Είναι δεδομένο ότι το εγχείρημα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και των συμπαικτών του για το ΟΑΚΑ, προκαλεί ενθουσιασμό στο άκουσμά του. Δεν είναι μόνο ότι ενδεχόμενη υλοποίησή του, θα βγάλει από το διοικητικό αδιέξοδο τον Παναθηναϊκό. Παράλληλα, θα υπάρξει μία μεγάλη αναβάθμιση των εγκαταστάσεων, σ’ ένα έργο που αναμένεται να δώσει πνοή, γενικότερα, στην πρωτεύουσα.
Ωστόσο το πρόβλημα στο εν λόγω project, είναι πως εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις κυβερνητικές προθέσεις. Κι όταν συμβαίνει αυτό, τα πράγματα περιπλέκονται. Κάθε κυβέρνηση δρα, κατά κύριο λόγο, με βάση τα πολιτικά της συμφέροντα. Προσπαθεί να τα έχει με όλες τις πλευρές καλά, δίχως να παίρνει καθαρές θέσεις σε ζητήματα που το απαιτούν.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην περίπτωση Γιαννακόπουλου. Μπορεί η Πολιτεία να παρουσιάζεται ενημερωμένη για τη μεγάλη επένδυση στο ΟΑΚΑ, ωστόσο ουδείς κυβερνητικός παράγοντας έχει μιλήσει, ανοιχτά, για το μεγαλεπήβολο πλάνο στο Μαρούσι.
Με τις απανωτές κρίσεις που έχει να διαχειριστεί σε πολλαπλά επίπεδα (εθνικά και όχι μόνο), το τελευταίο που θα ήθελε η κυβέρνηση κι εν προκειμένω οι Τσίπρας-Βασιλειάδης, θα ήταν η διαμόρφωση της άποψης των φίλων του Παναθηναϊκού, ότι οι δύο θεσμικοί παράγοντες «μπλοκάρουν» τη σωτηρία της ΠΑΕ. Μέσω του «μπλοκαρίσματος» του Athens Alive.
Το έργο με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει ξαναπαιχτεί. Πέρσι, επίσημα κυβερνητικά χείλη προχωρούσαν την κουβέντα για ανέγερση νέου γηπέδου στο Γουδή. Παρότι ήξεραν, ότι η διαδικασία ήταν εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι απίθανο) να προχωρήσει, συντηρούσαν το θέμα στην επικαιρότητα. Η κατάρρευση του Ερασιτέχνη τους ευνόησε και το Γουδή… ξεχάστηκε, όπως εμφανίστηκε. Απότομα. Αυτή τη φορά, όμως, η παραχώρηση ή μη του ΟΑΚΑ θα πρέπει να ξεκαθαρίσει. Έστω κι αν απαιτείται οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, να δοθούν σε κομμάτια. Μιας και το αρχικό πλάνο για πλήρη παραχώρηση, ουσιαστικά, έχει φύγει πια απ’ το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.