλους αυτούς; Που ληστεύουν βιάζουν εγκληματούν, για να βρουν τη δόση τους; Σας προτείνω να σταθείτε για μια ώρα στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο ΚΑΤ. Ξέρετε γιατί; Για να δείτε… δεν έχετε ιδέα τι γίνεται εκεί κάθε πρωί. Δεν σας λέω να επισκεφθείτε την Ομόνοια από την ώρα που βραδιάζει και μετά. Θα κινδυνέψετε. Όταν γράφεις κάτι Κ. ΣΒΙΓΓΟΥ να έχεις ιδέα, να είσαι τουλάχιστον ενημερωμένη για το τι θα γράψεις. Να έχεις γνώση για το συγκεκριμένο πρόβλημα… που δεν έχεις.
Είσαι κι εσύ εξαρτημένη, εθισμένη στην αηδία του ξύλινου πολιτικού λόγου και της μόνιμης ασχετοσύνης για τα πάντα. Ποιο είναι το έργο σου; Μια πάνελιστρια που εκφράζει το τίποτα. Καμία παρέμβαση για να δοθεί λύση σε ένα πρόβλημα. Καμία ενέργεια προς το κοινό συμφέρον δεν έχεις επιδείξει. Άπλωσε κάπου το «βαρύ» βιογραφικό σου να ψαρώσω, να εκτασιαστώ, να «γίνω» ρε παιδί μου. Να θεϊστών στο λόγο σου, στη προσφορά σου σε αυτή τη κοινωνία. Φτιάξε με… μπορείς; Αν έχεις θέμα με αυτό το κείμενο θα περιμένω μια απάντηση μέχρι να φτιάξει το κόμμα σου, ο συνασπισμός σου το σύστημα που δεν βοηθάει τους εξαρτημένους, τα πρεζάκια όπως τα αποκαλούν.
Η βλακεία είναι ανίκητη και δυστυχώς δεν έχεις το θάρρος να απαντήσεις στα ερωτήματα που έγραψα παραπάνω. Πάρε αυτό το κείμενο και διάβασε το. Βρες μέσα σου το τρόπο να ζητήσεις συγνώμη στη κοινωνία που ζει καθημερινά με αυτό το πρόβλημα των αστέγων εξαρτημένων. Πάρε τον Κ. Πολάκη από το χέρι και τράβα να βρείτε μια λύση. Και άσε τις ανακοινώσεις για τους «φίλους» σου που εσύ δεν βοήθησες. Αν τον σεβόσουν, αν τον εκτιμούσες, αν τον θαύμαζες για τους αγώνες του γιατί δεν τον βοήθησες; Διατηρήστε τα συμφέροντα που σας συνδέουν με την κοινωνία, αλλά καλλιεργήστε τα αισθήματα που σας χωρίζουν από αυτήν. Και σας χωρίζουμε πολλά… αμέτρητα πια όσα και οι βλακείες που έχετε πει έως σήμερα.
Ο ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ (τον έχετε ακουστά;;) είχε πει… « Πεποίηκα τι κοινωνικώς; ουκούν ωφέλημαι» Που σημαίνει…έκανα κάτι για το κοινωνικό σύνολο; άρα είμαι ωφελημένος… Τι έκανες λοιπόν εσύ για το κοινωνικό σύνολο; Τον… άφησες να πεθάνει εξαρτημένος, με ένα κομμάτι γυαλί στο χέρι. Ζούμε σε μια κοινωνία θυματοποίησης, όπου οι άνθρωποι αισθάνονται πιο βολικά να γίνονται θύματα από το να ορθώνουν το ανάστημά τους. Αυτό δυστυχώς…
Οι ανάγκες της κοινωνίας προσδιορίζουν την ηθική της. Και οι πολιτικάντηδες κρίνονται. Τα γραπτά, (οι ανακοινώσεις) μένουν. Ένας Αμερικανός Πολιτικος σχολιαστής ο Τόμας Σόουελ είχε πει το εξής: Μια από τις συνέπειες κάποιων εννοιών όπως τα «δικαιώματα του πολίτη» είναι ότι άνθρωποι που δεν έχουν συνεισφέρει απολύτως τίποτα στην κοινωνία αισθάνονται ότι η κοινωνία τους οφείλει κάτι, προφανώς μόνο και μόνο επειδή ευαρεστήθηκαν να μας τιμήσουν με την παρουσία τους. Αυτό είστε δυστυχώς…