Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη το αγωνιστικό. Στην Κύπρο ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε κάποια μεγάλη μεταβολή της εικόνας του, με τα λάθη στην άμυνα να επαναλαμβάνονται, τη δουλειά στην ορθολογική ανάπτυξη να βγαίνει στο δεύτερο ημίχρονο και με το κενό στην κορυφή της επίθεσης να παραμένει εμφανές. Λίγο πολύ γνωστά όλα αυτά.
Αλλού είναι το θέμα στην προκειμένη περίπτωση. Ειδικά μετά τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει και μαίνεται μεταξύ ΠΑΕ-Ερασιτέχνη για τη σύμβαση της Λεωφόρου, η παρακάτω συζήτηση αποκτά μεγαλύτερο νόημα. Το πεδίο του Παναθηναϊκού δεν ενδείκνυνται στην παρούσα φάση για μάχη! Αυτό πρέπει να γίνει σαφές. Σε μία επικείμενη σεζόν που ο Γιώργος Δώνης και τα πιτσιρίκια του καλούνται να σηκώσουν ένα μεγάλο βάρος, εργαζόμενοι ήρεμοι και δίχως τα παρατράγουδα της προηγούμενης περιόδου, βλέπουμε δεξιά και αριστερά να σκάνε… βόμβες! Αλήθεια, τελικά, νοιάζεται κανείς για τον Παναθηναϊκό; Ή στο βωμό της αντιπαράθεσης μεταξύ προσώπων, ορισμένοι τα τινάζουν όλα στον αέρα κι ό,τι γίνει;
Ο Δώνης και οι ποδοσφαιριστές του αξίζουν της στήριξης. Όχι γιατί ο Παναθηναϊκός θα πάει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα του χρόνου. Δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Δικαιούνται της στήριξης γιατί κάνουν μία προσπάθεια ν’ αναγεννήσουν το σύλλογο από τις στάχτες του. Με νέα παιδιά, κατά βάση προερχόμενα από τις ακαδημίες, το «τριφύλλι» επιχειρεί να χτίσει την επόμενη γενιά. Και στόχος όλων είναι ν’ αποδειχθεί μεγάλη.
Δε νοείται ο κόσμος που στήριζε στις Γκαμπάλες και στις πάμπολλες αποτυχίες της εποχής Αλαφούζου, να μη σταθεί τώρα αρωγός στην καινούργια προσπάθεια που γίνεται. Οι σύνδεσμοι της Θύρας 13 στην Κύπρο έδωσαν τον τόνο στο ΓΣΠ, χειροκροτώντας τους «πράσινους» μετά το τέλος του φιλικού με την Ομόνοια. Έχει έρθει η ώρα για συστράτευση στον Παναθηναϊκό. Στο αλληλοφάγωμα δοκιμαστήκαμε κι αποτύχαμε. Ας είναι η στιγμή να επιλέξουμε τον απέναντι δρόμο, μπας κι ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει.