Κάθε πράγμα στη ζωή, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, είναι θέμα αντίληψης. Την εκάστοτε δυσκολία κάποιος μπορεί να την αντιμετωπίσει ως μία ευκαιρία για ανασυγκρότηση, ενώ κάποιος άλλος σαν μία τετελεσμένη πραγματικότητα που δεν δύναται ν’ ανατραπεί.
Εν προκειμένω, ευτυχώς για τον Παναθηναϊκό, ο Γιώργος Δώνης υπάγεται ξεκάθαρα στην πρώτη κατηγορία. Από την πρώτη στιγμή που φόρεσε την πράσινη φόρμα ο 48χρονος τεχνικός αντιμετώπισε το «τριφύλλι» σαν κανονική ομάδα. Το έχει καταστήσει κι ο ίδιος σαφές αυτό σε πλείστες δηλώσεις του. Στο πλαίσιο της παραπάνω κανονικότητας, λοιπόν, ο Δώνης επέλεξε να δει τους μεταγραφικούς περιορισμούς σαν ευκαιρία. Μία ευκαιρία, συγκεκριμένα, για ν’ αποκτήσει ο Παναθηναϊκός μία γενιά νέων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, που μπορούν στο άμεσο ή λίγο πιο μακρινό μέλλον να προσφέρουν πολλά στο σύλλογο.
Μετά και την προσθήκη του Αργύρη Καμπετσή, το «τριφύλλι» διαθέτει στο δυναμικό του μία γενιά που, εφόσον δουλευτεί σωστά, μπορεί ν’ αποτελέσει τη βάση των επόμενων ετών. Χατζηθεοδωρίδης, Μπουζούκης, Καμπετσής, Χατζηγιοβάνης, Σιφναίος, Πούγγουρας, Παντελάκης, Εμμανουηλίδης, Μαυρομάτης, Θεοχάρης, Στάικος, αλλά κι άλλοι μικροί όπως ο Πίσπας, ο Κουντουριώτης, ο Οικονομόπουλος, ο Σέχου, ο Αποστολάκης και μερικοί ακόμα που ακολουθούν, έχουν όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσουν τα πολλά επόμενα χρόνια.
Η στήριξη στα πιτσιρίκια και στη δουλειά του Γιώργου Δώνη μ’ αυτά, πρέπει να είναι όχι μόνο δεδομένη, αλλά και μεγάλη. Μόνο κέρδος θα έχει ο Παναθηναϊκός από ενδεχόμενη επιτυχία τους. Εφόσον οι «πράσινοι» δομήσουν τις βάσεις τους στο ελληνικό στοιχείο, τότε κάθε καλοκαίρι δεν θα απαιτούνται 10 ή 15 μεταγραφές ξένων, αμφιβόλου ποιότητας, προκειμένου να στελεχώσουν το ρόστερ. Θα αρκούν 4-5 προσθήκες υψηλού επιπέδου, ώστε ο Παναθηναϊκός να πρωταγωνιστεί όπου κι αν παίζει. Ειδικά, μάλιστα, στην περίπτωση που στη διοικητική κεφαλή του κλαμπ θα βρίσκεται ένα μέγεθος σαν τον Παϊρόζ Πιεμπονγκσάντ (σ.σ. εφόσον με το καλό κυλήσουν ομαλά οι διαδικασίες παράδοσης-παραλαβής της ΠΑΕ).